merve Nickli Üyeden Alıntı
bu benimde başıma geldi. başta başınız sağolsun. ben birinin ölümüne şahit olmuştum, yakınım, hatta tanıdığım biri değildi. sizin olayınızla kıyaslanmaz gibi ama anlamadan fazla etkilenmişim sanırım.o olaydan sonra kaç kez kaza atlattım, aynı şekilde arka koltuktan biri bana dokuncak gibi hissedip direksiyonu kırıyodum. bisüre yalnız araba kullanma, hatta yalnız kalma evde. ben genelde yalnız kalmak zorundaydım o dönemlerde ama öyle bir hal almıştıki gündüz bile tek başıma tuvalete gidemiyorum öyleydi halim. en çok korktuğum şey aklımı kaybetmekti. geceleri aniden kalkıp çığlık atıyomuşum, ben hatırlmıyodum gece yaptıklarımı ama içim hep çok kötüydü, çok korkuyodum. sonra zamanla düzeldim, hala ara ara uykumda korktuğumu söylüyolar ama çok iyim şimdi. yalnız kalıyorum evimde. ve ben bunu çok basit gelebilir ama bir kediyle atlattım. küçük bir kedi aldı arkadaşım bana, geceleri yanımda hep o yatıyor bilincini taşıyarak uyudum, korkmamak için, unutup bana dokunduğunda yine çıldırmicam, yanımda o var biliyorum çünkü. böyle böyle alıştım, geçti, günlük yaşamdaki panikliğimde geçti. bana bıraktığı tek şey uykularım hep uykuyla uyanıklık arasında artık, bu sebeple pek dinlenemiyorum, ama o delirmiş hallerimi düşününce şimdi çok iyim.
umarım en kısa zamanda atlatırsın, bir evcil hayvanın var mı bilmiyorum ama belki deneyebilirsin psikolojik yardımın yanında