"Umutsuz durumlar yoktur, umutsuz insanlar vardır. Ben hiçbir zaman umudumu yitirmedim."
Ataturk: Ne mutlu Turkum diyene! - YouTube
"Umutsuz durumlar yoktur, umutsuz insanlar vardır. Ben hiçbir zaman umudumu yitirmedim."
Ataturk: Ne mutlu Turkum diyene! - YouTube
Mustafa Kemal ATATÜRK
Genel itibariyle "yeeeaaani" modundayım.
Bazen çok daralıyorum, çok bunalıyorum, ve bunu maalesef sevdiklerime yansıtıyorum. İşim şuyum buyum genel anlamda çok stresli falan da değil. Ama ona rağmen bazen mutlu olamıyorum, çevremdekilere sarıyorum. Tabi bunlar arkadaş eş dost değil, eşim, babam, annem, kardeşim, çocuğum falan oluyor. Kırabiliyorum sonra da pişman oluyorum, üzülüyorum.
İşten acayip sıkılmış haldeyim.
Artık bu saatten sonra belirli riskleri alıp iş de değiştiremiyorum, "kurulu düzen"im var Alamanya'da olmasam daMaaşım 1'inde yatıyor, ne alacağım belli, ödenir mi ödenmez mi derdi yok. 9:00-17:30 git gel.
En güzel noktası da işi işte bırakıp memur gibi şalteri kapatıp gelebiliyorum.
Buna rağmen çok memnun değilim. Terfi, yükselme işleri hayal gibi. Yaşıtlarım Müdür, Genel Müdür seviyelerine geliyor, ben Uzman modda kaldım öyle. Maaş ortalama, bir çok yere göre aslında fena da değil.
Ama salak salak ağız kokusu çekmek dert. En salak şeyler bile mevzu olabiliyor, onu niye yapmadın, bunu niye sormadın. Hadi lan oradan...
İşveren klasik, devlet kadar vereyim, başka bi halt etmeyeyim, ama karşılıklı çıkarı olanlara yağdırayım, personel böcek zaten...
Bunları görünce işimi de yapmak istemiyorum. Motivasyonum yok. Olması gerektiği kadar yapıyorum çekiliyorum.
Hobi olarak bir şeyler yapmaya çalışıyorum, en büyüğü bilgisayar, oyunlar, kafayı dağıtıyorum böyle. Ama yaş dolayısıyla da artık her zaman bakamıyorum, yorgun oluyorum, çocuk geliyor bir şeyler yapıyoruz, oyun, ödev bilmemne, 10da yatıyor, ben de yatıyorum. Ertesi gün iş...
Hanım da benzer şekilde, çok sıkılmış vaziyette. Gitmek istiyorum buralardan diyor, nereye... Belli değil. Gitsen 1 hafta gidebiliyorsun anca
Çok şükür yine fena sayılmayız da işte bu ara çok sıkıldık.
Bu ülkeden de genel itibariyle acayip sıkıldım, aynı salak salak siyasi tartışmalar, aynı algı oyunları, aynı manyak manyak kesti biçti haberleri, teksasa dönmüş adalet, *** gibi trafik ve trafikten ziyade o.ç. insanlarımız... Her fırsatta her yerde, sırf trafik değil, sosyal hayatta da durmadan birbirinin kıçına sokmaya çalışan muhteşem milletimiz..
Yurtdışına gitsem ne halt ederim yine bu saatten sonra, o da belli değil. O cesaret de yok. Tek başıma olsam yapardım her şeyi de... Evlenip çoluk çocuk olunca, belirli bi düzen olunca insan bozamıyor.
Kendi huzurumuz olsa bile ülkenin bu salak saçma hali yoruyor herhalde. Bilemiyorum...
Sizin Maymun Olmanıza Darwin de Şaşkın.
Belly Detail
Yazmıştım ya, ülkeden, genel itibariyle etraftaki o.evlatlarından, haksızlıkların cezalandırılmamasından sıkıldım diye.Ormanci Nickli Üyeden Alıntı
Genel itibariyle "yeeeaaani" modundayım.
Bazen çok daralıyorum, çok bunalıyorum, ve bunu maalesef sevdiklerime yansıtıyorum. İşim şuyum buyum genel anlamda çok stresli falan da değil. Ama ona rağmen bazen mutlu olamıyorum, çevremdekilere sarıyorum. Tabi bunlar arkadaş eş dost değil, eşim, babam, annem, kardeşim, çocuğum falan oluyor. Kırabiliyorum sonra da pişman oluyorum, üzülüyorum.
İşten acayip sıkılmış haldeyim.
Artık bu saatten sonra belirli riskleri alıp iş de değiştiremiyorum, "kurulu düzen"im var Alamanya'da olmasam da
En güzel noktası da işi işte bırakıp memur gibi şalteri kapatıp gelebiliyorum.
Buna rağmen çok memnun değilim. Terfi, yükselme işleri hayal gibi. Yaşıtlarım Müdür, Genel Müdür seviyelerine geliyor, ben Uzman modda kaldım öyle. Maaş ortalama, bir çok yere göre aslında fena da değil.
Ama salak salak ağız kokusu çekmek dert. En salak şeyler bile mevzu olabiliyor, onu niye yapmadın, bunu niye sormadın. Hadi lan oradan...
İşveren klasik, devlet kadar vereyim, başka bi halt etmeyeyim, ama karşılıklı çıkarı olanlara yağdırayım, personel böcek zaten...
Bunları görünce işimi de yapmak istemiyorum. Motivasyonum yok. Olması gerektiği kadar yapıyorum çekiliyorum.
Hobi olarak bir şeyler yapmaya çalışıyorum, en büyüğü bilgisayar, oyunlar, kafayı dağıtıyorum böyle. Ama yaş dolayısıyla da artık her zaman bakamıyorum, yorgun oluyorum, çocuk geliyor bir şeyler yapıyoruz, oyun, ödev bilmemne, 10da yatıyor, ben de yatıyorum. Ertesi gün iş...
Hanım da benzer şekilde, çok sıkılmış vaziyette. Gitmek istiyorum buralardan diyor, nereye... Belli değil. Gitsen 1 hafta gidebiliyorsun anca
Çok şükür yine fena sayılmayız da işte bu ara çok sıkıldık.
Bu ülkeden de genel itibariyle acayip sıkıldım, aynı salak salak siyasi tartışmalar, aynı algı oyunları, aynı manyak manyak kesti biçti haberleri, teksasa dönmüş adalet, *** gibi trafik ve trafikten ziyade o.ç. insanlarımız... Her fırsatta her yerde, sırf trafik değil, sosyal hayatta da durmadan birbirinin kıçına sokmaya çalışan muhteşem milletimiz..
Yurtdışına gitsem ne halt ederim yine bu saatten sonra, o da belli değil. O cesaret de yok. Tek başıma olsam yapardım her şeyi de... Evlenip çoluk çocuk olunca, belirli bi düzen olunca insan bozamıyor.
Kendi huzurumuz olsa bile ülkenin bu salak saçma hali yoruyor herhalde. Bilemiyorum...
Dün Bostancı Lunapark'ın oradan karşıya geçiyorum, o.e. minibüsçünün biri kendi yönüne kırmızı yanıyor ve önünde araçlar var diye sola dönülecek cebe atladı birilerinin üzerine çıkarak. Arkadaki araç da kornaya abandı, frene falan basıyor itliğine... Sonra devam etti ileride durdu bağırıp çağırıyor. Ben de bağırdım, yürü işte hem itlik yapıyorsun hem bağırıyorsun diye. Bana da dayılanacak oldu, hadi yürü hadi dedim sabah sabah uğraşamam seninle...
Ama şöyle elimde bi tüfek (bakın tabanca da değil) olsa da herifi minibüsle beraber tarayayım sonra da yakayım istedim
Aslında ülkede böyle boşa kaynak israfı o.ç.'larını komple toplayıp yaksak, bi 30-40 milyona düşeriz. Ülke de biz de rahat ederiz valla. Ekonomik, sosyal, her şekilde... Böyle bi baştan başlama, reset lazım. Çok muhalif bi arkadaşım var, böyle diyordu, bi savaş vesaire bir şey lazım, toplum olarak reset gerekiyor diyordu, ne diyo bu be diyordum. Şimdi anlıyorum adamı. Bu dediğimle birlikte olacak bi reset lazım cidden.
Arınma Gecesi diyorsun. Arada bana da mantıklı geliyor da çok haksızlık olurYazmıştım ya, ülkeden, genel itibariyle etraftaki o.evlatlarından, haksızlıkların cezalandırılmamasından sıkıldım diye.
Dün Bostancı Lunapark'ın oradan karşıya geçiyorum, o.e. minibüsçünün biri kendi yönüne kırmızı yanıyor ve önünde araçlar var diye sola dönülecek cebe atladı birilerinin üzerine çıkarak. Arkadaki araç da kornaya abandı, frene falan basıyor itliğine... Sonra devam etti ileride durdu bağırıp çağırıyor. Ben de bağırdım, yürü işte hem itlik yapıyorsun hem bağırıyorsun diye. Bana da dayılanacak oldu, hadi yürü hadi dedim sabah sabah uğraşamam seninle...
Ama şöyle elimde bi tüfek (bakın tabanca da değil) olsa da herifi minibüsle beraber tarayayım sonra da yakayım istedim
Aslında ülkede böyle boşa kaynak israfı o.ç.'larını komple toplayıp yaksak, bi 30-40 milyona düşeriz. Ülke de biz de rahat ederiz valla. Ekonomik, sosyal, her şekilde... Böyle bi baştan başlama, reset lazım. Çok muhalif bi arkadaşım var, böyle diyordu, bi savaş vesaire bir şey lazım, toplum olarak reset gerekiyor diyordu, ne diyo bu be diyordum. Şimdi anlıyorum adamı. Bu dediğimle birlikte olacak bi reset lazım cidden.
SimRacersTR.Net
Türk Simülasyon Pilotlarının Buluşma Noktası
Bunlar hep vardı, hep olacaklar. Çünkü cahil insanlar çok daha fazla çoğalıyor, onların üreyen nesli de istisnaları hariç tutarsak anne baba profiline benzer şekilde gelişim gösteriyor.Yazmıştım ya, ülkeden, genel itibariyle etraftaki o.evlatlarından, haksızlıkların cezalandırılmamasından sıkıldım diye.
Dün Bostancı Lunapark'ın oradan karşıya geçiyorum, o.e. minibüsçünün biri kendi yönüne kırmızı yanıyor ve önünde araçlar var diye sola dönülecek cebe atladı birilerinin üzerine çıkarak. Arkadaki araç da kornaya abandı, frene falan basıyor itliğine... Sonra devam etti ileride durdu bağırıp çağırıyor. Ben de bağırdım, yürü işte hem itlik yapıyorsun hem bağırıyorsun diye. Bana da dayılanacak oldu, hadi yürü hadi dedim sabah sabah uğraşamam seninle...
Ama şöyle elimde bi tüfek (bakın tabanca da değil) olsa da herifi minibüsle beraber tarayayım sonra da yakayım istedim
Aslında ülkede böyle boşa kaynak israfı o.ç.'larını komple toplayıp yaksak, bi 30-40 milyona düşeriz. Ülke de biz de rahat ederiz valla. Ekonomik, sosyal, her şekilde... Böyle bi baştan başlama, reset lazım. Çok muhalif bi arkadaşım var, böyle diyordu, bi savaş vesaire bir şey lazım, toplum olarak reset gerekiyor diyordu, ne diyo bu be diyordum. Şimdi anlıyorum adamı. Bu dediğimle birlikte olacak bi reset lazım cidden.
Haliyle toplumda kanun / kural bilen, buna uygun davranan insan nesli git gide azalıyor. Ülke olarak ceza kanunları ve diğer yaptırımların caydırıcılığı da sıfıra yakın olduğu için adam polise yumruk da atıyor, soldaki cebe girip hebele hübele de yapıyor.
Kendini bu durumlardan soyutlamayı başaramadığın sürece bu sinir harbini yaşayacaksın. Kendi adıma ben bunu geçmişe nazaran oldukça başardım daha huzurluyum.
Eskiden tarfikte çok dalaşırdım artık 5 dk geç gideyim evime ama huzurla gideyim modundayım. İnsanların az olduğu (öyle yerler de azalıyor ama) yerlere kaçıyorum çoğu zaman.
Tabi sen ist da yaşadığın için bu söylediğim sana imkansız, m2 ye 25 kişi düşüyor oralarda.
Genel itibariyle "yeeeaaani" modundayım.
Bazen çok daralıyorum, çok bunalıyorum, ve bunu maalesef sevdiklerime yansıtıyorum. İşim şuyum buyum genel anlamda çok stresli falan da değil. Ama ona rağmen bazen mutlu olamıyorum, çevremdekilere sarıyorum. Tabi bunlar arkadaş eş dost değil, eşim, babam, annem, kardeşim, çocuğum falan oluyor. Kırabiliyorum sonra da pişman oluyorum, üzülüyorum.
İşten acayip sıkılmış haldeyim.
Artık bu saatten sonra belirli riskleri alıp iş de değiştiremiyorum, "kurulu düzen"im var Alamanya'da olmasam da
En güzel noktası da işi işte bırakıp memur gibi şalteri kapatıp gelebiliyorum.
Buna rağmen çok memnun değilim. Terfi, yükselme işleri hayal gibi. Yaşıtlarım Müdür, Genel Müdür seviyelerine geliyor, ben Uzman modda kaldım öyle. Maaş ortalama, bir çok yere göre aslında fena da değil.
Ama salak salak ağız kokusu çekmek dert. En salak şeyler bile mevzu olabiliyor, onu niye yapmadın, bunu niye sormadın. Hadi lan oradan...
İşveren klasik, devlet kadar vereyim, başka bi halt etmeyeyim, ama karşılıklı çıkarı olanlara yağdırayım, personel böcek zaten...
Bunları görünce işimi de yapmak istemiyorum. Motivasyonum yok. Olması gerektiği kadar yapıyorum çekiliyorum.
Hobi olarak bir şeyler yapmaya çalışıyorum, en büyüğü bilgisayar, oyunlar, kafayı dağıtıyorum böyle. Ama yaş dolayısıyla da artık her zaman bakamıyorum, yorgun oluyorum, çocuk geliyor bir şeyler yapıyoruz, oyun, ödev bilmemne, 10da yatıyor, ben de yatıyorum. Ertesi gün iş...
Hanım da benzer şekilde, çok sıkılmış vaziyette. Gitmek istiyorum buralardan diyor, nereye... Belli değil. Gitsen 1 hafta gidebiliyorsun anca
Çok şükür yine fena sayılmayız da işte bu ara çok sıkıldık.
Bu ülkeden de genel itibariyle acayip sıkıldım, aynı salak salak siyasi tartışmalar, aynı algı oyunları, aynı manyak manyak kesti biçti haberleri, teksasa dönmüş adalet, *** gibi trafik ve trafikten ziyade o.ç. insanlarımız... Her fırsatta her yerde, sırf trafik değil, sosyal hayatta da durmadan birbirinin kıçına sokmaya çalışan muhteşem milletimiz..
Yurtdışına gitsem ne halt ederim yine bu saatten sonra, o da belli değil. O cesaret de yok. Tek başıma olsam yapardım her şeyi de... Evlenip çoluk çocuk olunca, belirli bi düzen olunca insan bozamıyor.
Kendi huzurumuz olsa bile ülkenin bu salak saçma hali yoruyor herhalde. Bilemiyorum...
geçen gün antalya da tavukçu esnaf ile müşterisi siyaset yüzünden tartıştılar ve sonuç 1 ölü.
ilginç dönemlerdeyiz. gitsin şimdi o esnafı chp akp mhp kurtarsın bakalım. boşa katil oldun. müşterinle niye siyasete girersin ki.
istanbul taksicileri de öyle mesela, istanbula gelince mecburen arac kiralıyorum o adamların sacma salaq siyasi sorularına maruz kalmamak için. simdi de tag a kafayi takmislar tam seviniyorduk tag basaracak diye ama sanırım onu da kapattırır bu adamlar. yeminle rusya da savasin icindeki ülke de daha fazla huzur var.
It’s better to walk alone, than with a crowd going in the wrong direction... (Grant)
İstanbul' da her gün artan kira fiyatları, ev sahibinin saçma tavrı yüzünden 1,5 yıl önce Kocaeli' ne taşındım. İşim, ailem, sosyal çevrem hepsi İstanbul' da. Kimine göre çok radikal karardı bu ama benim bunun sonuçlarını düşünecek, kendimi düşünecek bir durumum yoktu.
Ev alım süreci epey stresli geçti. Belki de ben boş yere kendi kendimi yedim bilmiyorum ama o zamanlar yaşadığım stresi hiç bir zaman unutmayacağım.
Hiç bilmediğimiz, tamamen yabancısı olduğumuz bir şehire çekirdek ailemle birlikte geldim. Allah' tan komşularım, tanıştığımız tüm insanlar çok iyiydi ve şu zamana kadar hiç nereden geldim buraya demedim. Aksine burada çocuğuma, aileme, kendime daha fazla zaman ayırıyorum. Canım sıkıldığında atlıyorum arabaya çıkıyorum yaylaya resetliyorum herşeyi, iniyorum.
Şimdi İstanbul' a dışardan bakan bir göz olarak insanların nasıl o keşmekeşte, kendilerini bu denli mutsuz eden bir şehirde tıkılıp kaldığına anlam veremiyorum. Buradaki yaşantımla İstanbul' daki yaşantımı kıyasladığımda burada çok daha mutluyum. İstanbul çok güzel bir şehir evet, ama gerçekten insanların bu denli psikolojilerinin bozuk olmasının büyük sebebi diye düşünüyorum.
Herkes agresif, herkes mutsuz. Bu hafta Pazartesi günü müşteriye gitmek için metrobüs kullandım, Altunizade durağında bildiğiniz insan trafiği vardı. Kafam arıtk rahat olduğu için midir nedir ben buna takılmadım ama sırada sürekli homurdanan, kavga çıkarmaya çalışan, sağa sola salça olup bağıran insan doluydu. Neden? Adam belki işine küfür ede ede gidiyor, ütopik kiralar verip kendine belki bir kıyafet alamıyor, kendine-ailesine zaman ayıramıyor ve her gün hayat pahalılaşıyor bunun sonucu da genel anlamda mutsuzluğuna yol açıyor.
He evi alırken elimde avucumda ne varsa sattım, çok istememe rağmen şu an kendime bir araba alamıyorum. Krediler desen faizler uçmuş, bir yerden başlıyayım desem arabalar hep enkaz
abi benim evli ve 42 yaşındaki halim sanki bu : (Genel itibariyle "yeeeaaani" modundayım.
Bazen çok daralıyorum, çok bunalıyorum, ve bunu maalesef sevdiklerime yansıtıyorum. İşim şuyum buyum genel anlamda çok stresli falan da değil. Ama ona rağmen bazen mutlu olamıyorum, çevremdekilere sarıyorum. Tabi bunlar arkadaş eş dost değil, eşim, babam, annem, kardeşim, çocuğum falan oluyor. Kırabiliyorum sonra da pişman oluyorum, üzülüyorum.
İşten acayip sıkılmış haldeyim.
Artık bu saatten sonra belirli riskleri alıp iş de değiştiremiyorum, "kurulu düzen"im var Alamanya'da olmasam da
En güzel noktası da işi işte bırakıp memur gibi şalteri kapatıp gelebiliyorum.
Buna rağmen çok memnun değilim. Terfi, yükselme işleri hayal gibi. Yaşıtlarım Müdür, Genel Müdür seviyelerine geliyor, ben Uzman modda kaldım öyle. Maaş ortalama, bir çok yere göre aslında fena da değil.
Ama salak salak ağız kokusu çekmek dert. En salak şeyler bile mevzu olabiliyor, onu niye yapmadın, bunu niye sormadın. Hadi lan oradan...
İşveren klasik, devlet kadar vereyim, başka bi halt etmeyeyim, ama karşılıklı çıkarı olanlara yağdırayım, personel böcek zaten...
Bunları görünce işimi de yapmak istemiyorum. Motivasyonum yok. Olması gerektiği kadar yapıyorum çekiliyorum.
Hobi olarak bir şeyler yapmaya çalışıyorum, en büyüğü bilgisayar, oyunlar, kafayı dağıtıyorum böyle. Ama yaş dolayısıyla da artık her zaman bakamıyorum, yorgun oluyorum, çocuk geliyor bir şeyler yapıyoruz, oyun, ödev bilmemne, 10da yatıyor, ben de yatıyorum. Ertesi gün iş...
Hanım da benzer şekilde, çok sıkılmış vaziyette. Gitmek istiyorum buralardan diyor, nereye... Belli değil. Gitsen 1 hafta gidebiliyorsun anca
Çok şükür yine fena sayılmayız da işte bu ara çok sıkıldık.
Bu ülkeden de genel itibariyle acayip sıkıldım, aynı salak salak siyasi tartışmalar, aynı algı oyunları, aynı manyak manyak kesti biçti haberleri, teksasa dönmüş adalet, *** gibi trafik ve trafikten ziyade o.ç. insanlarımız... Her fırsatta her yerde, sırf trafik değil, sosyal hayatta da durmadan birbirinin kıçına sokmaya çalışan muhteşem milletimiz..
Yurtdışına gitsem ne halt ederim yine bu saatten sonra, o da belli değil. O cesaret de yok. Tek başıma olsam yapardım her şeyi de... Evlenip çoluk çocuk olunca, belirli bi düzen olunca insan bozamıyor.
Kendi huzurumuz olsa bile ülkenin bu salak saçma hali yoruyor herhalde. Bilemiyorum...
Şüphe , tek gerçektir ...
Çok memnunum, 3-5 aya daha da memnun olucam.
Hatta buraya ara sıra gelip turkıya çhok güzel, chok uygun diyecem.
Euro arttı mı, oh oh suyundan da
benden mutlusu yok.
Bilen bilir, ben kendi gücüm yettiğince çok uğraş verdim birşeyleri değiştirmeye. birilerine laf anlatmaya. kimisi aha bu forumun orta yerinde "2 torba kömür bize de düşüyordur elbet" dedi, kimisi gitti cimer'e gammazladı. bir şekilde arkadaş olduklarımla dahi arkadaşlığı noktaladım bu sebeplerden.
ne oldu? anası ...di mi herşeyin? ekonomi, adalet, eğitim geldi mi dibin dibine? doldu mu suri paki afgan memlekete.
bu ortamda çocuk yetiştirecek olmaktan memnun musunuz? hadi verdiniz en iyi özel okula, aklınız sıra yalıttınız çocukları. Peki garantisi var mı okuldan çıkar çıkmaz bir yabaninin evladınızı gözüne kestirmeyeceğinin? Garantisi var mı trafikte "ben emniyettenim diye yalan söyleyen ve bu sebeple oradaki polis müdahale etmez iken" bir ayının size saldırmayacağının? Ulan hepsini geçtim, garantisi var mı çocuklarınızı taşıyan servis minibüsünün kaçırılmayacağının? 2-3 ay oldu di mi bu olay olalı?
madem siktiniz attınız çok bilerek her şeyi, yukarıda saydıklarımla mutlu olun. bugün mutlu olmazsanız, çılgınlar gibi üreyen ne idüğü belirsizlerin yaşı 18'e geldiğinde mutlu olursunuz.
Ben savaşmayı da laf anlatmayı da bıraktım, kendi paçamı kurtarıp çocuğumu insan gibi insanlar arasında yetiştirmeye doğru yelken açıyorum. ha dünyanın her yerinde abuk subuk şeyler olmuyor mu? elbet oluyor. lâkin olasılık hesabı yapan her insan evladı karşılaştırabilir bulunduğu yer ile gideceği yerin farkını.
Konfor alanını canı gibi koruyan adamım ben. Ama bu yaştan sonra kurulu düzeni değiştiriyorum. hem de ekonomik olarak gayet çok şükür noktasında, iş anlamında bir problem olmamasına, legolarıma da heykellerime de ahşap gemilerime de arabama da para ayırabilecek durumda olmama, sağlığım iyi olmasına, ana baba eş dost akrabalar evimin çevresinde yaşıyor olmasına rağmen.
aha da ankette gayet memnunum seçeneğinin üstüne de gavura vurur gibi vuruyorum mührü.
Konu Evrenoz tarafından (28-03-2024 Saat 20:03 ) değiştirilmiştir.
***** bbeklenti içinde ölüm gitmekten korkmaya başladığımı dile getirmeliyim.
Yaşım 59 . eşim ile beraber emekli olmasak zor bir hayatım olacakti. iyiki nispeten küçük bir şehirde yaşama avantajları ile idare ediyorum.
Bir oğlan evlendirdim. 2 senedir borç ödüyorum. 1 oğlanda üniversite outuyorum.
Ne kadar rahat bir hayatım var siz tahmin edin gerisini..
ÇİZİK BİR ELMAS, ÇİZİK OLMAYAN BİR ÇAKIL TAŞINDAN DAHA İYİDİR
Neyse en azından beklenmedik bi mutluluk gördük az buçuk
Eldekiler gitmesin falan diye korka korka beklerken herkesin şoka uğraması...
darısı daha güzel günlere cidden güzel bir gece olduNeyse en azından beklenmedik bi mutluluk gördük az buçuk
Eldekiler gitmesin falan diye korka korka beklerken herkesin şoka uğraması...
Haritayı ilk gördüğüm an gözlerim doldu. Çok şaşırdığım ilçeler var İstanbul'da.Neyse en azından beklenmedik bi mutluluk gördük az buçuk
Eldekiler gitmesin falan diye korka korka beklerken herkesin şoka uğraması...
SimRacersTR.Net
Türk Simülasyon Pilotlarının Buluşma Noktası
Dedem aldülhamit galk galk, yedirmedik imamoğlunu.
sanırım artık yazabilir hale geldim. Genelde haftaiçi günlerimin 3'ü evde, 2 günü ofiste geçiyor. genellikle gece çalışıyorum. ofise gittiğim günler yalnızca erken gidiyordum ama artık yorulduğumu anladılar da biraz serbest bırakır gibi oldular ki Avustralya tarafından işler çıktı daha ofise geç gitmeye nail olamadım.
Maaş aşırı yüksek değil düşük de değil. eşim yeni çalışmaya başladığından biraz daha kendime geleceğimi umuyorum.
Ev veya ofis farketmiyor kendimi işe konsantre bir şekilde çalıştıracak gücü bulamıyorum çoğu zaman. mesainin başı veya sonu youtube videoları veya oyun canlı yayınları ile geçiyor.
Yumurta kapıya dayanınca çalışıp bitiriyorum genelde. Bir de tabi maaş yükseltmelerinin yanında iş yükünü arttırmaları ve istemediğim bir sürü işi vermeleri de çalışmamama sebebiyet veriyor olabilir.
Arka planda bir kaç girişimim oldu 1 kere kafe açacağım dedim battım, 2. sinde daha yüksek maaş ile komple yurtdışına evden çalışacak bir iş buldum pandemiyle beraber şutlandım. Eski iş yerime girmeyeceğim diye rakip firmaya girdim çalıştım sonrasında ordaki maaşını 2 katını teklif edip çağırdılar ve 3. kere aynı firmaya daha yüksek maaşla girebildim bu sayede ama enflasyonla beraber o maaş pula dönüştü bir nevi.
hobi amaçlı youtube maceramda artık bazı şeyler durma noktasına girince hobi amaçlı da olsa yapmaktan sıkıldım. 1 saat çekiyor 2 saat editliyorsun 1 saat de upload ediyorsun sonra izlenme yerlerde, saçma sapan yapıcı olmayan hakarete vara eleştiriler de cabası.
Motosiklet hayatımda bir nebze olsun hareket kazandırdı ama yakıt fiyatları bir yandan yürütme maliyetleri bir yandan en uygun fiyatlı motor olmasına rağmen bir haftasonu Darlığa gideyim dememeye başladım. Hatta 2 haftasonudur da para harcamıyım diye evden dışarı çıkmak istemedim. yeğenimin 6 senelik bilgisayarına hitman kurup onu oynamaya başladım.
dün en azından seçimle beraber gülümsedim. mutlu oldum. ama bugün geldiğinde hayat şartlarımın çok değişmediğini düşünüyorum.
Orta yaş bunalımı mı acaba bunlar bilemedim.
Sonuç beni ne üzdü ne sevindirdi desem yeridir.Neyse en azından beklenmedik bi mutluluk gördük az buçuk
Eldekiler gitmesin falan diye korka korka beklerken herkesin şoka uğraması...
Yıllarca ailem ve ben Mhp-Chp eksenli bir seçmen kitlesi olarak iktidara muhaliftik. Önce Mhp'den koptuk, sonra Chp'den. Dün tabloyu görünce bir boşluğa düştüm, evet iktidar zayıfladı ama güçlenen Chp de benim desteklediğim Chp değil artık.
Kurucusunun astığı, İstiklal Mahkemesi'nde idam sehpasının üzerinde Gazi Paşa'ya ağlayarak yalvaran tescilli bir haine güzelleme yapılmasını, ya da elinde binlerce Türk'ün kanı olan bir terör örgütünün siyasi uzantısının ve temsilcilerinin Atatürk'ün kurduğu partide ehemmiyet görmesini ben yediremiyorum. Türk kızlarının, Türk çocuklarının başı Afgan bir maymun tarafından tecavüze direndi diye taşla ezilerek hayattan koparılırken parti kürsüsüne konuşmak için çıkan her kişinin selam göndereceği ilk iki kişiyi tahmin edebilmekten yoruldum, şu ortamda dertlerinin nasıl bu ikisi olduğuna anlam veremiyorum.
Dilerim Afyon ve Ankara gibi terör destekçisi bölücülere mesafeli adayların ezici üstünlüğü parti kurmaylarına bir fikir verir ve buna göre siyasetlerini revize ederler. O zaman gerçekten canı gönülden, sırf iktidar kan kaybetti diye değil de kurucu değerlerimize dönüyoruz diye gerçek bir sevinç yaşarız.
Yanlış anlaşılmayayım tabii olarak artık değişim şart, iktidar da dahil. Ancak bunu yapabilmek için gerçekten her şeyden vazgeçmek şart mı?
Demokrasi bu yüzden gerekli arkadaşlar. Desteklediğiniz (veya geçmişte desteklediğiniz) parti seçimlerde başarılı olduğunda dahi yanlışlarını dile getirmekte zorlanmıyorsunuz. Ülkeyi bu durumu getirenler ise halen iktidardalar. Onları (seçimle) değiştirmeden bize rahat yok maalesef. Çok partili yönetim, erkler ayrılığı gibi hususlar chp'li yöneticilerin yaptığı nispeten düzeltilebilir hatalardan çok daha önemli. Bunlar olmadan değişim zor.
Alıntı
