300E Nickli Üyeden Alıntı
Pazar gün şehir içinde biraz hızlı seyir ediyordum, arkadaşın biri şeridi ortalamış gidiyordu sellektör attım çekilecek zannettim çekilmedi, fren falan filan derken arkasında zor durdum, haliyle arkadaş biraz korktu. Lambalarda yanıma geldi açtı camı, sen napıyosun benim arabamda çoluğum çocuğum var dedi, o anda öyle bi pişman oldumki, nasıl özür diledim adamdan anlatamam, ama lavuk ben özür diledikçe üste çıkmaya bağırmaya çalıştı, hatalı olduğum için la havle çektim yoluma devam ettim, devam etmesem inecez çoluk çocuğun önünde kavga edecez.
İnsanlar hatalarını anlamayı bilse, veya empati kurmayı bilse bunların hiç biri olmaz, ikiside ağır salak ama symbolcu arkadaş, aynayı kırana kadar, haklısın abi, haklısın kardeş 2 arabalık yere park ettim kusura bakma demek, suçunu kabullenmek ne kadar zor olabilir? İki üç kelime altı üstü ya.
Geçende bayanın biri sokağı dar aldı, köşede kafa kafaya geldik, hanfendi şeridinizden değilde dar aldınız köşeyi diyorum, hastamısın diyor bana, seninle uğraşamayacağım diyip yoluma devam ettim, insanlarla anlaşmak cidden çok zor.