Hergün anadoludan avrupaya gelir giderim hergün suriyelisinden çingenesine birsürü insanlarla karşılaşıyorum bazılarına gerçekten içim acıyor yardım ediyorum ama bi zevk uğruna kendine daha sahip çıkamıyorken çocuk yapmak'da nedir onu anlıyamıyorum ben onların suçu ney böyle süründürüyorlar peşlerinden.Bugün gerçekten herzamankinden farklı çok içim acıdı metroya bindim yanımda suriyelimi yoksa türkmü bilmiyorum pek bir önemide yok bunun ama yanımda kadın oturuyor yanında'da çocuğu tahminimce 2-3 yaşlarında altında bezi bağlı üstünde minicik bi tsörtü karşısındada büyük kız çocuğu 2sininde ayağı çıplak.. Küçük bebek metronun içinde ordan oraya gidip geliyor düşüyor kadınının umrunda değil metrodaki insanlar bebeği tutuyor düşmesin diye.. Genç bi arkadaş su içiyordu arkası dönük ayakta bebek annesine su istediğini anlatmaya çalıştı çantamda olan suyu çıkartıp verdim kadına içirdi bebeğine ve okadar mutlu oldu ki o minicik yaşında gözlerinde ki parlamayı gördüm..Karşımdaki kız çocuğuda çıplak ayak eli yüzü kir içinde insanların ona bakmasından utanıyor yüzünü kaldıramıyordu.Yanına bir adam oturdu adam biraz yana çekilince kız kalktı yan banka oturdu utancından.Kadın bebeğe sahip çıkamıyor ani bi fren olsa bişe olsa kolunu bacağını kırcak minicik bebek..Kadına orda okadar çok sövesim geldiki yapamadım boğazımda tıkandı kaldı bütün kelimelerim bunları yazarken okadar duygu yüklüyümki buraya yazarak içimi dökmek istedim hiçbirşey yapamamam o kadına sövememem o yana çekilen adamı yerinden kaldırıp başka yere oturmasını söylemek istedim ama yapamadım..Çocuk yapmak kadar bakmasıda keşke kolay olsa bukadar..
Alıntı
yazik günah ya.
PAUL WALKER Nickli Üyeden Alıntı
