Efendim Başlıktada görüldüğü gibi meselenin özü nevi şahsına münhasır bir zat olan bendenizin cüzdanının kaybolması. İyi de bunun bir otomobil forumuyla alakası ne diye soracak olursanız, zahmetlerinize mazhar olmak için elimden geldiğince en sihirli tuşlarına basmaya çalışacağım "Q" klavyenin..
Dün gündüz antalya sıcağında alışveriş için yola düşmüş bulunduk, BİM di, KİPA idi derken bilenler için Şarampol caddesine araçla inme gafletine düştük, araç Fiat Linea Multijet Gök Mavisi 90 BG bırak ne yaktığını, sıfır-yüzünü bile merak etmediğim bir götürgeç, müstakbel eşimin babası, benimde biricik kayınpederimin düldülü
Neyse peşrevi geçeyim; Hem sıcak havada sırılsıklam olan üstüne oturduğumuz organımıza daha fazla eziyet etmemek hemde içinde müze kartı başta olmak üzre sürücü belgesi, kimlik, bilimum banka kartları v.s. kartların kırılmaması adına, yükseklik ayarı bile olmayan "Fiat Linea" koltuğuna, çıkarıp arka cebimden üzerinde kocaman "Selçuk Çöllü AKDENİZ" yazan aşağıda görecek olduğunuz cüzdanımı, koyacak yer bulamadığımdan iki bacağım arasına bırakıverdim..
Ne olduysa bundan sonra oldu zaten, nerden aklımka geldiyse ulan bu koltuktan insem cüzdanda benle birlikte iner diye çizgi halinde cılız bir düşünce geçince kayınpedere soruvermişim "baba bu araçta koltukların yükseklik ayarı yokmu?" diye
cevap: Egeada koymuşlar..
Benim tepkim:
Dayanamayıp eklediğim: Baba bizim SEAT ta 98 model arabada bile var..
Neyse sohbet böyle ilerlerken bi anda (şarampol tarafı) trafik durma noktasına geldi, n'oluyor derken alt geçit inşaatını keşfettik sevinmeye sevinmeye, işimizde acele daha dönüp evdekileri (üzerinize afiyet) pikniğe götürecez, saat olmuş 16:20.
Velhasıl; ilerden bir aracın güç-bela tramvay yoluna sapıp boş olan karşı şeritten "U" dönüşünü yaptığını gören biz ve gözlerimiz birbiriyle buluşunca, ha Laboratuvarda atomu parçalayan bilim adamı ha biz. planıda ben hazırladım; "baba sen yaklaş ben inip tabelayı ileri iteyim rahat geçersin". neyse efendim yaklaşınca çitleri delen bir ceylan edasıyla arabadan sıçrayan ben bir hışımla girilmez tabelasını ittiğim gibi bir yandanda tüm cengaverliğimle rayları kontrol edip bir kondüktör edasıyla babacığıma gel gel edip yol göstermeyide ihmal etmedim. Bi taraftanda acele ediyorumki kabahat esnasında yakalanmayalım.
Hasılı güzelce tabelaları itip karşı ve boş şeride geçince KPSS den kopyayla 102 puan almış gibi 32 dişimiz caddedeki tüm dükkanların camında signal reklamlarından daha iyi parlarkene nerden bileceksin ahın büyüğünü aldığını.
Kimbilir kaç tüyü bitmemiş yetimin hakkı olan o tabela kimbilir ordaki belediye işçisi tarafından günde benimki dahil kaçıncı kez düzeltildi ve kimbilir benden nice önce küfürden bıkıp bedduaya çoktan geçti o belediye işçimiz.
Sonra;
Sonrası *****, daha tenha yollardan daha hızlı şekilde temin edildi ve eve en kısa yoldan gelindi tabi kendini çok karda hissedilerek. Tam Asansörden çıkıyoruz ki bende bi hafiflik hissediyorum ama bu hafiflik rahatlatmıyor insanı, tam kapıya geldik dedim "Baba sen anahtarları bi ver ben arabaya bakıp geleyim" hasılı; oraya bak buraya bak, koltuk kılıfının altı senin, stepne köpüğü benim, arabada davlumbazların içi kaldı birtek bakmadığım, alınan eşyalarmı dersin, geldiğimiz yollar, girdiğimiz dükkanlar, aşk yaşadığımız tabela ve 25 metre kare etrafı da dahil bakılmadık yer sorulmadık kimse bırakmayınca, mecbur; kabullenip kayıp ihbarını verelime geldi bir gün sonra olay.. olayın ilginçleşme safhasıda tam burası zaten; 155 aranır ihbar verilir en yakın karakola gidip zabıt tutturulur, sıradan insanların takip edeceği prosedür. benim başıma gelen; 155 aranır antalyanın en ücra köşesindeki karakola gidilir, o karakol kayınpederin ikametinden dolayı başka bir karakola yönlendirir, başka karakol cüzdanın kaybolma yeri onların bölgesinde olmadığı içinde bir başka karakola yönlendirir, o birbaşka karakol harbiden birbaşka karakol çıkınca ordaki memurlarda bir başka memurdur, kayıp ihbarı deyince hepsi benimle küsmekle kalmayıp benim önümde bir birleri ile kavgaya tutuşmayı da yeterli bulmayıp, birbirlerine yokuş olmayı elden bırakmayarak en son çare olarak yüksek sesle "Yazıcı Bozuk" parolasıyla tüm Emniyet Teşkilatını Olağan Üstü bir çağrıyla ölüm sessizliğine gömerler.
Bu ölüm sessizliği ve sonrası o sihirli iki kelimenin "Kayıp İhbarı" ard arda telaffuz edilmesiyle geçer hayatımın en rezil 4 saati, ve bana gelince sıra o birbaşka karakolun birbaşka memuru beni tutanak ve ifadeden vazgeçirmek için türlü taklalar attığı yetmezmiş gibi, öğle yemeğini yemediğini, amirin adaletsizliğinden tutta antalyanın sıcağına kadar bir çuval dolusu meseleyi öyle acıklı ve gerçek anlatınca, dedim ben vazgeçtim allah size kolaylık versin..
Vurdum çıktım kapıyı..
Demek isterdim, Ancak kapı çift tarafa açılınca ne kadar kendine çekersen okadar dışarı açılıyormuş kabamdan yapıştırıyordu nerdeyse tepiği namussuz. Bu esnada da SCO Antalyanın en eski neferleri sevgili kardeşlerim İbo ve Selo ilede telefondan msjlaşmayı ihmal etmiyorumki moralim düşmesin,
Dedim "Ben olay mahaline geçiyorum" olay yeri inceleme ve tüm ekip hazırlanın gelin..
"Tamam abi 5 dakikaya ordayız" dedi ibo
Olay yeri: Tabelanın itildiği "U" dönüşün katiyen yasak olduğu o menem yer.
Pis pis beni kesiyor kartoncu, Çöpleri karıştırırken ben, sanıyorum bu mıntıka onun. e haklı adam ekmeğine sahip çıkmayacakta neye sahip çıkacak. park edilmiş arçların altı, alt geçit inşaatı, rayların arası bilimum komşu esnaf.. yok.. alan muhakkak hacıladı bulunmaz..
Derken bir optikçinin kıytırık bir kamerası ilişti gözüme baktım açı doğru-doğru açı, daldım içeri, isteyenin bir yüzü vermeyenin neyse böyle değildi zaten bu atasözü.. selam aleyküm-merhaba, baktım kibar bi bayan; meraba bayan, rica-kibarlık, hatırşinas, vergisini ödeyen düzgün vatandaş, 1 gün önce tabelayı ben itmemişim gibi..
hay hay dedi bayan oturdu sıkılmadan baktık iki saat güvenlik kamerasına; ve esas oğlan hışımla iner gök mavisi lineadan beraberinde cüzdanla, iter tabelayı... diğerinide ve karşı şeritte biner bir cağanoz edasıyla 90 bg lik multijete geride cüzdanı bırakarak saat: 16:38.. sonra temizlik işçisi gelir hani şu tabelanın yerini değiştirenlere benden önce küfredip beni milat saydığındanmı yoksa bu kaderin bir cilvcesimi benden sonra beddua etmeye başlayan emekçi amca. Alıyor yerden içinde bilimum kartların ve paraların oldğu cüzdanı ve bakıp içine koyuyor arka cebine, saat: 16.42.. senin anlayacağın 4 dakika sürebiliyor benim cüzdan vücut ısısından mahrumiyetin keyfini zaten hava vücuttanda sıcak hissetmemiştir bile ya o başka bir mevzu...
Neyse dağıtmayalım konuyu aynı saat bir gün sonra; aynı mavili emekçi amca geliyor karşıdan, eşime böyle koşmadım ben hani şu yeşilçam klasiği. anan sen baban ben cüzdanı güvenliğe teslim etmiş eksiksiz -güya-, güvenlikte merkeze. 32 diş oldumu sana 64 yok 3 kişiydik 96.
Doğru merkeze, baktım yatıyor benim kimlikler masada sülün gibi, en son cüzdanı aldım elime baktım içine "Fakir falan değildik, sadece o para denen kağıttan yoktu cebimizde o kadar..." repliği geldi aklıma, peşinede şu; "insanlar o kadar fakirki tek sahip oldukları şey para" diye ekledim birbiri ardına parayla ilgil tüm bildiğim atasözleri ve deyimleri ama ne ettimse o emekçi amcanın -herşeyiyle- teslim ettik diyen altın dişinin parlamasını silemedim gözümün önünden..
Helali hoş olsundu, ben bulduydumya kimliklerimi kartlarımı, en önemliside eşimin hedayesi cüzdanımı.. başımın gözümün sadakası olsundu. deyip doğru yemeğe-içmeye ben bedirhan nazlıcan pardon karıştı o başka bir hikayenin kahramanlarıydı, bu hikayenin kahramanları ben Selo ve İbo yani SCO Antalya tayfası..
Bu vesileyle Selam olsun memleketin herbiryerindeki Gönüldostlarına yürekten.. Birlik olunca omuz omuza verince bakın nasıl çözülüyor emniyetin yazısını bile yazamadığı Kayıp cüzdan vakası..
Son bir not: Cüzdanınızı bacak aranıza koyacaksanız, arabadan acele inmeyin, hayır acele edecekseniz bari cüzdanı koymayın bacak aranıza..
Keyifli paylaşımlar Dostlar..
Alıntı
Yigit-Y Nickli Üyeden Alıntı
