umudunu kaybedenler için kısa bir hikaye paylaşayım ;
muhasebe yapıyorum. öyle yönetici yada şef olacak bir bilgimde yok.
kısaca sıfatım muhasebe elemanı...
evlendiğim ay işten ayrıldım.
9 ay evde yattım.
Arada iş görüşmelerine gidiyor , boş zamanlarımda arkadaşımın kafesinde günlük garsonluk yapıp harçlık çıkartıyordum.
9 ayda artık iş görüşmelerede inanacım kalmamıştı,pejmurde bir şekilde gidiyordum saç sakal birbirine karışmış...
10. ayda bir şirket beni çağırdı.gelirler uzmanı olarak.
gene saç sakal darma dağınık gittim.
sordular logo programını biliyormusun - hayır
e-fatura kullandınmı - hayır
excel varmı ? - az biraz.
10 dk sürdü görüşme, çıktım.
zaten hiç bir yerden tutturamadık.
aradan 2 gün geçti şirketin muhasebe müdürü beni gene aradı.
senle birdaha görüşelim ama nolur saçını sakalını düzelt gel seni genel müdürle tanıştırcam dedi.
İnanamadım
birdaha görüştük pazartesi başla dediler.
Dedim nasıl başlayayım ben kulladığınız hiç birşeyi bilmiyorum,kolayda öğrenemem yaşım olmuş 30.
Genel müdür biraz duraksadı şunu dedi ; ben insan tanımayı bilirim,sen dürüst ve temiz bir insansın,işide kafana takma öğrenirsin dedi.
Şok oldum,pazartesi başladım.
Asgari ücretin biraz üstünde başlamayı kabul ettim , genel müdür ben işi öğrendikçe zam yaptı..
Sanıyorum 1 yılda 4 kere zam gördüm...
Kısaca umudunuzu kaybeymeyin her topal atın kör bir alıcısı çıkar...