bu karara ve bakýþ açýsýna saygý duyuyorum
toplumun bize dayattýðý þeyler var ve bu bizi iyice küçük parçalar haline getiriyor
hepimiz belli baþlý sorumluluklarý aldýktan sonra üstteki postlarda da göreceðiniz üzere(ben dahil) daha pasif kalýyoruz
kafamýzda hep bir "aman baþým belaya girmesin arkamýzda çoluk çocuk var" düþüncesi doðuyor
eskiden arabayý öyle yatýk kullanýrdým ki arka camdan yan tarafý görürdüm
þimdi arkada otursam bile kemer takýyorum "bi tane mal þöförün hatasýndan ölmeyelim" diye
aile kavramý zaman zaman benimde sorguladýðým bir þeyler
toplum biz bir þey dayatýyor ve hiç sorgulamadan kabulleniyoruz
bende tek çocuk var þimdi çok keyifliyim bütün dertleriyle ilgilenmeye çalýþýyorum tüm gelecek planýný onun üstüne yapýyorum falan
ama gel gör ki 2. çocuðu(kazara) yapan arkadaþlar da her buluþtuðumuzda ayný soru "siz 2. yi ne zaman yapacaksýnýz?"
yapmayacaðým, evlat edinirim belki ama sýrf "aman bi kardeþi olsun olur mu öyle þey" mantýðýnda ilk çocuðuma stepne mantýðýnda 2. bir çocuk yapmayacaðým
hatta bir kere çok zeki bacanaðým "e oðlum ya birincisine bir þey olursa" diye bir cümle kurdu
adam kendisine teselli olsun diye baþka bir hayat yaratmayý mantýklý buluyor..
uzun lafýn kýsasý kimse evlenmek zorunda da deðil çocuk yapmak zorunda da deðil 1 kere geliyoruz þu hayata bence herkes bencil bir þekilde "nasýl daha güzel yaþarým?" sorusuna odaklanmalý ve onun için plan yapmalý
daha bu genç yaþýnda ihtiyacý olmamasýna raðmen ev-araba-arsa-mal-mülk düþkünü tanýdýklarým var tek hayalleri 60 yaþýnda emekli olabilmek amk vizyonsuzlarýnýn
bu arada 30 sene sonra evlere bu kadar çok talep olmayacak ve o evler alým gücüne göre çok ucuz fiyatlara el deðiþtirecek haberiniz olsun
çoluða çocuða bir þey býrakmak için yaþamayýn çoluk çocuk ayakta durmayý öðrensin