Yakın zamanda yurtdışına yerleşmiş / orada yaşayan arkadaşlar yardım lütfen

[rebelh]

bende gitmek isteyenlerdenim aslında burada da güzel bir düzenim var evim mahallem arkadaşlar aile falan çok memnunum ama gel gör ki 5 aylık bir oğlum var doğduğundan beri hep kafamda nasıl bir gelecek sorusu
biz karar aldık bizim çocuğumuz ona sorma şansımız yoktu dünyaya getirirken o yüzden iyi bir geleceğe sahip olması bizim sorumluluğumuzda
ben ingiltereyi düşünüyorum ilk etapta londra üzerine planlar kurdum ama kiralar çok pahalı ve çocuk daha küçük olduğu için eşim çalışamayacak
şimdi planları manchester üzerine kuruyorum kiralar yarı yarıya ek iş te yaparsam para bile biriktirebilirim kaldı ki manchesterda kirvem(56 yaşında) var çok yakın aile dostumuz restoranı var yazın konuşucam mutlaka elimden tutacaktır kararımı onun tepkisi belirleyecek
zengin olmak gibi bir derdim yok hayattan beklentimi optimum seviyeye çekeli çok oldu en zevk aldığım şey ztn ailem birde beşiktaş tutkum seneye 5 ingiliz takımı var şampiyonlar liginde illa biri denk gelir yine gideriz maça
buarada bırakacaklarım sorun anne baba arkadaşlar.. hadi arkadaşları geçtim de anne uçağa binemiyor daha yeni torunu oldu en büyük derdim o şuan onlara da bir kaç aylığına dil öğrenmek için gideceğiz evi bozmicam dedim ses etmediler
bi avantajım daha var eşimde bende memuruz çocuk olduğu için ücretsiz izin hakkımız var gidip 1 sene deneyip beceremezsek geri dönebiliriz evi cidden bozmicam ztn
1 seneyi atlatabilirsek ztn herkes alışmış olur iyi bir ingilizcemiz olur düzen kurulduysa da kalırız
bi tık cesaret lazım eşime de bana da bakalım ağustosa kadar karar almamız lazım görücez

[XoR]

24 yaşımda gitmiştim abd san diegoya, kız arkadasım master programına başlıcaktı bende dukkanı kapamıstım hadi dedik gittik,kafa başı 1200$ para ile...

ordaki arkadasım dil kursuna benım adıma basvuru yapıp evrakları kagıtları bana gönderdi,vizeye bu evraklar ile başvurdum,

10 senelik vize vermişlerdi,ki vize memuruna ingilizcem yok öğrenmeye gidiyorum (türkçe) dediğim halde

bu arada banka hesabınızda para görmeleri büyük avantaj,ben bı tanıdıktan 20k $ bulmustum 1 saatlik,bankaya gittim hesaba yatırdım deftere işlettim,sonra geri çekip deftere işletmeden vızeye gittim,adamında parasını gerı verdım, eğer böyle bi dümen yaparsanız vıze buyuk ölcude hallolur,şu anki sistemleri nedir bilemem ama...

2 sene yaşadım,pedicap ve limo işi yapmıştım haftanın 3 4 günü çalısarak gayette iyi geçindik evde 4 kişi ( 2 çift kalıyorduk ) Pasifik okyanusu manzarılıydı ev 1300$ kirası vardı,

şimdiki aklım olsa formalite evlilik yapar orda kalırdım,dönmezdim,bunu yapan arkadaslarım hala ordalar ve gayette mutlu mesut yaşıyorlar sana tavsıyem eğer kafaya koyduysan çok düşünme ben 1 ayda herseyı ayarlayıp kendımı ucakta bulmustum,ve kararı cafede otururken vermiştim bır anda,karar verdıysen acaba vs deme şartla kendini ve git,hesap kitap yaparsan vaz gecersın vaz gecırırler.

Banka hesabı konusunda yazıyorum;

1 sene önce 10 senelik vize aldım. Geriye dönük 6 aylık hesap dökümü istediler eşimden ve benden.

İkimizde amerikan firmasında çalıştığımız için (Hilton & 3m) çok kolay verdiler vizeyi. Sadece neden gitmek istiyorsunuz sorusu ile karşılaştık. Tatil amaçlı dedik 15-20 saniye bilgisayarda bir şeylere baktı vize görevlisi ve kabul edildi dedi.

[GokhanRS]

gitmenin adı kolay kendi zor
yani burada yazılıp çizildiği kadar kolay olmuyor o işler
Eğer deneme sonrası buraya geldiğinde seni bekleyen hazır bir iş vs varsa git şansını dene hem aklında kalmamış olur hemde denedim olmadı dersin
Ama öyle bizim yazmamız çizmemizle hareket edersen işin zor.En kötü dil eğitimi olarak 5-6 ay git yerleşmeyi düşündüğün ülkeye sonrasında yaşayarak kararını verirsin

Hayırlısı olsun

evli barklı adamlar için zor abi. ben zamanında sağlam paralar batırdım, en son vergi cezalarıyla birlikte -200bin tl ye kadar düştüm iş yerlerimi kapattım saçma sapan işlere bulaştım v.s sonra kendimi düzene sokup adam akıllı çalıştım 4 senede 200bin borcu kapattım, 200bine ev aldım her ay 1600+ evin taksitini ödemeye başladım onunda 3 senesi filan kaldı böyle giderse.

ingilizceyi 1 yılda öğrendim, şuan işimide severek yapıyorum kaldı ki ben aslında bilgisayarcıydım ama elektronikçi oldum, dmx aydınlatmaları programlamayı öğrendim gece gündüz kendimi kasarak ve bu sayede birşeylere sahip oldum, şimdide bizim firmanın sırbistana açtığı üretim montaj hattının üretim müdürü ünvanını aldım, ancak ünvan bahane bildiğin amele gibi çalışıyorum, hiç birşeye bu benim işim değil demiyorum. resmen fabrika kurdum burada, kompresörlerin montajından, hava hattından tut elektrik tesisatı tavan kanalları, masası aletleri duvarları kırıp yapmasına kadar yanımda 1 tane elemanla, halbuki şirkete diyebilirdim ki boya benim işim değil, elektrik benim işim değil v.s v.s bir çok şeyi yapmaya bilirdim. O zaman şuan ki durumuma gelemezdim diye düşünüyorum.

önemli olan iş seçmemek, her işi kendi iş yerinmiş gibi azimle yapmaktır. kimse sen kendi işin gibi yapman gerekenin 3-5 katını yaparken dışardan birini getirip hazıra kondurmaz sanmıyorum. ben olsam elimdeki çalışkanı yükseltirdim diye düşündüm ve öylede oldu. Oranın üretim müdürü sen ol dediler. Ben burada amele olacağım sanıyordum aslında gelirken.

[OmerBLN]

Merhaba hepinize..
Bende tümden meşaleleri yakmış durumdayım.
30 yaşındayım devlette öğretmenim (herhangi bir sıkıntım yok ***** konularla ilgili yanlış anlaşılmasın) ama zaten çok küçük yaşlardan beri olan yurt dışında insani şartlarda yaşama arzum son 10 yıldı arttı son birkaç yılda zirve yaptı.Her baktığımda ne güzel ülkem var desem de içinde yaşananlar her gün haberleri izlediğimde yaşadığım tedirginlik iyice nefes almakta güçlük çekmeme sebep oluyor.
Şu anda hayalimde herhangi bir ülkeye (ABD-JAPONYA-KANADA) yerleşmek çok kolay değil anladığım kadarıyla resmi olarak.
Kafamda turist vizesiyle gidip bir şekilde dalmak var işe gittiği yere kadar gitsin,denemedim demek istemiyorum.İşimden dolayı vize çıkması kolay gibi görünüyor bankada bir miktar para göstererek.Taşınamaz bir kaç malım da var hali hazırda.Kafam çok karışık şu an maddi olarak ülkeye göre eh işte ama manevi olarak çok mutsuz durumdayım.Tavsiyesi olan arkadaşlarım varsa bende dinlemek isterim.
Elimden gelmeyen herhangi bir iş yok şükür.Ve çalışmaktan hiçbir zaman gocunmadım.İş olduktan sonra yağlanmak paslanmak umrum değil.Yapmak istediğim iş gidip bir garajda sevdiğim işi yani arabalarla ilgili işleri yapmak bilmiyorum çok mu hayalperestçe ama artık dayanacak güç kalmadı bu ülkede..
İyi kötü tavsiye verebilecek yardımcı olabilecek arkadaşlar yorum yaparsa benim gibi düşünenler de bilgi almış olur.
Teşekkür ederim şimdiden..

[34btr1907]

o zaman gıtmek ısteyenler şimdiden banka hesap cuzdanlarına para buldukça ordan burdan yuksek meblaları işletmeye başlasın diyelim sistem değişmiş benım 11 sene öncesıydı

[serkanokan]

Yaklaşık 1 yıldır İngiltere'deyim ve ben de makine mühendisiyim. Mesleki anlamda neler yaşadığını, hissettiğini belki de en iyi anlayanlardan biriyim.

Sana tek tavsiyem Türkiye'de yaşayıp, yurt dışına hiç çıkmamış veya sadece turistik amaçlı yurt dışına çıkmış kişilerin sözünü asla dinleme. Yurt dışında yaşayıp, yapamayıp geri dönen insanların neler yaşadığını çok iyi düşün, ölç, tart bunlar benim de başıma geldiğinde beni ne derece zorlar diye düşün, sonra o düşündüğünü 3 ile çarp. Çünkü yurt dışına çıkma hevesi ile bir çok şeye hallederim ya mantığı ile yaklaşıp, 3 ay sonra tüm gerçekler karşına çıkınca, "benim ülkemde de bunlar yaşanıyor veya benim ülkemde bunlar daha güzeldi" diyebiliyorsun.
İleride bir gün mesleğini yapmak istiyorsan gidebildiğin kadar kozmopolit ve çalışma iznini kolay alabileceğin bir ülkeye git. Yine makine mühendisi bir arkadaşım 1 yıl Avustralya'da yaşadı yapamadan geri döndü. İklime alışamadı, yarım saat güneşte kalınca ozon tabakasının delinmesinden dolayı sırtının yanmasına alışamadı, soktuğunda yarası 3 hafta geçmeyen sivrisineklere alışamadı, kefili olmadığı için kimse ev vermedi, benim ülkemde benim için ölüme gidecek adam vardı diye düşündü, yalnızlığa alışamadı . Gitmeden önce bu olumsuzluklar bir kulağından girdi diğerinden çıktı, belki de başına böyle şeyler geleceğini hiç bilmiyordu, ama gün sonunda bu tip küçük rahatsızlıklar, rahatının önüne geçti ve geri döndü. Ha bunu başaran, oraları seven yok mu illa ki var ama sen yine de bol bol düşün.

Belki çok bir tecrübeye sahip değilim ama, 1 yılın sonunda çıkardığım bazı sonuçlar var:
1 - Türkiye'de güzel bir sosyal hayatın ve sosyal çevren var ise yurt dışında pek mutlu olamıyorsun, çünkü o sosyal çevreni yurt dışında genellikle asla bulamıyorsun ve ülke(aslında ailen arkadaşların, yani sosyal çevren) özlemi bir zaman sonra başlıyor.
2 - Maddiyat ile ilgili her şey yurt dışında, maneviyatı içine alan bir çok şey Türkiye'de güzel. Burada maneviyattan kastım din asla değil, zira dünyada dinini en çirkin yaşayan ülke bile olabiliriz. İnsan arkadaşlarını çok özlüyor.
3 - Gittiğin yer mutlaka "şehir" olmalı. Bir şehir hayatı olmalı yani. Küçük mahalle, kasabalardan mutlaka uzak durulmalı. Yerli nüfusun yoğun olduğu yerden uzak durulabildiği kadar durulmalı.
4- Hangi ülke veya şehirde bir yakın arkadaşın varsa oraya gitmeye gayret et, belki de yurt dışı sürecinin kaderini değiştirecek bir şey.

Liste uzar gider, her şey sende bitiyor.

[Yigit-Y]

Şuan venedik deyim

Medeniyetin gözünü seveyim



Ahhh imkan olsaaadaa dönmesem

[OmerBLN]

Yaklaşık 1 yıldır İngiltere'deyim ve ben de makine mühendisiyim. Mesleki anlamda neler yaşadığını, hissettiğini belki de en iyi anlayanlardan biriyim.

Sana tek tavsiyem Türkiye'de yaşayıp, yurt dışına hiç çıkmamış veya sadece turistik amaçlı yurt dışına çıkmış kişilerin sözünü asla dinleme. Yurt dışında yaşayıp, yapamayıp geri dönen insanların neler yaşadığını çok iyi düşün, ölç, tart bunlar benim de başıma geldiğinde beni ne derece zorlar diye düşün, sonra o düşündüğünü 3 ile çarp. Çünkü yurt dışına çıkma hevesi ile bir çok şeye hallederim ya mantığı ile yaklaşıp, 3 ay sonra tüm gerçekler karşına çıkınca, "benim ülkemde de bunlar yaşanıyor veya benim ülkemde bunlar daha güzeldi" diyebiliyorsun.
İleride bir gün mesleğini yapmak istiyorsan gidebildiğin kadar kozmopolit ve çalışma iznini kolay alabileceğin bir ülkeye git. Yine makine mühendisi bir arkadaşım 1 yıl Avustralya'da yaşadı yapamadan geri döndü. İklime alışamadı, yarım saat güneşte kalınca ozon tabakasının delinmesinden dolayı sırtının yanmasına alışamadı, soktuğunda yarası 3 hafta geçmeyen sivrisineklere alışamadı, kefili olmadığı için kimse ev vermedi, benim ülkemde benim için ölüme gidecek adam vardı diye düşündü, yalnızlığa alışamadı . Gitmeden önce bu olumsuzluklar bir kulağından girdi diğerinden çıktı, belki de başına böyle şeyler geleceğini hiç bilmiyordu, ama gün sonunda bu tip küçük rahatsızlıklar, rahatının önüne geçti ve geri döndü. Ha bunu başaran, oraları seven yok mu illa ki var ama sen yine de bol bol düşün.

Belki çok bir tecrübeye sahip değilim ama, 1 yılın sonunda çıkardığım bazı sonuçlar var:
1 - Türkiye'de güzel bir sosyal hayatın ve sosyal çevren var ise yurt dışında pek mutlu olamıyorsun, çünkü o sosyal çevreni yurt dışında genellikle asla bulamıyorsun ve ülke(aslında ailen arkadaşların, yani sosyal çevren) özlemi bir zaman sonra başlıyor.
2 - Maddiyat ile ilgili her şey yurt dışında, maneviyatı içine alan bir çok şey Türkiye'de güzel. Burada maneviyattan kastım din asla değil, zira dünyada dinini en çirkin yaşayan ülke bile olabiliriz. İnsan arkadaşlarını çok özlüyor.
3 - Gittiğin yer mutlaka "şehir" olmalı. Bir şehir hayatı olmalı yani. Küçük mahalle, kasabalardan mutlaka uzak durulmalı. Yerli nüfusun yoğun olduğu yerden uzak durulabildiği kadar durulmalı.
4- Hangi ülke veya şehirde bir yakın arkadaşın varsa oraya gitmeye gayret et, belki de yurt dışı sürecinin kaderini değiştirecek bir şey.

Liste uzar gider, her şey sende bitiyor.

Değindiğin noktalar gerçekten en kilit noktalar haklısın.Avrupa'da bir kaç ülkede akrabalarım var AB bu bakımdan daha tutarlı bir karar olabilecek gibi aslında.Dayım İtalya'da yaşıyor ve İsviçre'de çalışıyor. Mekatronik öğretmeniyim ve mesleğimde de iyiyim AB de geçerli diplomaya da sahibim. CV hazırlayarak ilk olarak bir işveren daveti aramak aslında kulağa daha tutarlı geliyor gibi. Diğer yazdığım 3 ülke tamamen fantezi aslında.

[M U R A T]

Banka hesabı konusunda yazıyorum;

1 sene önce 10 senelik vize aldım. Geriye dönük 6 aylık hesap dökümü istediler eşimden ve benden.

İkimizde amerikan firmasında çalıştığımız için (Hilton & 3m) çok kolay verdiler vizeyi. Sadece neden gitmek istiyorsunuz sorusu ile karşılaştık. Tatil amaçlı dedik 15-20 saniye bilgisayarda bir şeylere baktı vize görevlisi ve kabul edildi dedi.

bende geçen yıl aldım vizeyi hiçbir evrak istemediler zaten sitelerinde fotoğraf harici zorunlu evrak yazmıyordu

[ÖmerF.Bayar]

Ben yakın zamanda döndüm, tam dönmedim ama birkaç hayırlı sebepten dolayı Turkiyede yasıyorum bir suredir,
son 10 yılda ilk defa bu kadar kalıyorum, gidicek olan düşünmesin derim, varsa imkan değerlendirsin,
ben sürekli seyehatte olmama ragmen bir süreden sonra kaçıp kurtulmak istiyorum özellikle istanbuldan,

[onursumer]

çok yakın arkadaşım makine muhendisi olarak avusturaldaya yüksek lisans yapıyor ,zaten ilk başta okulu bitirmeden dil oğrenmek için gidip 2 sene sonra türkiyeye gelip okulu bitirdikten sonra artık temelli gitme kararı verdikten sonra yükseğe başvurdu

ne iş yaparak para kazanıyor dersen , büyük kamyon ile sevkiyat yapıyor bunun yanında avursturalyada işçilik çok pahalı yeni bi arabanın ust kapak contası yandığında çop muamelesi yapılıyor, arkadaşımda aynı zamanda çok iyi usta

bunları internetten ilanlardan kovalayarak hem araba hem motorsiklet 100-300 dolara arası alıp kendi garajında sokup yedek parçaları sipariş vererek toplayıp 1000-2000 piyasası neyse satarak ciddi paralar kazanıyor hemde hobisini devam ettirmiş oluyor

nereye gidersen git illaki çok zorlanıcaksın ilk başta ama istedikten sonra yapılamayacak birşey yok , arkadaşım sıfır ingilizce ile başladı bu yola

[semavi]

Şuan venedik deyim

Medeniyetin gözünü seveyim



Ahhh imkan olsaaadaa dönmesem

Sülalende meslekten atılmış, içeri alınmış birileri falan varsa sığınma talebinde bulunabilirsin Atamazlar

Bu arada greencard için öyle 6 aylık araştırma falan istenmedi...

Yineliyorum...

ABD için... Türkiye'de bulamadığımız ama burada olan elle tutulur şeyler az... Araba diyeceksiniz... Biz bu adamların devasa arabalara ödediği paraları ödüyoruz zaten... Mesele mantalite meselesi...

Bu turist gelme ile anlaşılabilecek bir şey değil...

Yaşamaya başlama kararı almak çok farklı bir şey...

Beraber çalıştığımız arkadaş 2 ay oldu geleli... Şuan çocukları mı göndersem, bende yazları gitsem mi modunda... Bu şekilde olursa tutunmak zor...

Ben gemileri değil, kıyıları bile yaktığım için sanki Beylikdüzü caddelerinde araba sürüyormuş gibi hissediyorum kendimi... İnşallah çözemeyeceğimiz bir sorun ile karşılaşmayız da geri dönmem...

[GokhanRS]

Sülalende meslekten atılmış, içeri alınmış birileri falan varsa sığınma talebinde bulunabilirsin Atamazlar

Bu arada greencard için öyle 6 aylık araştırma falan istenmedi...

Yineliyorum...

ABD için... Türkiye'de bulamadığımız ama burada olan elle tutulur şeyler az... Araba diyeceksiniz... Biz bu adamların devasa arabalara ödediği paraları ödüyoruz zaten... Mesele mantalite meselesi...

Bu turist gelme ile anlaşılabilecek bir şey değil...

Yaşamaya başlama kararı almak çok farklı bir şey...

Beraber çalıştığımız arkadaş 2 ay oldu geleli... Şuan çocukları mı göndersem, bende yazları gitsem mi modunda... Bu şekilde olursa tutunmak zor...

Ben gemileri değil, kıyıları bile yaktığım için sanki Beylikdüzü caddelerinde araba sürüyormuş gibi hissediyorum kendimi... İnşallah çözemeyeceğimiz bir sorun ile karşılaşmayız da geri dönmem...

abi evet bizim gibi evli barklılara zor iş yurtdışı benim hatun birkaç ayda bir kavga çıkarıyor saçma sebeplerden, sanırım türkiyeye yollayım diye yapıyor şimdi yollasam 1 sene geçmeden benide isticek geri antalyaya, bekarlığın gözünü seviyim, keşke bekarken gözü karartsaydım diyorum.

ben bekarlara korkusuz olun tavsiyesinde bulunuyorum. evliyken çok daha zor. genelde hanım çocuk işi sıkıntıya sokuyor.

[PiscocuK]

evli barklı adamlar için zor abi. ben zamanında sağlam paralar batırdım, en son vergi cezalarıyla birlikte -200bin tl ye kadar düştüm iş yerlerimi kapattım saçma sapan işlere bulaştım v.s sonra kendimi düzene sokup adam akıllı çalıştım 4 senede 200bin borcu kapattım, 200bine ev aldım her ay 1600+ evin taksitini ödemeye başladım onunda 3 senesi filan kaldı böyle giderse.

ingilizceyi 1 yılda öğrendim, şuan işimide severek yapıyorum kaldı ki ben aslında bilgisayarcıydım ama elektronikçi oldum, dmx aydınlatmaları programlamayı öğrendim gece gündüz kendimi kasarak ve bu sayede birşeylere sahip oldum, şimdide bizim firmanın sırbistana açtığı üretim montaj hattının üretim müdürü ünvanını aldım, ancak ünvan bahane bildiğin amele gibi çalışıyorum, hiç birşeye bu benim işim değil demiyorum. resmen fabrika kurdum burada, kompresörlerin montajından, hava hattından tut elektrik tesisatı tavan kanalları, masası aletleri duvarları kırıp yapmasına kadar yanımda 1 tane elemanla, halbuki şirkete diyebilirdim ki boya benim işim değil, elektrik benim işim değil v.s v.s bir çok şeyi yapmaya bilirdim. O zaman şuan ki durumuma gelemezdim diye düşünüyorum.

önemli olan iş seçmemek, her işi kendi iş yerinmiş gibi azimle yapmaktır. kimse sen kendi işin gibi yapman gerekenin 3-5 katını yaparken dışardan birini getirip hazıra kondurmaz sanmıyorum. ben olsam elimdeki çalışkanı yükseltirdim diye düşündüm ve öylede oldu. Oranın üretim müdürü sen ol dediler. Ben burada amele olacağım sanıyordum aslında gelirken.

maşallah

2003 senesinde 6-7 ay kadar Londrada kaldım bağıra çağıra dönmüştüm geri.Dediğin gibi komilik garsonluk hepsini yaptım Türk mekanlarında sonra baktım bana bir yararı yok herkesle Türkçe konuşmaya başladım çektim geldim geri.Tabi bu dönemde ne çektiğimi bir ben bilirim sanırım o sebeple dedim kolay değil diye

[semavi]

Bizim avantajımız "aman baba belgeleri hallet, hep burada kalalım" diyen 7 yaşında ki oğlum, geri dönmeyi aklından bile geçirmeyen bir eş ve saldım çayıra mevlam kayıra oynatabileceğimiz zıpır ufak oğlumun olması

Ben zaten ABD yaşantısını daha çok seven birisiyim...

[MK8800]

Benim önerim kariyer değil de daha çok kafam rahat olsun diyenlere olacak ; Kesinlikle Cote D Azur bölgesini öneriyorum . Sunduğu imkanlara ve yaşam koşullarına göre ( asgari ücret veya vasıfsız işçi hariç ) gayet rahat ve çoğu şeye ulaşılabilir yaşamak mümkün . Ailenin 2 ferdi çalışarak geçim rahatlıkla sağlanabilir .

Benim evim Roquebrune Cap Martin'de mesela oturduğum yerde 10M civarına da ev alabiliyorsunuz 1500 Euro'ya da kirada oturarak aynı şartlar ve sosyal imkanlardan faydalanabiliyorsunuz . ( A Sınıfı Plaj , Belediyenin Turizm aktiviteleri vs alışık olmadığımız ama gerçekten olması gereken şeyler ) DN ; Mülkiyet alma durumunuz olursa eğer genel olarak politik ve benzeri işlerde kolaylık sağlanıyor .

Havası genel olarak kış için 15 , yaz içinse 30 derece civarında seyrediyor . TR'de ki gibi kirlilik , rahatsız edici sert duman is vs gerçekten yok . Çevre , sokak , deniz temizliğine de belediye harici insanlar tarafından da gayet dikkat edilerek sağlanıyor .

Iş kısmında ise bölgenin sahil şeridinin genel geçim ve çalışma kaynağı zaten Turizm ; dışarıdan çalışmaya gelen bir çok insan var ama kargaşa veya uyumsuzluk söz konusu değil en azından benim gözüme çarpmadı . Prosedürler hakkında Fransa için zaten bir çok kaynakta detaylı bilgi mevcut inceleyebilirsiniz .

2- ; Sahil şeridinden biraz içeri kayarsak eğer git-gel yaparım diyenler için (30-45km) asgari ücret vasfı da dahil olmak üzere imalathaneler ve özellikle log alanında bir çok firmada iş bulmak mümkün genellikle bu işleri zaten Fransızlar yerine dışarıdan gelenler tercih ediyor . Yanlış anlaşılma olmasın kötü ya da alt sınıf meslekler değil bunlar ama bölge halkı turizm alanlarına daha çok kaymış vaziyette , x+25 euroya firmada şöförlük yapmak yerine x euroya cankurtaranlık yapıyor .

Özet bilgiler verdim fikir sahibi olmanız açısından çok daha ayrıntılı yazılar ve konuyla alakalı danışmanlık hizmeti sunan firmalarda mevcut gerçi ama yine de düşünen veya harici konularda bilgi almak isteyen olursa da yardımcı olurum . Ben yerleşik yaşamıyorum zaten yılda 3-4 ay civarı gidiyorum görüp bildiğim kadarıyla yardımcı olurum .

[d3n1s]

eğer ki bir 10 bin euro kadar birikmiş varsa ben Almanya'da yüksek lisans yapılması taraftarıyım, ancak özel üniversitede değil, devlet üniversitesinde. Devlet üniversitesi dönemlik 600-700 euro gibi bir para, genel olarak yüksek lisans programları da 1 yıllık, yani 2 dönem. 10 bin euro neden lazım sorusuna gelince. Almanya'da ev kirası ve temel ihityaçlar için aylık 1000 euro yeterli bir miktar. Bu rakam tabi ki gezmeyi tozmayı içermiyor. Programa başvurup kabul aldıktan sonra eğer ki iş bulunamazsa yaşayabilmek için gerekli rakam bu. Geçerli bir mesleğe sahipsiniz, bir de üstüne orada yüksek lisans yaptktan sonra iş bulamamanız gerçekten zor olacaktır. Şahsen bu, benim 10 bin euroyu kenara koyduğum anda yapacağım yegane şey.

[2jz]

Herkes gitmekten bahsetmiş ama yol gösteren pek olmamış.

Düşük sermaye ile yatırımcı vizesi veren ülkeler var mı? Şirket kurup gitmek istiyorum ben.

Yüksek lisans, doktora tavsiyesi istemiyorum. 2 lisans, odtü'de master yaptım. 6 ay önce doktora yı bıraktım. O defteri kapattım tamamen.

Önceliğim düşük sermaye gerektiren yatırımcı vizesi. İyi bir İş Planım var. Tek sorunum sermayem çok az.

[GokhanRS]

Herkes gitmekten bahsetmiş ama yol gösteren pek olmamış.

Düşük sermaye ile yatırımcı vizesi veren ülkeler var mı? Şirket kurup gitmek istiyorum ben.

Yüksek lisans, doktora tavsiyesi istemiyorum. 2 lisans, odtü'de master yaptım. 6 ay önce doktora yı bıraktım. O defteri kapattım tamamen.

Önceliğim düşük sermaye gerektiren yatırımcı vizesi. İyi bir İş Planım var. Tek sorunum sermayem çok az.

sana yol göstermeye bile ihtiyaç yok ki, belgelerin ile vize başvurunu yap, bence eğitim amaçlı diyerek bir dil kursu ayağına uzun vize alırsın sen ilk denemen de. Gittikten sonra bakarsın ne iş kurabileceğine. İş kurma vizesi daha zor gitmeden. Eğitim durumun her türlü verir sana o vizeyi. Senin yardımlık hiç durumun yok. Sadece konsolosluğa git ve başvur senin vize garanti desek yeridir.