Pripyat [Hayalet Şehir] ve Çernobil Faciası

[Subaru_STI]

sen ve yukarıdakı arkadaslar cıddı mısınız gercekten?

yahu tek hatanızdan dolayı hayatınız-aılenızın-arkadaslarınızın hayatı tehlıkeye gırıo.gerek var mı bu kadar actıon'A?

geıger her daim dogru olcum yapmayabılır.ya da bazı zonelarda asırı radyasyon olur farkına varmassınız.mayın tarlası gıbı devamlı geıger ıle dolasack degılsınız sonucta.
bence hıc gerek yok boyle bı maceraya...ıllakı kontamıne olursunuz.

gelişen teknolojiyle zaten her gün aşırı derecede radyasyona maruz kalıyoruz. kiminin işinde radyasyon kadar belki daha da fazla tehlikeli durumlar var. zamanla insanı çürüten çok fazla etken var, sigara, alkol, uyuşturucu vs. Otomobillerimizi güçlendirmek namına kocaman salyangozlar takıyoruz, 300-400-500 ve daha fazlası için yerimizde duramıyoruz. Yeri geliyor illegal sokak yarışlarına katılıyoruz. top speed denemesi yapıyoruz. ufacık bir hata kendimizin ve başkalarının çok rahat ölümüne sebep olabiliyor. İşte Bunların hepsine bile bile lades diyip evet derken , yaşamı sürdürürken, 4 gün boyunca 4 röntgen çekilmiş kadar radyasyon almanın neresi anlaşılmıyor, anlaşılamıyor bilmiyorum

en basitinden çekilen her bir tomografi, japonyaya düşen atom bombasının 2.5 km uzağında olan bir insanın etkilenmesi kadar hasar veriyor insana. biliyormuydunuz bilemem ama gerçek böyle. sağlığımız doğrultusunda tomografi, mr vs gibi cihazlara girmememiz lazım o halde


bu arada geiger ölçü aleti sürekli çalışır halde üzerimizde bulunuyor. hata yapma olasılığı çok az , çünki komplike birşey değil

son olarak ben ve benim gibi düşünen arkadaşlar bir bağış kutusu ya da kampanyası düzenlemedi, o yüzden kendi cebimizden harcama yapacağız bile bile lades olunca endişelenmenize gerek yok radyasyon yüzünden geri gelenlerle görüşmeme seçeneğiniz elbette var ki radyasyon ne aids, ne domuz gribi ne de kırım kongo kanamalı ateşi gibi kitlesel yayılan birşeydir.

[wolrath]

ölmeyi bayılmak zannetmek böyle birşey olsa gerek kaldı ki burada ölmek bazı durumlarda kolay yol bile olabilir

en guzel cevap olmuş.uzun uzun yazmaya hıc gerek kalmamıs.

[Anu]

Böyle yerleri deli gibi çekici bulsam dahi gitmeyi pek istemem. Ufacık bir hatanın gelecekte kansere yol açması ve hem sevdiklerimiz hem de bizler için hayatı zehir etmesi çok kolay. Zaten yeterince radyoaktif ışıma altında kalıyoruz, ihtimalleri daha fazla arttırmaya gerek yok

[Subaru_STI]

en güzeli 1 ileri 2 geri gitmek böyle durumlarda

[c20let]

Bu iş için harcayabileceğim param olsa emin olun gelirdim sizle. Cep delik cepken delik o yüzden hiç gitmek gelmek diyemiyorum

[meLaNchoLic]

niyeyse bu konuya hep akşam vakitlerinde giriyorum bakıyorum bakıyorum tırsıyorum sonra sigara içmeye çıkarken ayrıca tırsıyorum.. böylelikle daha az sigara içiyorum.. teşekkürler

"üsttekileri maruz kaldığım radyasyonun etkisi ile yazdım"

[MehmeT.]

Bizi oralara götüren, oraları yüreğimizde hissetmemizi sağlayan Elena Filatova ' nın röportajı..

Start Magazine röportajı (Bosna-Herzigova)

Elena’ya sorulanlar:

Elena, patlama sonrasında ölü topraklara ilk ne zaman gittin ve seyahatlerini yapmaya ne zaman karar verdin?

İlk kez 1992 yılında Çernobil’in içerilerine seyahat ettim. Babamla Beyaz Rusya’daki akrabalarımızı ziyarete gitmiştik. Ölü bölgelerin Beyaz Rusya’daki bölümünü gördüm. Saatlerce boş yollarda yolculuk ettik ve babam bana radyasyon hakkında bilgi veriyordu. İnanıyorum ki, gelecekteki Çernobil ilgimin o zaman yeşermeye başladı.

Daha sonra, kendime motosiklet alırken dükkandaki yardımcı ile konuşuyorduk, bana boş yollarda arabalar ve polisler olmadan motor kullanmanın her motosikletçinin hayali olduğunu anlattı. Gülümsüyordum, çünkü polis, trafik ışıkları, arabalar ve canlı bir şeye çarpma ihtimali olmadan hızlı sürebileceğim yeri zaten biliyordum.


Motorunuzla böyle tehlikeli yolculuklar yapmaya sevk eden şeyler neler?


Çernobil’de ne yaptığımı birkaç cümle ile ifade etmem gerekirse; yıllar boyunca maddiyatçı dünyanın her şeyi nasıl yok oluşa sevk ettiğini gözlemledim. Yolculuklarımı belgeliyorum çünkü çılgınca elde etme hırsına bürünmüş dünyada bu hırsın bizi önünde sonunda nereye götürdüğünü tüm dünyaya göstermek istiyorum.


Ölü topraklardayken aklınızdan neler geçiyor, nasıl hissediyorsunuz?


Biliyor musunuz, mahvolmuş topraklar beni Çernobil modu dediğim bir hale sokuyor. Çevremdeki her şeyin ölü olması bana yeni bir duyguyu hissettiriyor. En azından etrafımı saran alan ile kıyaslanırsa, kendimi çok canlı hissediyorum.

Düşüncelerimi foto-röportajlarla, makalelerle, kitaplarla ve video görüntüleriyle kaydediyorum. Çernobil’in düşünceleri harekete geçirtiyor. Çernobil’de günlük hayattaki gibi düşüncelerimizi bölen gürültü yok. Bana göre düşünmek nefes almak kadar gündelik, bu yüzden oradayken kendimi sudaki balık gibi hissediyorum.

Beni bu ölü şehirlere çeken diğer bir faktör ise oraların sessiz sakin yaşamı, Çernobil’de zamanın matematiksel karakterleri tüm önemini yitiriyor ve zamanın durduğunu hissediyorsunuz. Çünkü zaman yaşamın yogunluguna ve insan doğasındaki olayların durumuna baglı olarak hızlı geçer veya yavaşlar. Çernobil’de hiçbir şey devam etmiyor, yaşam tamamen hadisesiz, çimlerin büyümesi ya da beceriksizce yeni lahit inşa edilmeye çalışılması gibi şeyler bile yok. Çernobil’de insan varlığı zamanın hükümdarlıgından kendisini soyutlamış, bu alanlar hükümetin despotlugundan, günlük programlar ve takvimlerden arınmış, nükleer izotopların patronlugu dışında hükümdarlık yok.


Oralardayken hiç güzel bir an yaşadınız mı ve yolculuklarınız esnasında olan en kötü şey neydi?


Mutlu anları düşünmek çok zor, mutluluk ve Çernobil kelimelerini pek bir araya getiremeyiz.

En kötüsü neydi bilmiyorum fakat seyahatim esnasında en tuhaf şeylerden birisini seyahatteyken ormanlık alanda kaybolduğumda yaşadım. Bu hikayeye geçmeden önce söylemek istiyorum ki, asla Çernobil’den bir şeyler almam, ne bulursam bulayım asla eve getirmem. Bu yolculukta birkaç ölü şehre ulaştım, ürkütücü bir yerdi ama fazla radyoaktif değildi ve ölü alanın daha içerlerinden seyahat etmem gerekiyordu. Durup bir şeyler atıştırmak için iyi bir yer olduğunu düşünmüştüm ve tuzu unutmuştum, biraz tuz bulmak umuduyla birkaç eve girdim. Bir tanesinde kitaplar olduğunu gördüm, Rus klasik kitaplarının arasından bir kitap aldım. Atıştırdım ve kitabı okumaya başladım, ilgimi çekti ve kuralı bozup kitabı eve getirmeye karar verdim. Uzaklaşmaya başladığımda tuhaf bir şey olmaya başladı, hangi yoldan gidersem gireyim yolum bu ürkütücü şehre dönüyordum. Beni buralarda tutan bir şey olduğunu düşünmeye başladım. Evlerden birinden radyo sesi duyana dek bir kısır döngüde içinde dolanıyordum. Hangi yolu takip etmem gerektiğini sormak için aceleyle yaklaştım ama kimse yoktu, halüsinasyondu. Sonra dinlenip kitaplarla dolu eve dönmeye karar verdim ve birkaç saatimi kitap okuyarak ve Sovyet zamanındaki gazetelere bakarak geçirdim sonrasında ise kitabı ait olduğu yere bırakarak çıktım. Yolumu kolayca buldum ve ıssız bölgeden çıktım, bu sefer radyo yoktu.



Ölü bölgeyi tekrar ne zaman gezmeyi planlıyorsunuz? Halen giriş izniniz var mı?

İzin sorun değil. Bu günlerde yolların çoğu devrilmiş ağaçlar, direkler, yıkılmış köprüler yüzünden kapanmış ve bu bir sorun… İzinli de izinsiz de olsanız Shakespear’e özgü serseri ruh ile seyahat etmelisiniz – tepe ve vadi üstlerinde, geçit vermeyen çalılarda, park ve çitlerin üstünde, su baskınları ve ateşlerin içerisinde.

Gelecek yolculuğum hakkında ise. Bu bahar arkadaşlarım 11 günlük Çernobil seyahatinden döndüler ve yakın arkadaşım nehrin diğer tarafında bir hayalet şehir gördüklerini söyledi, köprünün bloke olması yüzünden oraya ulaşamamışlar. O yer muhtemelen yeni istikametim olacak.



Tüm bu yaptıklarınızın sahte olduğunu düşünen grup ve forumlar var. Kimlerin olduğunu ve hakkınızda neden bu şekilde konuştuklarını biliyor musunuz? Bu kişilerin arkasında birileri mi var?


Elbette yaptıklarım enerji endüstrisi için iyi haberler değil, fakat yaptıklarımı gözden düşürmeye çalışanların arkasında sadece enerji endüstrisi yok. Koltuğundan eleştiren herkesin arkasındaki şey kendi ahmaklığı, can sıkıntısı, haseti ve kendi yapısındaki kötü karakteridir.

Ben onların bu baskılarına alışkınım, bu budalalar ile baş edebilecek zekayı gösterebileceğim tek şey onlara hiç bulaşmamak, bu yüzden onların forumlarda hakkımda yazdıklarını okumuyorum.

İnternet forumlarındaki problemin koltuğundan eleştirenlerin ve tüm ahmakların gürültülü ve faal olup, mantıklı ve düzgün insanların sessiz ve pasif olmasından kaynaklandıgına inanıyorum. Bu yüzden göze çarpan şeyler yapıyorsanız düzgün insanların iyi niyetine ve kötü insanların kötü niyetlerine maruz kalıyorsunuz. Bu, eger haksızca akıl hastanesine kapatılınırsa ve böyle bir çevre insanları iyi şeyler yapmaktan korkuturmuş izlenimi kolayca uyandırıyor… Bu sadece internet forumlarındaki sorun değil, halkın tamamında bu sorun var ve insanları yönlendirmek kolay. Özellikle gençler için, neyin iyi neyin kötü olduğunu göremezler, milyonlar tarafından begenilen düzenbaz bir oyuncu gerçekleri söyleyen bu insanlara yalancı dediginde nedenini anlayamazlar, hangi yöne gitmeleri gerektigini bilmiyorlar. Benim için yalancı ve sahtekar denmesi en büyük övgü, bu sayede iyi bir şey yaptığımı biliyorum, çünkü iftira atıyorlar ve sayelerinde bilakis her şey tersine dönüyor: Onların HAYIR ı EVET, EVET leri ise HAYIR. Böylece onların HAYIR ı benim izlediğim yol gösterici yıldızım oldu, hakkımda kötü konuştuklarında doğru yolda olduğumu biliyorum…


Web sayfanızı yaparken herhangi bir tehdit aldınız mı? Neler oldugunu ve nedenini anlatır mısınız?


Ciddi tehditler olmadı.



Will Smith’in oynadığı Efsane – I’m legend – filmindeki lider karakteri gördünüz mü? New York’da geçen benzer bir durumu konu ediyor. Eger izlediyseniz, film radyoaktif bölgede olmanın ve yaşamanın nasıl bir his olduğunu ne kadar iyi gösteriyor?

Maalesef “I’m legend” filmini izlemedim. Bilgi için teşekkürler. Filmi bulmaya çalışacağım. “Die Wolke” (Duman) filmini izledim, Almanya’da Çernobil benzeri bir durumu gösteriyor. İyi film. Rusya’da “Aurora” yayınlandı ancak aynı şeyleri söyleyemem, çünkü televizyonlarımızda gösterilirken her 20 dakikalık film gösteriminin ardından 40 dakika reklam arası olarak gösterildi. Yalnızca ilk bölümü gördüm, belki bir dahaki yıldönümünde tamamını izleyecegim. Ama korkarım nükleer enerjiye olana talebin gittikçe büyümesi yüzünden reklam araları daha uzun olacak.



Bize geçiminizi saglamak için neler yaptıgınızı anlatabilir misiniz, hayatınız şimdi nasıl ve web sayfanızı yapmanız hayatınızı nasıl degiştirdi?


Geçimimi saglamak için yaptıgım işler gerçekten önemsiz, çeşitli işler yapıyorum, genelde kendime epey boş zaman bırakacak şekilde sorumlulugu az olan işler yapıyorum. Bu sayede projelerime devam edecek zaman ve enerjim kalıyor.

Web sitemdeki çalışma tabii ki hayatımı degiştirdi. İnternet sayesinde insanlarla direkt olarak iletişim kurabiliyorum. Aramızda hiçbir reklamcı, sansürcü ve eleştirici olmuyor. İşte bu, internetin gerçek gücü. İnternet olmasaydı şu anda özgür düşünen halkın soyu tükenmiş olurdu.


Bu proje ile ortaya çıktıgınızdan beri nükleer enerji sorununu çözmek için destek veya gelişme oldugunu gördünüz mü?

22 yıldır Çernobil ölçeginde bir nükleer kaza olmadı. Bu bizim başarımız ve bunda benim de payım olduğunu biliyorum.

Semir Mujkić/Start /May 2008

[Schumi]

radyasyon yüzünden geri gelenlerle görüşmeme seçeneğiniz elbette var ki radyasyon ne aids, ne domuz gribi ne de kırım kongo kanamalı ateşi gibi kitlesel yayılan birşeydir.

Üzerindeki serpinti artıkları ile toplu taşıma ile havalimanına gitmek oradan uçağa binmek ve eve dönmek bir çok kişide ufak yada büyük senden kaynaklı bir zarar vericektir.

[Kutluhan]

#199

Oralardayken hiç güzel bir an yaşadınız mı ve yolculuklarınız esnasında olan en kötü şey neydi?

Bu sorunun cevabını okurken bi ince tırstım

[Ahmet Saraçoğlu]

Bizi oralara götüren, oraları yüreğimizde hissetmemizi sağlayan Elena Filatova ' nın röportajı..


En kötüsü neydi bilmiyorum fakat seyahatim esnasında en tuhaf şeylerden birisini seyahatteyken ormanlık alanda kaybolduğumda yaşadım. Bu hikayeye geçmeden önce söylemek istiyorum ki, asla Çernobil’den bir şeyler almam, ne bulursam bulayım asla eve getirmem. Bu yolculukta birkaç ölü şehre ulaştım, ürkütücü bir yerdi ama fazla radyoaktif değildi ve ölü alanın daha içerlerinden seyahat etmem gerekiyordu. Durup bir şeyler atıştırmak için iyi bir yer olduğunu düşünmüştüm ve tuzu unutmuştum, biraz tuz bulmak umuduyla birkaç eve girdim. Bir tanesinde kitaplar olduğunu gördüm, Rus klasik kitaplarının arasından bir kitap aldım. Atıştırdım ve kitabı okumaya başladım, ilgimi çekti ve kuralı bozup kitabı eve getirmeye karar verdim. Uzaklaşmaya başladığımda tuhaf bir şey olmaya başladı, hangi yoldan gidersem gireyim yolum bu ürkütücü şehre dönüyordum. Beni buralarda tutan bir şey olduğunu düşünmeye başladım. Evlerden birinden radyo sesi duyana dek bir kısır döngüde içinde dolanıyordum. Hangi yolu takip etmem gerektiğini sormak için aceleyle yaklaştım ama kimse yoktu, halüsinasyondu. Sonra dinlenip kitaplarla dolu eve dönmeye karar verdim ve birkaç saatimi kitap okuyarak ve Sovyet zamanındaki gazetelere bakarak geçirdim sonrasında ise kitabı ait olduğu yere bırakarak çıktım. Yolumu kolayca buldum ve ıssız bölgeden çıktım, bu sefer radyo yoktu.

hmmmm......


Benim bi gecelik kargasekmez konusunu hatırlayan varmı ??

[eren53]

#199

Oralardayken hiç güzel bir an yaşadınız mı ve yolculuklarınız esnasında olan en kötü şey neydi?

Bu sorunun cevabını okurken bi ince tırstım

ben orda tek başıma öyle bişey yaşasam heralde ardıma bakmadan basa basa giderdim daha adım atmazdım

[MehmeT.]

ben orda tek başıma öyle bişey yaşasam heralde ardıma bakmadan basa basa giderdim daha adım atmazdım

Yalan yok bende tırsardım zaten ben olsam en başından beri gideceğimi sanmıyorum oralara hele evlerin içine hayatta giremezdim

[meLaNchoLic]

hmmmm......


Benim bi gecelik kargasekmez konusunu hatırlayan varmı ??

hatırlar gibiyim ama tam ayıkamadım sağlam bi geyik döndüydü sanki

[Ahmet Saraçoğlu]

hatırlar gibiyim ama tam ayıkamadım sağlam bi geyik döndüydü sanki

Hatırlayanlar bilir , bi iki geceye o yolda ilerliyo konu benden söylemesi

[aTaBeY]

#199

Oralardayken hiç güzel bir an yaşadınız mı ve yolculuklarınız esnasında olan en kötü şey neydi?

Bu sorunun cevabını okurken bi ince tırstım

Benim isyan etmeyip diklenmeyen bir tane tüyüm kalmadı

Ciddi tırstım eğer gerçek ise....

[cgty06]

hmmmm......


Benim bi gecelik kargasekmez konusunu hatırlayan varmı ??

Issız biyerde Yol ortasında kız mı kadın mı ne görmüştün kuzeninle beraber değil mi? Uykumuzu kaçırmıştınız .

[Germanian]

hmmmm......


Benim bi gecelik kargasekmez konusunu hatırlayan varmı ??

hatirlamamis gibi yapalim

[Mertİ.]

Güzel paylaşım teşekkürler. Merak ettiğim burada da gitmek isteyenlerin merakı oranın terkedilmiş şehir olmasımı yoksa neresinde ne kadar radyasyon var nasıl risklidir en kötüsü nere gibi düşünceler mi? ben resimlere bakarken yazıları okurken heyecanlandım bura böyleyse santral nasıldır diye ama hayatta gitmem. gittim diyelim oradan alacağım zararla çevreme zarar verirmiyim bilmiyorum ama ileride çocuk sahibi olunca eğer sağlıklı doğmassa aklıma"ya arkadaşlarla çernobile gittik gaza gelip acayip acayip şeyler görelim dedik yarısı at yarısı adam görürüz 3 harfliler vardır onları görürüz diye bekledik ama şehri gezip geldik" tarzı şeyler gelir.

[meLaNchoLic]

Issız biyerde Yol ortasında kız mı kadın mı ne görmüştün kuzeninle beraber değil mi? Uykumuzu kaçırmıştınız .

hatırlatmayaydın iyidi ben gidiyom yaa dahada gelmem bu konuya uykusuz geceler istemiyom