18-19 yaşlarında iken msnde bir kızla muhabbet ediyordum. Kız aşırı özgüvensiz biriydi. Avatarına asla kendi fotosunu falan koymazdı, sürekli plastik ördek, at , top falan koyardı. Neyse ben bu kızla hiç görmeden 1-2 sene muhabbet ettim. Aramız bayağı iyiydi. Benim gibi metal müzik dinlerdi falan, acaip iyiydik.
Birgün bana Ankara'da olduğunu, buluşmak istediğini söyledi. Ben bayağı heyecanlandım ama öbür yandan da acaip telaşlıyım tabii. "Ya kız dombiliyse, umduğum gibi değilse?" falan diye kendi kendimi yedim. Neyse buluşma günü geldi çattı. Kızı dikmende bekliyorum. (nasıl da romantik bir buluşma yeri, Ankara'nın dikmeni
)
Kızın da neye benzediğini bilmiyorum tabii. "Şunu giyiyorum, şu çantayı takıyorum" falan da demedi. Kız beni biliyor , "ben seni bulurum" dedi. Neyse yaklaşık 10 dakika falan bekledim. Baktım karşıdan upuzun boylu, harley botlu ( o zamanlar tüm ergen metalci kızlar giyerdi, hastasıydım) bir kız geliyor. Aha dedim, ilk görüşte aşk bu olmalı. Kız yüzüme baka baka gitti. İçimden " tüh lan, demek ki bu değilmiş " dedim. Sonra sordum kendime, bu kız bana niye baksın ki?
Neyse, baktım başka bir kız daha geliyor. Bu önceki kızdan biraz kısa ama yüzü falan güzel, simsiyah giyinmiş. Tam bir kara sinek edasıyla ellerimi ovuşturdum, " ahaaa dedim, geliyor zalımın kızı." Kız yanıma kadar geldi, yüzüme gülümsedi. Yaklaştıkça farkettim ki bayağı güzelmiş. İşte tam o an derken kız bana " afedersiniz, dolmuş durağı nerede biliyor musunuz? " dedi. Ben dumur oldum doğal olarak. "Bilmiyorum!" diye bağırdım, kız korktu gitti.
Bu kadar moral bozukluğundan sonra 10 dakika daha kadar bekledim. Hava da acaip soğuk, buz kestim yeminle. Tam sinirlenip giderken arkadan biri bana seslendi, dönüp bir baktım ve işte o an!.
Boy tahminen 1.49-1.50 cm max
Dişler : Umumi tuvalet sarısı
Saçlar : yamuk kesilmiş resmen
Ses tonu : 2 dakika konuşsun beyin felci geçirirsiniz, o derece tiz
Benim morali 0 0 0 0
Yüzüm düştü, kız bişey soruyor cevaplayamıyorum. Beynim idle modda çalışıyor. Kendini kapatmış. Uzaklara dalmışım. Harleyli kıza bakıyorum, hala otobüs bekliyor. İçimden "senle biz, bir olabilirdik" falan diyorum. Kız o ara bir hapşuruyor, sümükler sağa sola saçılıyor. "Bu kadar mı olur" diyorum kendi kendime. En son akrabamı acile kaldırmışlar diyip kaçtım. Her yerden engelledim. Kız 1 2 sene boyunca fake hesaplarla taciz etmeye devam etti. Hiç birşey olmamış gibi saçının fotosunu atıp " Nasıl?" falan diye soruyor. Güzel tabii, daha az yamuk olmuş.
Diyeceğim o ki işini sağlama al. Yüzünü ismini cismini görmeden hayatının şokunu yaşama. Hayatı sorgulamaya başlarsın