Printable View
Resmen mahalle baskısı dile gelmiş konuşuyor gibi bir yorum. Okuyanda sanki buradaki insanlar "geçici heveslerinden feragat etmemek" için varolan çocuklarını yetiştirme yurduna bırakmış. Özel okul kısmına girmiyorum bile. Neresinden tutsan elde kalan bir yorum.Alıntı:
huseyinturk Nickli Üyeden Alıntı
Çevrende böyle bir baskı vardır belki bilemiyorum ama ben tamamen evlat sahibi olmanın verdiği tecrübem ile yazdım onları. Herkesin fikri tercihi kendine, evlat sahibi olmayanın bu duyguyu bilmediği için getireceği strese değer mi değmez mi konusunda söz sahibi olamayacağından bahsettim. Yetiştirme yurduna bırakmak gibi bir ithamım yok kimseye. Kimseye herhangi bir ithamımda olamaz zaten, o duyguyu verebilmek için biraz sert bir üslup takınmış olabilirim kusura bakmayın :)Alıntı:
Schumi Nickli Üyeden Alıntı
Özel okul konusunda da, öğretmen lisesi mezunuyum bütün yakın arkadaşlarım öğretmen özelde görev yapanda var, devlet okullarında yapanlarda var. Direk şahit oluyorum bazı şeylere, inşaat mühendisiyim bir kurumun 3 tane okulunu yaptım ilk senelerin de işletme mantığına şahit oldum ister istemez. Devlet okullarının da çok kusurları var, özellerin de var demek istediğim bu. Beylikdüzünde devlet okulları yüzde 50-60 göçmen öğrenci dolu mesela, kızım okula başlasa mecbur imkan dahilinde en iyisi tercih edeceğiz bizde. Çok açık anlaşılır yazmıştım aslında bunları ama az daha açmış olayım.
Taşlanır mıyım bilmem ama bence hiç çocuk. 7 yaşında bir kızım var samimiyetle yazıyorum onun için çektiğim eziyeti şurada belki hiç kimse ya da 1-2 kişi haricinde kimse çekmemiştir.
Çok seviyorum keratayı iyi ki de olmuş, onun için yapacaklarımın da bir sınırı yok gerçekten.
Ama çocuk sırf sen istiyorsun diye dünyaya getirdiğin bir varlık, onun geleceği / dünyanın durumu / çevresel koşullar hayatta yaşadığımız tecrübeleri düşününce gerçekten bana artık manasız geliyor.
38 yıllık bir tecrübe ve son 7 yılı mahkemelerde icralarda boşanma aşamalarında yaşanan saçma sapanlıklarla geçmiş bir insan olarak yazıyorum.
Güzel bir aile ve aile içi sevgi / hayat / eğitim veremeyeceğimiz çocuklara sahip olmamalıyız. İsteyene elbette saygım var 1-2-3-4 vs vs yapabilir.
Ama bu günün yarını da var ben belki çok pesimist düşünüyorum ama gençleri gördükçe ümidim bu ülkeden daha da tükeniyor, yeni bir işsiz / yeni bir kapitalist düzene kul olmuş bir köle vücuda getirmek gibi geliyor derin düşününce.
Öyle de olunca kendi adıma tüm imkanlarımı 1 tane olan evladımın geleceği için planlayarak geçirmek daha mantıklı geliyor.
Diğer taraftan da büyük bir sorumluluk, her anın onunla olmak zorunda uzunca bir süre, e sen ben de bu dünyaya 1 defa geliyoruz, bizim de kendi isteklerimizi yapmak için vaktimiz olmasın mı ? ( Bunu çocuğu ayak bağı olarak gördüğümden yazmıyorum sadece hayatın böyle de bir yanı var ondan yazıyorum)
Katılıyorum, özel okulmuş, iyi bir mirasmış felan bunlar önemli değil ama iyi bir aile ortamı sağlayabilmek şart. Yarın ne olur bilemeyiz tabi ama bu konuda en ufak şüphe varsa hiç çocuk derim ben de.Alıntı:
KÖROĞLU Nickli Üyeden Alıntı
Bir psikolog başını okşamayacağınız çocukları dünyaya getirmeyin diyor. Eğitim aile de başlar, özel okula karşı değilim ama "müşteri" oluyorsun orada.Alıntı:
huseyinturk Nickli Üyeden Alıntı
Öğrenci başarılı ise illaki özel okula gitmesine gerek kalmadan başarıyor zaten. Okulda ders değil hayatı insan ilişkilerini öğreniyorsun hayata hazırlıyor.
Özel okulun bir faydası bence dil eğitimi bunu devlet okulları vermiyor. Özel okullara da zaten konu dışı olacak ama öğretmenleri sömürdükleri için karşıyım, bu sömürenler de geçmişte öğretmen olup bir araya gelip kuruculuk yapanlar, çok acı bir tablo.
Evlilik gözünden bakılırsa boşanmış bir baba ve maalesef çözemediğim şekilde hıncını çocuğumu bana göstermeyerek almaya çalışan bir anne ile büyüyen kızımı düşününce tablo hoş değil.
Evliliklerin istatistiki olarak daha fazla boşanmayla sonuçlandığı bir dönemdeyiz, evlenip çocuk yapıp sonra boşanınca olan çocuklara oluyor. Yetişkinler bir şekilde ayakta kalıyor bu süreçte.
Benim açımdan çocuk olayına bakış açım bir sürü farklı tecrübeden dolayı 25 yaşında daha dün evlenmiş eşine deli gibi aşık , her şeyin çok güzel olacağına inanan bir adam ile aynı değil maalesef. Biz de o gözle baktığımız zamanlarda yapmamamız gereken hatalar yaptık. O hataların bedelleri de ömür boyu bitmeyen bir borç gibi taksit taksit ödeniyor.
İsteyen kim varsa nasip olsun diyelim. Ama bu noktada toplum baskısı çok saçma bir durumda, 2 evliliğimi yaptım sağda solda e 2. cocuk ?
Bsg sanane diyemiyorsun soranlara tabi, düşünmüyoruz diyerek geçiyorsun. Bu çok ayıp, olmayan adamı da bu durum çok yaralar bu arada. Bunu bir başarı göstergesi olarak kullanan insanlar var ya da toplum da böyle gören bir kesim var, bunları daha aşamadık maalesef.
Konu derin yazarız da yazarız. Çok ince eleyip sık dokunması gereken bir konu.
Bak oda ayrı bir olay aslında. İnsan misal kısır olsa bundan utanması mı lazım ? Veya değilse de bu bir başarı mıdır? Kendi elinde olmayan hiçbirşeyden utanmamalı insan ama toplum öyle hissettirmiyor. Hatta çocuk yapma arkandan konuşmaya başlarlar fısır fısır. Olmuyor muymuş çocukları diye.Alıntı:
KÖROĞLU Nickli Üyeden Alıntı
Çocuksuz insanlar daha mutlu. Bu araştırmalarla kanıtlanmıştır google dan şöyle bir bakarsanız okursunuz. (siz mutlu olabilirsiniz ne güzel ama ortalama benim dediğim) Benim çevremde ne kadar çocuğu olan arkadaşım varsa mutsuzlar. Bir çoğu hemen çocuktan sonra boşandı. Sadece 1 çift tanıyorum çok mutlular o da elemanın geliri korkunç iyi. Çocuklarda korkunç, 10 dakika tahammül edemezsiniz. Köpeğe taş atan, misafirliğe geldiği evin televizyonunu kıran, küfür eden, arkadaşlarının eşyalarına zarar veren, sürekli çığlık atıp ağlayan... evet gözümle gördüklerim bunlar. Anne babalarda ay bişey olmaz canım kafasında. Valla çocuğu olan arkadaşlarımızla görüşmüyoruz. Hatta geçen aradılar gelelim size diye kanka dedim çocuk varsa başka zaman. Çocuk bana çok uzak bir canlı. Eşim çok istiyor ama ben hiç düşünmüyorum. Hele oyun odamı çocuk odası yapıcaz dedi benim hatun o gün bitti :) Çocuğu olan hiçbir arkadaşım gezip tozamıyor biz 10 yıldır gez toz herşeyi yaptık. Şu dünyanın ise daha fazla insanı artık kaldırmaması zaten ap ayrı konu. Bana sorsanız birkaç yüz yıl yasak getirirdim herkesin çocuk yapmasına ki gelecek zaten o yasaklar.Alıntı:
Schumi Nickli Üyeden Alıntı
Benim okuduğum makale ise tam tersini söylüyor.
Evlilik sonrası 5-6 yıl içinde çocuk olmaz ise boşanma oranı %60-65 artıyormuş.
şımarıklıkla,hiperaktiflik çok karıştırılıyor.
rahmetli babamla göz göze gelsem ne demek istediğini anlardım,yiyorsa anlama :)))
şimdilerde öyle bişey yok.zaman değişiyor.1 oğlum var, 15 yaşında.ona elimden gelenin en iyisini vermeye,öğretmeye çalışıyorum.
zaten yaşı büyüdükçe baba ,oğul değilde arkadaş gibiyiz.
Alıntı:
DOHC Nickli Üyeden Alıntı
aynı kitapta geçen bir başka araştırmada çocuklu ve çocuksuz evli çiftler karşılaştırılıyor. çocuklu çiftlerin daha az seks yaptığı, beraber daha az vakit geçirdikleri, sosyal ve kültürel aktivitelere daha az vakit ayırdığı, genel olarak daha mutsuz ve memnuniyetsiz olduğu, çocuksuz çiftlerin genel olarak hayattan daha çok zevk aldığı ve depresyon risklerinin yarı yarıya daha az olduğu ortaya çıkmış. ayrıca çocuksuz çiftlerin daha çok seyahat ettiği, daha çok yer görebildiği, daha çok hatıra biriktirdiği, daha çok egzersiz yaptığı, kendine daha iyi baktığı ve daha az hastalandığı ortaya çıkmış.
çocuklar binbir türlü endişeyle gelirler. daha anne hamiyleyken "çocuk doğacak mı doğmayacak mı" korkusu var. sonra "sağlıklı doğacak mı" endişesi var. sonra "sağlığı bozulacak mı" endişesi var. sonra "davranış bozuklukları olacak mı" endişesi var. sonra kardeş gelecekse "kardeşiyle geçinebilecek mi" endişesi var. sonra çocuğun güvenliğini sağlama endişesi var. insanlar çocuk sahibi olunca bir anda hayatlarındaki endişeler katlanarak artıyor. bir araştırmada çocuk sahibi olan çiftlerle olmayanlar karşılaştırılmış. çocuk sahibi olan çiftlerin mutluluk seviyesi çocuk doğduğunda artıyor ve öne geçiyor ama 1 sene sonra serbest düşüşe geçiyor. sonra her sene giderek azalıyor. çocuksuz çiftlerin mutluluğu yıldan yıla genelde sabit kalıyor. çocuk 18 yaşına bastığında aynı yaşta olan çocuksuz çiftler çocuklu çiftlere göre çok daha mutlu ve hayattan çok daha memnunlar.
bir başka araştırmada çocuk sayısıyla mutluluk arasında da bir ilişki bulunmuş. çocuksuz çiftler en mutluyken onlardan sonra tek çocuklu çiftler, daha sonra çift çocuklu çiftler geliyor. üç çocuktan sonra mutluluk oranı ekspansiyonel olarak düşüşe geçiyor. 20 yıldan fazla süren uzun vadeli araştırmalarda yapılan her çocuğun çiftlerin mutluluk oranını %5-10 civarında azalttığı tespit edilmiş. uzun vadede çocuk yapmayanların pişman olduğu veya yaslanınca yalnızlık çektiği çok nadir olarak gözlemlenmiş. aksine çok çocuk yapan çiftlerin en büyük pişmanlığı buymuş.
araştırmalara göre yaşlılıkta en mutsuz ve pişman olan kesim çok çocuk yapıp tüm ömrünü "yaşlanınca onlar bize bakacak" diye çocuklarına adayıp yaşlandığında da çocukların kendilerine bakmadığını gören kesimmiş. çocuk sahibi olmayanlar zaten böyle bir beklenti içine girmedikleri için yaşlanınca ne yapacaklarını daha iyi planlıyorlar ve yine çocukları olmadığı için ömürleri boyunca daha iyi para biriktirip emekliliklerini daha iyi şekilde geçirebiliyorlarken çocuk sahibi olan çiftler genelde bu konuda hayal kırıklığı yaşıyormuş.
kısaca çocuk sahibi olmayan çiftler hem gençken, hem orta yaştayken hem de yaşlandığında çocuk sahibi olmayanlara göre daha mutlu, az çocuk sahibi olanlar çok çocuk sahibi olanlara göre daha mutlu ve daha da önemlisi çocuk sahibi olmamayı seçen insanlar yaygın kanının aksine yaşlanınca yalnızlık veya mutsuzluk çekmiyorlar.
eğer en büyük endişeniz yaşlanınca yalnız kalmaksa sırf bu endişeyi gidermek için çocuk yapmak çok saçma bir fikir gibi gözüküyor çünkü bu şekilde çocuk yapanların önemli bir kısmının ömür boyu mutsuzluk yaşadığı*tespit*edilmiş.aynı kitapta geçen bir başka araştırmada çocuklu ve çocuksuz evli çiftler karşılaştırılıyor. çocuklu çiftlerin daha az seks yaptığı, beraber daha az vakit geçirdikleri, sosyal ve kültürel aktivitelere daha az vakit ayırdığı, genel olarak daha mutsuz ve memnuniyetsiz olduğu, çocuksuz çiftlerin genel olarak hayattan daha çok zevk aldığı ve depresyon risklerinin yarı yarıya daha az olduğu ortaya çıkmış. ayrıca çocuksuz çiftlerin daha çok seyahat ettiği, daha çok yer görebildiği, daha çok hatıra biriktirdiği, daha çok egzersiz yaptığı, kendine daha iyi baktığı ve daha az hastalandığı ortaya çıkmış.
çocuklar binbir türlü endişeyle gelirler. daha anne hamiyleyken "çocuk doğacak mı doğmayacak mı" korkusu var. sonra "sağlıklı doğacak mı" endişesi var. sonra "sağlığı bozulacak mı" endişesi var. sonra "davranış bozuklukları olacak mı" endişesi var. sonra kardeş gelecekse "kardeşiyle geçinebilecek mi" endişesi var. sonra çocuğun güvenliğini sağlama endişesi var. insanlar çocuk sahibi olunca bir anda hayatlarındaki endişeler katlanarak artıyor. bir araştırmada çocuk sahibi olan çiftlerle olmayanlar karşılaştırılmış. çocuk sahibi olan çiftlerin mutluluk seviyesi çocuk doğduğunda artıyor ve öne geçiyor ama 1 sene sonra serbest düşüşe geçiyor. sonra her sene giderek azalıyor. çocuksuz çiftlerin mutluluğu yıldan yıla genelde sabit kalıyor. çocuk 18 yaşına bastığında aynı yaşta olan çocuksuz çiftler çocuklu çiftlere göre çok daha mutlu ve hayattan çok daha memnunlar.
bir başka araştırmada çocuk sayısıyla mutluluk arasında da bir ilişki bulunmuş. çocuksuz çiftler en mutluyken onlardan sonra tek çocuklu çiftler, daha sonra çift çocuklu çiftler geliyor. üç çocuktan sonra mutluluk oranı ekspansiyonel olarak düşüşe geçiyor. 20 yıldan fazla süren uzun vadeli araştırmalarda yapılan her çocuğun çiftlerin mutluluk oranını %5-10 civarında azalttığı tespit edilmiş. uzun vadede çocuk yapmayanların pişman olduğu veya yaslanınca yalnızlık çektiği çok nadir olarak gözlemlenmiş. aksine çok çocuk yapan çiftlerin en büyük pişmanlığı buymuş.
araştırmalara göre yaşlılıkta en mutsuz ve pişman olan kesim çok çocuk yapıp tüm ömrünü "yaşlanınca onlar bize bakacak" diye çocuklarına adayıp yaşlandığında da çocukların kendilerine bakmadığını gören kesimmiş. çocuk sahibi olmayanlar zaten böyle bir beklenti içine girmedikleri için yaşlanınca ne yapacaklarını daha iyi planlıyorlar ve yine çocukları olmadığı için ömürleri boyunca daha iyi para biriktirip emekliliklerini daha iyi şekilde geçirebiliyorlarken çocuk sahibi olan çiftler genelde bu konuda hayal kırıklığı yaşıyormuş.
kısaca çocuk sahibi olmayan çiftler hem gençken, hem orta yaştayken hem de yaşlandığında çocuk sahibi olmayanlara göre daha mutlu, az çocuk sahibi olanlar çok çocuk sahibi olanlara göre daha mutlu ve daha da önemlisi çocuk sahibi olmamayı seçen insanlar yaygın kanının aksine yaşlanınca yalnızlık veya mutsuzluk çekmiyorlar.
eğer en büyük endişeniz yaşlanınca yalnız kalmaksa sırf bu endişeyi gidermek için çocuk yapmak çok saçma bir fikir gibi gözüküyor çünkü bu şekilde çocuk yapanların önemli bir kısmının ömür boyu mutsuzluk yaşadığı*tespit*edilmiş.
American Journal of Sociology dergisinde yapılan bir diğer araştırmada ise 22 OECD ülkesindeki ebeveynlik ve mutluluk ilişkisi incelendi. Araştırmacılar; gelişmiş, endüstrileşmiş toplumlarda çocuk sahibi olmayanların en yüksek refah ve sağlık seviyesinde olduğunu belirledi.
Çocuklu kişiler ve çocuğu olmayanlar arasındaki farkın en yüksek olduğu ülke ABD olarak belirlendi. ABD’de, çocuksuz yetişkinlere kıyasla çocuklu yetişkinlerin “%12 daha mutsuz” olduğu görüldü. İrlanda, Yunanistan, İngiltere, Yeni Zelanda, İsviçre ve Avustralya gibi ülkelerde de ABD kadar olmasa da çocuklu yetişkinlerin daha mutsuz olduğu bildirildi.
------------
2011 yılında Norveç Sosyal Araştırma’dan bir araştırmacı tarafından yapılan çalışmada insanların “Çocuksuz insanların yaşamının çocuklu kişilere kıyasla daha anlamsız, tatminsiz ve yalnız olduğunu” düşündüğü, ancak bunun tam aksinin doğru olduğu belirlendi. Çalışma, evde yaşayan çocukların ebeveynlerin sağlığını olumsuz etkilediği görüldü.
----------------------------------
Çeşitli yaş ve sosyoekonomik gruplardan 5000 kişinin katıldığı araştırmada 2 yıl içerisinde çeşitli yöntemlerle toplanan veriler, çocuksuz çiftlerin daha mutlu olduğuna işaret ediyor. İlişkilerinden memnun, hak ettikleri değeri ve istedikleri ilgiyi gördüklerini ifade eden kişilerin çoğunlukla çocuksuz oldukları tespit edildi.
Seven reasons people shouldn'''t have children, according to science | The Independent | The Independent
Couples Without Children Have Happier Relationships Than Those Who Do | HuffPost UK Life
Ben tek ve erkek çocuk çok istiyordum
İlk eşimden kızım oldu ellerinizden öper 10 yasinda şimdi.
Sonra boşandık cocuk büyüyünce
E tabi 2.esten de bir oğlum oldu. Canavar desek daha doğru olur :p
Böylesi hayırlıymis diyorum
Ama maddi manevi zor bisey cocuk olayi
Evlenirken 2 , cocuk için 12 defa düşünmek lazım
Boşanma olayında ciddi yıpranıyor.siz de keza yipraniyorsunuz.
İşin özeti hayatınızı onlara endeksliyorsunuz. İsteyeni de anlarım istemeyeni de.ama tek temennim kendisine topluma saygılı Atatürkçü iyi insanlar yetiştirmeniz . Gerisi hayat şartlarına maddiyata felan bağlı zaten.
Boşanmadan bahsetmiyoruz mutluluktan bahsediyoruz. Alakasız paylaşımın.Alıntı:
DOHC Nickli Üyeden Alıntı
En fazla cocuksuz ciftler boşanıyorAlıntı:
Yiğit G. Nickli Üyeden Alıntı
Bu da Almanya'dan bir araştırma haberi.
Paylaşımım da gayet alakalı. Sıfır çocuk diyen arkadaşlar okuyup, faydalanabilir.
dostum mutsuz evlilik sürüyorlar çocuklu çiftler. Çocuk var diye boşanmıyorlar. Burada ki veri o. Çocuk olmayanlar boşanıp kurtuluyor.Alıntı:
DOHC Nickli Üyeden Alıntı
kim nasıl mutluysa öyle yaşasın arkadaşlar. Ama kimse çıkıpda çocuğu olmayanlara çocuk yapın çok güzel diye akıl vermesin.
Benim de 2 yaşına girecek olan bir kızım var, zaman zaman hatunla bizde bu konuyu konuşurken aynı kelimeler ile sohbetimizi sonlandırıyoruz abi. Birincisi ile ikincisine aynı şartları veremedikten sonra bu beni de daha çok yıpratacak ve ileri de eminim ki yüzümüze vuracaklardır (ergenlik döneminde :). Çevreden gördüğüm kadarıyla da böyle bu. Artık şimdiki nesil çocuklar da bizim gibi saf büyümüyor :)Alıntı:
Evrenoz Nickli Üyeden Alıntı
Düzenleme yapamadığım için ek olarak yazacağım;Alıntı:
akko Nickli Üyeden Alıntı
Bazı arkadaşlar ona göre büyütürsün gibi düşüncelere sahip, eyvallah saygı duyuyorum tabii ki. Ama ülke şartlarımız ortada. Birinden kısıp diğeriyle eşitlemeye çalışırken, bazı şeyler eksik kalacak ikisi içinde. Bu yüzden benim düşüncem bu yönde. Ben kızım için, geleceği için elimden gelecek her şeyi yapacağım, inşallah o da buna göre bir gelecek seçip, olacak hayallerini gerçekleştirebilir.
Ayrıca yine yaşlar da geçtikçe görüyoruz ki, birçok kişi kardeşiyle görüşmüyor, aramıyor, sormuyor ve derde düştüğünde de belki sadece telefonla konuşarak yetiniyor. Bu durum özellikle iki kardeş kendi yuvasını kurup, çoluk çocuğa karıştığında beliriyor.
Başta çocuğu olmayanlar yorum yapmasın diye yazmışsın sonra çocuk olunca dertleri sıralamışsın. Yani bu dünyanın kanunumu çocuk yapmak ? Doğan çocukların ilerki yaşlarda karşılaştığı zorlukları sıkıntıları çekmesi senin verdiğin bir kararla mutlu olacağının garantisi varmı. Asıl bencillik çocuk yapmaktır. Sırf çocuk seveceğim büyüteceğim diye... 5 yıllık evliyim çocuk yapmayı düşünmüyoruz. Bence çocuğu olmayan yorum yapmasın değilde, olmayanlar yorum yapsın olmalı. Yani neden çocuk yapmamalıyız olmalı.Alıntı:
huseyinturk Nickli Üyeden Alıntı