^ Macera dolu Amerika ^ diye bi şarkı vardı ya hani , Rafet El Roman abinin söylediği. Ben onu şarkı nakaratı olarak bilirdim. Gerçekten macera doluymuş Amerika.
İstanbul dan NewYork a 11 saat süren uçuşun ardından , pasaport kontrol ve gümrük gibi tefarruatları beklenmedik şekilde hızlı ve sorunsuz geçince baya bi sevindim. Hatta , kesin yetişemem dediğim Raleigh North Carolina aktarma uçuşuma bile yetiştim ve uçağa bindim. Dedim bu iş tamam. Nasıl olsa Raleigh havalimanında beni karşılayacak , alıp otelime götürecek kişiler vardı.
Herşey bu kadar yolunda gitmişken , uçakta mışıl mışıl uyumayı hak etmiştim.
Bir ara hostes beni uyandırdı ve kemerimi taktmam gerektiğini söyledi. Bu sırada uçakta tuhaf bi durum vardı. Sanki dışardan yüzlerce insan uçağa sopalarla vuruyo , bir başka yüz kişide uçağı sallıyordu.
Millet zaten bembeyaz olmuş , dedim herşey buraya kadarmış.
Yusuf ile depremde tanışmıştım , bu sefer diğer yusuflarla da tanışma fırsatım oldu.
Son zamanlarda haberlerde sıkça duyduğunuz METTHEW kasırgası varya , he işte ben onun kıyısından köşesinden uçakla geçen şanslı ! 128 kişiden biriyim.
Neyse , uçak yere indi. Herkez alkış kıyamet yüzler gülüyo.
Çıkış koridorunda yer hostesi bana welcome dedi , dedi ama ?
Ben bildiğim ingilizceyi unutmuşum , bırak ingilizceyi , adımı sorsa söyleyemiyecek durumdayım. Herşeyin resetlendiği bi durum , tarif etmesi güç.
Herneyse , yavaş yavaş beyin fonksiyonlarım yerine geldi. Telefonumu açtım.
Beni karşılamaya gelecek olan arkadaşı aradım. Dedim ben indim valizi alıp çıkıyorum nerdesin ?
Terminal 1 in önünde bekliyorum dedi. Ben hızlı bir şekilde valizi almaya gittim gitmesine de. Hiçbir istasyonda bizim uçağın bilgisi yok.
Yarım saat geçti , arkadaşım aradı. Dedi olum nerdesin , sizin valizler 5 nolu istasyonda. Dedim yaw ne 5 i burda 4 tane istasyon var.
Nasıl yaw , sizin uçuş bilgileri yazıyo ekranda işte , 5 nolu istasyona geliyo vazlizler.
Terminal 1 desin sen herhalde , Terminal 2 ye gel dedi.
Bende bir görevliye Terminal 2 ye nasıl giderim diye sordum.
Adamın bana uzaylıymışım gibi bakmasından bir şeylerin ters gittiğini anladım.
Nazikçe , burda tek terminal var dedi.
Bu arada arkadaşımla telefonda konuşuyoruz.
Dedim telefonu kapat yanlış birşeyler var öğrenip seni arıcam.
Pasaport polisinin yanına yaklaşıp , ürkek ve tirrek bir ses tonu ile ; vereceği cevaptan korktuğumdan olsa gerek Burası neresi dedim.
Adam da Norfolk Wirginia dedi.
Dumur olmak ile ruhunu teslim etmek arası birşey işte o an. Hani 3. Vites 9200rpm de 4 e hızlı bir şekilde çekersiniz ya vites kolunu , ama vites 4 e değilde 2 ye geçmiştir. Anladığınızda , subablar , npr3 şanzımanın içi , baskı balata volant , blok film şeridi gibi geçer ya gözünüzün önünden. Ha işte öyle birşey.
Sanırım uçakta uyurken pilot anons etmiş ve uygunsuz hava koşulları nedeni ile Raleigh North Carolina yerine Norfolk Wirginia a ineceğimizi söylemiş , yada söylemiştir. Bilmiyorum hatırlamıyorum.
İlk kez Amerikaya geliyorsunuz , ingilizceniz ne kadar yeterli bilmiyorsunuz ve yanlış eyalettesiniz.
Neyse. Herşeye rağmen hala hayatta olmak ta güzel deyip ;
Arkadaşımı arayıp durumu anlattım , gelip seni alıcam dedi. Araba ile 5 saatlik bir yol.
Hava alanının oteline gittim yer yok dedi.
Araç kiralama şirketine gittim , hava koşulları nedeni ile araç veremiyoruz dedi.
Arkadaşım aradı , kasırga nedeni ile güneye inmemize izin vermiyorlar yolları kapatmışlar dedi.
Bende ohaaa amk dedim.
Homeless olmakta varmış kaderimizde ;)
2 saat sonra American Airlines tan esmer tenli bir abla gelip ;
Otobüs ayarladıklarını , hepimizi Ralegh e götüreceklerini söyledi.
128 kişi salya sümük ağlaşıp birbirimize sarıldık. Sarılma aşamasında Naomi Campbell in gençlik yıllarının tıpatıp benzeri bir ablayı gözüme kestirmiştim ama bana Mike Tyson un ikizi denk geldi , gocunmadım nasip değilmiş dedim bindim otobüse.
Şu an Ralegh Hilton da ( Hampton inn ) yumuşacık yatağın ve sınırsız wifi nin tadını çıkarıyorum.
Sakın iphone7 istemeyin ;)
