İş bulamadım iş arıyorum 1.5 senedir. Kendi işimizle alakalı herkes ekonomik sallantıda. Bir uçağa binip ablamızın yanına istanbul a gidelim diyoruz uçakta başlıyor korku yanımda annem acaba havaalanında bir şey olur mu diye. Ankara'ya bir sınav için gidiyoruz kızılay'dan geçerken iki kere düşünüyor insan. Kadıköy de tipi bozuk birkaç adamı kalabalıkta görünce ürküyosun .
Video da çocuklar gitar çalıyor güzelce korkuyu yaşıyorlar eve gidelim diyorlar korkudan.
Yaş 27 . Sevgilim var ufukta evlilik var ama kafada huzur yok. Evet Allah tarafından bir saniyemizin garantisi yok ama bu ülkede de şansa kadere ayaktayız.
Yıllardır düşünüyorum böylesi topraklara bir çocuk dünyaya getirmek ne kadar mantıklı biz batmışız çukura ona da bu haksızlığı yapmaya ne gerek var kim bilir neler bekliyor. Yetmez mi ? Şu askere polise sivil vatandaşa olanlar yetmez mi ? Yeter baba bu amk diğer ülkeleri böyle sorunlarla yıllar yıllar sonra karşılaşırken bizim sürekli burnumuzun dibinde olması yetmez mi ? Şöyle güvenip sokağa sağ salim kafayla çıkacağımız günler ne zaman gelecek ?
Ne yapıyorsanız yapın ,başkan mı oluyorsunuz sistem mi değiştiriyorsunuz kendi yağınızda kavrulun ama artık şu ülkenin insanına biraz huzur verin yeter baba boğdunuz öldürün bari ,yaşamaya hevesi kalmadı kimsenin.
Milletin canı zaten dötünde geziyor parasal anlamda elle tutulur bir şeyimiz yok. Ölüyorsak bari Allahın izniyle ölelim böyle şansa kadere öldürtmeyin bizi.
