Arkadaşlar biliyorsunuz akıllı telefonlar hayatımızın bir parçası oldu.
Sorunu tam anlamıyla mali müşavir sınavı için eğitim aldığım kursta derslerde telefonla fazla ilgilenmemde anladım.
Facebook ve swarm uzun zamandır kullanmıyordum. Twitter ve Instagram hesabımı bugün kapadım telefon anlamsız ve boş kaldı.
Gün içinde ofisteki bilgisayardan internetteki işlerimi hallederim. Whatsapptan kurtulursam basit bir telefona geçmeyi planlıyorum.
Sosyalleşiyormuyuz yoksa telefonlar bizi hayattan soyutluyor mu bunu anlamaya çalışacağım. Aklıma çocukken elektrikler gittiğinde tv izlemek yerine muhabbet ettiğimiz günler geldi.
İnternetten bakınca ekşide aynı durumda olan insanları farkettim. Sizlerdede aynı sorun var mı
Yazı ;
bugün itibari ile yaptım.
1.facebook
2.swarm
3.instagram
4.twitter
5.whatsapp olacak. onu da telefonumu sahibinden.com'da satılığa çıkardım sattıktan sonra yapacağım. bunun yerine de 6100 alacağım. 6100 alarak da kendimi saçma sapan asosyalleşmeden tamamen uzaklaştıracağım. whatsapp da anlık iletim olduğu için yerli yersiz her muhabbet whatsapp grup ve sohbetlerinde geçtiği için insan en çok da whatsapp yüzünden asosyalleşiyor kanımca. telefon alo desin, mesaj atması gereken de sms atsın kafi.
öz eleştiri yaptığımda bakıyorum ne bir kitap okuma, ne bir ortamdaki muhabbete tamamen kanalize olma, ne yatağa girer girmez direk uyku hiçbiri kalmadı. örneğin yakın zamanda askerdeydim. 5,5 ayda 20den fazla kitap okudum. orada elimde doğru düzgün telefon yoktu tamamen ilgimi kitaplara veriyordum. arkadaşlarla oturuyoruz bir yerlerde herkesin elinde bir telefon ne muhabbet ne başka birşey kalmıyor herkesin elinde telefon. yatağa giriyorum ha facebook'ta kim ne paylaşmış ha instagram'da burcu hangi saçma resmi paylaşıp altına kankilerle ... keyfi yazmış ona bakma ya da twitter'de gökhan'ın memleketi kurtaran tweetlerine bakmadan yatamaz oldum.
elimdeki telefonun o derece kölesi olmuşum ki, evden çıkarken cüzdan, anahtar, sigara, telefon ve şarj aleti beşlisinden biri eksik olursa kendimi eksik hisseder oldum.
ikinci baktığım pencere ise belki de en önemlisi. bakın bunu kendime çok zor itiraf ettim. sosyal medya insanı kıskançlaştırıyor. örneğin arabanız yoksa x arkadaşınızın arabasında eşiyle, sevgilisiyle paylaştığı resimlere bakıp iç geçiriyorsunuz. benim neden yok diye bilinçaltınız soruyor. önceleri insanlara imrenirken "ben de yapabilirim" derken artık imrenmek yerini kıskanmaya bırakmaya başladı. bunun da en basit yansıması ruhen çöküntü başlamasıdır.
bence insanın statüsünü gösteren paylaşımlarının aldığı beğeniler olmamalı. statü gösterecek diye paylaştığımız havalı paylaşımlar aslında statümüzü değil egolarımızı yükseltiyor. ve bu da bilmiyorum ne kadar farkındayız ama bizi içten içe hasetleştiriyor. yusuf'un resmini beğendiğimizde yusuf bizim resmimizi beğenmemişse yusuf'a karşı taşıdığımız duygular bile değişiyor.
yukarıda sıraladığım sebeplerin paralelinde sosyal medya hesaplarımı tamamen kapattım. şu an hissettiğim duyguyu en son sigarayı bıraktığımın ilk gününde yaşamıştım. sigarayı 10 ay içmemiştim ama bu konuda hiç kararlı olmadığım kadar kararlıyım. sigarayı bıraktığım ilk gün de şimdiki gibi sudan çıkmış balıktım. sigara aklıma her geldiğinde nasıl sakız çiğnemişsem, ağzıma şeker attıysam bu kez de sakız yerine kitap okuyacağım şeker yerine muhabbet edeceğim...
Alıntı
SULTANOGLU Nickli Üyeden Alıntı
