Bıktım Artık !
Az önce işden eve gelirken başıma gelen hadiseyi anlatıcam, büyük bişey değil ama sürekli karşılaştığım için bıktım artık
beykent ışıkları bilen bilir oradan sağa çekmeceye dönücem ışık yandı önümdeki araç 10 -15 km süratle gidiyor önü bomboş, bende sellektör yaptım yavaş gidiyor diye yol vermeyincede yol boşalınca sağından geçtim ve dönmeye başladım tam dönerken soluma bir baktımki acı bir fren bide çığlık sesi, herif gelip önüme doğru bastı son gaz sıkışıp kaldı orda frene asıldı, camlarıda açıktı yanındaki kızda korkup çığlık attı.. haliyle bende frene bastım ve durdum son saniyede göz ucuyla görüp. benimde yanımda küçük kardeşim vardı, çocuk korktu sesi kesildi.. Ben tabi o sinirle camda açıktı napıyosun ne ayaksın tarzı konuştum çocukta tutuldu bişey demedi dua et yanımda kardeşim var dedim bastım gittim. Eve geldim 15 dakika elim ayağım titriyo tansiyonum düştü yeni kendime geldim. Bide insanlık bende ya üzüldüm şimdide kız arkadaşımıydı neydi adama gider yaptık yanındayken diye, üzüliym mi kızıym mı kafayı yedim.
Ufak bişey belki ama bu sürekli başıma geliyor artık usandım. Birini sollasam yanından geçsem kıçıma yapışır önüme kırar ! Nedir bu milletin hazımsızlığı tamam ben aceleciyim belki bendede suç var ama önüme kırmak ne demek ? geçmek için kendini aracını riske atmak ne demek ? Nolucak başın göğe mi ericek ? Ya da ben seni geçtim diye nispet mi yapmış oldum ? Nedir bu insanların derdi anlamıyorum artık trafiğe çıkmaktan nefret ediyorum istanbulda. Her gün yaşıyorum nerdeyse bunu. Sinir hastası oldum vallahi !
Alıntı
DeNNis Nickli Üyeden Alıntı
