Tek çocuk mu iki çocuk mu sorunsalı ? :)

[Respect]

Bizde geldik her tek çocuklu anne babaların yaşadığı gibi zurnanın zırt dediği yere :)

İlk çocuğumuz 6 yaşında.Seneye ilkokula baslayacak.

Bir kardeşi olsun istiyoruz o da çok istiyor.Ama zor olacağınıda biliyoruz.Hem maddi hem manevi yönden...

Bende kendım iki kardeş oldugum için kardeşin önemini biliyorum. Ama gozumuzde korkmuyor değil...

Tam anlamıyla araftayız.:ninca:

[twin]

Abi kardeş gibisi yok bence siz olmasanız onlar birbirlerine destek olur

[ACTPK]

Çocuk güzel şey ama bu sene okula 3. sınıfı için erken kayıt ücreti olarak 122k ödedim. Sıfırdan girenler için 220k diyorlarmış. 1 çocuğumu sunabildiğim en iyi şartlarda yetiştirmek daha mantıklı geliyor.

Herkesin kendi tercihi tabii ki hassas konular bunlar.

[Orhan]

Ya iki ya hiç diyenlerdendiim.
Allah bağışlarsa bi kızım bi oğlum var. Bu sene masraflardan perişan oldum artık yetişemiyorum. Özellikle özel okul parası ve servis ücretleri bezdirdi.
Ekonomi yetiyorsa ve aile desteği de varsa iki çocuk.
Hele ilki kızsa hiç düşünme ilki oğlansa risk büyük ikincide oğlan olursa hayat daha da zorlaşır

[cookies]

Bayağı özel bir soru ama madem sordunuz; bence asgari şartların biraz üzerini sağlayabiliyorsanız yapın.. Çok güzel bir şey..
Benim çocuğum 6.ayına girdi yaşından sonra düşünüyor gibiyiz ama epey yıprandık tabi maddi manevi :)
Gözümüzde yok tabi onlar iyi olsunlarda, hassas dengeler.. Sosyal, Manevi, maddi, hatta milli, çook komplike bir olay..
Tabi bu memlekette 5-10 yıl sonrasını görmeye çalışmakta futürist eder insanı..

[Ahmetfikri]

hiç düşünmeden en az 2 diyorum çünkü yarın biz gittiğimizde tutunacak kan bağı olan biri çok önemli kuzen yada arkadaş ile olacak bi bağ değil

büyük oğlan 9 yaşında yeğenim var 7 yaşında kız kayınbiladerinde kızı 4 yaşında bi benim oğlana bakıyorum bi onlara kız olur inşallah dedik 2. de oğlan oldu 6. ayında şuan çekecek derdim varmış :)

[bilalMW]

olaya duygusal bakıyorum 2 evlat olsun birbirlerine destek olurlar vs iyidir.

amma mantıksal bakıyorum şu ekonomi de mi ? no thanks.

[turboman]

Sorunun cevabı belli bence var olanla devam etmek daha mantıklı. Ekonomi ve tr şartları beni hiç çocuk yapmamaya zorladı ve 5 yıllık evliyim çocuk düşünmüyorum. Ama sizde 1 tane var ve 2. Yide uygun şartlarda yetiştirebilecekseniz neden olmasın. :)

[.::EmrE::.]

Ekonomi yönünden : Biz de aynı sorunsalı yaşıyoruz. Ben şahsen tek cocuğum. Kardeş özlemi de hiç çekmedim, çok şükür kardeşim, abim diyebileceğim kuzenim, arkadaşlarım oldu. Eşim 4 kardeş, entrikalar, birbirlerinin arkasından konuşmalar ve triplerini görünce daha da soğuyorum kardeş olayından. Etrafımda kardeş olup da maddi kavga yaşamayan hiç kimse yok. Bu yüzden hele ki böyle bir devirde Türkiye'ye bir cocuk daha getirme konusu epey uzak görünüyor bize. Tek cocuk oldugumdan da kişi başına düşen milli gelirin hayli yüksek olması bence artık mühim bir konu- hele ki böyle bir ekonomide. O yüzden oğlum sağlıkla yaşasın, maddi kaygısı olmasın, ne kalıyorsa ona kalsın.

Duygusal yönden : Bu kadar kardeş karşıtı olmama rağmen oğlumun hayatta bir gün yalnız kalabileceği düşüncesi çok koyuyor. O yüzden bazen ulan yapsak mı acaba 2. yi demiyor değilim...

[phantom]

en az bes........

[ckrc]

Bir ikiz kardesim, bir de ablam var -keske 4,5'de olsaymis diyorum.

Imkan varsa, kardes yapmak en dogrusu, duzgun yetistirilir, duzgun insanlarla aile kurarlarsa, omur boyu sirtlarini yaslayacaklari birileri olacak hayatlarinda.

[GÖKTÜRK]

3 erkek kardeşiz, keşke daha fazla kardeşim olsa derim hep aile bağı kan bağı çok kıymetli

[Evrenoz]

Okul ücretleri olmuş 15-20K aylık
en ufak şekilde düşünmüyorum 2.'yi
Şu anda ilkine sağladığım şartları 2'sine de sağlayamayacaksam ki şuanki koşullarda imkansız, çok net asla.

[babayimben]

Hocam 1.ye bakıp büyüttükten sonra 2. çocuk hiiç dert olmuyor
Tek kalmasın çocuk yazıktır :D

[neuras]

Hocam bu soruyu cevaplamak için yaşım çok genç, biraz da özel bir soru. Fakat, bence tek çocuk. Ekonomik durumunuzu bilmiyorum ama Türkiye'de şartlar belli, bence ikinci çocuğa harcanacak para ile ilk çocuğunuza ileride yurt dışında eğitim imkanı sunabilirsiniz. Avrupa'da YÖK denkliği olan bir üniversitede yazılım mühendisliği eğitimi alabilir, orada ana dili gibi İngilizce öğrenebilir. Hatta şu anda bile İngilizce kursuna vermenizi tavsiye ediyorum. kariyernet'e girin, artık kasiyerlerden bile iki dil istiyorlar. (Asla küçümsemiyorum, sakın yanlış anlamayın.) Ekonomik gücünüz iki çocuğa da bu imkanları sunmaya yetiyorsa tabii ki bir kardeşi olsun. Ben her geçen gün bir kardeşin eksikliğini daha çok hissediyorum.

[bkaraca]

Kardeş olup düşmana ihtiyaç bırakmayan da var, kardeş olup anne babası gibi olanda . Maddiyat vs geçtim ama herseyin hayırlısı.

[darkmoon]

Bence Kaliteli bir eğitim gelecek sağlıya bilecekseniz yapın burda önemli olan çocuğun geleceği ..

[XoR]

Kız babaları online :D :D

https://img-s2.onedio.com/id-59edc0322f923dc313dd9cd4/rev-0/raw/s-0df48ef91cffdfd7e1aa12fa7c0a025aa3c6a8c7.jpg

[DOHC]

Düzgün devlet eğitimi falan alabilecekse bence 2 olur. Sonuçta en büyük masraf günümüzde özel okul.
Üniversite falan bir şekilde hallolur.
Seçim sonucu önümüdeki 5 yılı belirler zaten, ona göre aksiyon alırsınız.

[osmanaydo]

Bir çocuk, hiç çocuktur.

[::ZaFeR::]

ilk çocuk erkek olunca + biraz hareketli olunca 2. çocuğu insan düşünüyor ;)

[Birkan61]

Aylık gelir an itibariyle min. 35-30k ise bence 2 numara düşünmeye başlanılır ancak :)

Benim gibi istanbulda aylık geliri yoksulluk sınırındaki biri için mantıklı değil diye düşünüyorum.

Kendim tek çocuğum, çocukluk dönemimde isterdim abim ablam olsun ama inanın hiç aramıyorum. Gerek kuzenlerim, gerek kemik kadro çevrem ile eksikliğini hissetmiyorum.

Biz bunları düşünürken mülteciler 5er 5er doğuruyor güzel ülkemde orası ayrı muamma :D

[207_TR]

Bu mutluluğu yaşamak isteyen herkese Allah nasip etsin inşallah.

1 Çocuk bizim için kafi.

Maddi - manevi gücünüz çok iyiyse 2-3 çocuk kesinlikle olabilir.

Ama tek çocuk için olan imkanları seferber etmeye çalışıyoruz. Şehrin en iyi özel okuluna gönderiyoruz. Yediği önünde yemediği arkasında vs... Hikaye herkes için aynı.

[Diyadin]

Merhaba çok özel bir soru olmuş... Bu konu tamamen size bağlı..

Herkes malesef yaşadığımız ülkeden dolayı maddiyattan bahsetmiş. Bu tek başına yeterli değil.. Arkadaşlara katılmakla beraber asıl önemli olan konu yetiştirmeden bahsetmek istedim.

Çocuklar tamamen anne babaya göre şekilleniyor. Siz eşler olarak hazırsanız. Ebeynler olarak kavgasız iyi anlaşan çiftlerseniz tavsiye ederim.

Psikologların koltuğunda klişe bir laf söylerler "çocukluğunuza inelim"..

Gerçekten mutlu ve bütün duygulara tatmin olmuş sevgi dolu çocuklar yetiştirecekseniz mutlaka kardeş duygusunu yaşasınlar :)

[darkred]

Bende oğlum bir gün yalnız kalır düşüncesiyle bazen kardeş konusunu düşünüyorum ancak ülkenin hali ortada.

İki çocuk yapıp ikisine de maddi olarak yetemedikten sonra tek çocuğa herşeyimi vereyim düşüncesi ağır basıyor.

Ekonomi 2013-2014 gibi olsa kesin 2. çocuğu yapardım. Ama şuan kendimize bakamıyoruz. O yüzden şuan için tek çocuk düşüncesindeyim.

Kendimde tek çocuğum.

[denizhandinc]

Hiç çocuk...

[Grimlord]

Tek büyüyen kişileri niye öcüleştiriyorsunuz beyler, çok gücendim :D
Benim ve babamın kardeşi yok, amca teyze hala vs nedir bilmem. Babamın jenerasyonda kardeşi olmayan çok nadirdir ama o da ne yazık ki babannemin hastalığı yüzünden kaynaklanmış.
Gel gelelim ne şımarık büyüdüm, ne yalnız kaldım ne de sıkıntılı birisi oldum. "Hiç" çocuk olayı bana biraz abartı geldi :D
Kardeş olmayınca insan farklı insanlara ister istemez "kardeş" vasfını yüklüyor, orası doğru. Ancak öyle kardeş hikayeleri duydum ki bazen iyi ki kardeşim yokmuş diyorum kendime. Herşeyin hayırlısını versin.
Bencil miyim? Kesinlikle hayır. Hatta tek olmam benim daha az bencil bile yaptı diyebilirim, çok şükür iyi imkanlarla büyüdüğüm için paylaşmayı da daha çok öğrendim.

[PiscocuK]

1 çocuk az 2 çocuk çok

[S-works]

Bizde de aynı soru var. 1,5 yaşını geçti oğlum. Şimdilik 2. çocuğu düşünmüyoruz.

Maddiyat kısmını geçiyorum. Sonuçta bugün varlıklı ,yarın fakir olabiliriz (Bknz deprem )

Bence bütün olay 2. çocuğa ayıracak enerjiniz var mı olmalı.

Şartlar aynı olmasa da asgari ücret ile 3-4 çocuk bakanlar var. (Tabi ne kalitede yetiştiği muamma. )

[Ormanci]

Şu tek çocuk hiç çocuk saçmalığına hastayım, kim uydurup saldıysa şu lafı acayip ifrit oluyorum... Söyleyene de kürekle... töbeee :D Bu saçmalık bence tamamen böyle her ortamda "eee evlilik ne zaman, eeee çocuk ne zaman, eeeee ikinci ne zaman, aaaa üç yok mu" diye densiz densiz soran tiplemelerin uydurduğu kocakarı laflarından gibi geliyor bana.

Şu şartlarda ben de istemem. İmkanım olsa isterdim.

Ha bu arada herkes ekonomik şartlara girmiş de, yaş ve manevi olarak da hazır olup olunmadığına bağlı. Anne sonuçta tecrübeli oluyor ancak tekrar o "geride bıraktığı" günleri yaşamak istiyor mu? Veya tekrar bunları yapmaya hazır mı? Eski enerjisi ve sabrı var mı? Bunlara da bakmak lazım. Anneye "tam anlamıyla" yardım edebilecek, onu darlamayacak, saçmalamayacak bir anneanne veya babaanne var mı? Bunlar ekonomik şartlardan da önemli bence.

Bir ara eşimin ailesinden "hadi iki, ne zaman iki" falan gelir gibi oldu, baktım ciddi ciddi darlamaya başlayacaklar, bi ara evde otururken şaka yollu "ilkine zaten oluyorsunuz, bu şartlarda ikinciye de çok sponsor olmak istiyorsanız hemen yapalım" dedim. Konu orada kapandı, bir daha açılmadı :) Şimdi zaten eşim de artık yaş da geçti bu saatten sonra olmaz diyor.

[8.000rpm]

arkadaşlar
bundan 10 sene 20 sene sonrasını düşünerek karar vermek lazım
eğer ki 2. evladınız için geliriniz yoksa ilk evladınızdan eksilmek zorunda
tamam evet kardeş kavramı çok mfarklıdır
ama bunun hem faydalı hem faydasız örneklerini de yaşamışlar vardır kendi hayatında
ben kardeşsiz büyüyen çocukların psikolojilerinde duygusal yapılarında eksiklikler olabileceğini de gördüm , tüm sevgiyi aldıkları için tek olmanın faydalarını da yaşayanları gördüm
bu tamamen anne babaya ve daha da önemlisi günümüzün en önemli konusu olan maddiyata bakıyor
maalesef dünyamızda artık bu gibi konularda duygu ile değil mantık ve matematik ile karar vermek lazım
benim tek evladım var allah herkezinkini bağışlasın
neyim var neyim yoksa ona adamış onun için kurgulamış durumdayım
sahip olduğum bir kol saati bile olsa onun olacak
kıyafetinden yemesinden içmesinden sosyal ihtiyaçlarından eğitiminden yaşamından hiçbirşeyi eksiltmeden olabilenin en iyisini vermeye çalışıyorum
ha tabi maddi durum çok iyidir , bunları düşünmeye gerek olmuyordur ona da saygı duyarım
ama kısıtlı bir maddiyat varsa kardeşi yüzünden birşeylerin eksildiği hissine kapılacaksa tek evlat olarak yetişmesi daha sağlıklı bir karar gibi geliyor bana
dedim ya bu konu tamamen kişisel bir konudur
70'li 80'li yıllarda doğan büyüyen çocukların yaşadıkları dönemden çok farklıyız maalesef..

[Schumi]

Bizde de aynı soru var. 1,5 yaşını geçti oğlum. Şimdilik 2. çocuğu düşünmüyoruz.

Maddiyat kısmını geçiyorum. Sonuçta bugün varlıklı ,yarın fakir olabiliriz (Bknz deprem )

Bence bütün olay 2. çocuğa ayıracak enerjiniz var mı olmalı.

Şartlar aynı olmasa da asgari ücret ile 3-4 çocuk bakanlar var. (Tabi ne kalitede yetiştiği muamma. )

Tek tek okudum tam ben yanlızmışım derken bu yorumu gördüm. Herşeyin başı enerji. Tamam çocuk güzel birşey. Kardeşi olsun bende isterim ama benimde bir canım var. Bu yaştan sonra tekrar sil çocuk büyütmek peşinde koşmak ciddi enerji gerektiriyor. Oda bende yok. Maddiyat kısmını hiç düşünmedim.

Hatta dost meclislerinde hep söylediğim birşey var. Biz çocuğu geç yaptık çünkü artık zamanı geldi. Ortalama insan ömrü 100-150 yıl felan olsa. En az 50-60'dan önce çocuk yapmazdım. Ölürüm canımı veririm ama çocuk insanı ciddi anlamda kısıtlayan birşey.

[Sefa_vts]

Çok kişisel bir soru, ancak herkesin hayattaki gelecek kaygısını gün yüzüne çıkartan, her yoruma neredeyse ''Ekonomik durumunuz iyiyse'' dedirten bir soru olmuş. İnsanın gündelik hayatında en fazla meşgul olduğu ne var ise, ister istemez ilk olarak ağzından, klavyesinden de o cümleler çıkar. Nitekim öyle de olmuş.

Anne ve Baba çalışıyorsa başka, Anne veya babadan bir tanesi çalışıyorsa durum çok başka oluyor.

Anneanne işin giriyor ya da Babaanne. Bu iyi ve en güzel olan ihtimaller söz konusu değilse yardımcı abla, bakıcı. Bir dönem idare ederiz okula başlar diyorsunuz, 2-3 Yaş aralığında kreşe başlıyor, sonrası ***** 2 gün hasta 3 gün evde ya da tam tersi oluyor. Hem okul hem bakıcı masrafı çıkartıyorsunuz kendinize. ''Başlarım böyle masrafa birimiz çalışmasa daha az para harcarız'' dediğimiz günler geliyor.

Sonra durup düşünüyorsunuz, bu kadar zor ve detaylı olmaması lazım bu çocuk işi, eskiden de böyle miydi ? Fırsat eşitliği vardı, devlet okullarında okuduk büyüdük ancak artık durum öyle değil. En iyi eğitimi verdim mi diye dönüp geriye baktığımda sorasınız geliyor. Elimden geleni yaptım mı ? Bu sorgulara girmemek en doğrusu. Benim için ilk ve son, Allah herkesin çocuğuna sağlıklı huzurlu ömürler versin. Ben de çok isterim kardeşi olsun diye, ancak yukarıda biri de bahsetmiş ''Sen dost edinmeye bak, düşmanı annen de doğurur'' derdi dedem. Bu bahaneye sığınıp savunacağım ilerde kendimi :)

Özetle, verdiği duygu haz inanılmaz ancak gelecek kaygısı olan bir toplumda 1. çocuktan fazlası, bilemiyorum o kişi ben değilim.

[Respect]

Açıkçası okul ve eğitim konusunda düşüncem ;"içinde varsa devlet yada özel her türlü okur". Ki bu gerçekten böyle çocuğun içinde varsa köy okullarından gelip öyle ahmet, mehme, okan üniversitelerinde değil istanbul da kafa üniversitelerde okuyan bir sürü öğrenci hikayesi var.

İlla çocugum özel okulda okumalı saplantım yok o yüzden.

[wiesmann]

iki çocuk yapıpta 2dk kendime vakit ayıramıyorum diye evlilikleri maddi/manevi çöküşe geçen örnekler var maalesef. Sizin ve eşinizin kariyer planınızı, sosyal beklentilerinizi de düşünerek almanız gereken bir karar olacak.
Bir de illaki desteğe ihtiyaç olacak dedeler, büyükanneler size destek verebilecek sağlıkta mı onu da düşünün.

[phoenixs]

Bence asıl önemli olan çocuk sayısı değil.Bizler bizim anne babalarımıza göre daha bilinçli olduğumuz için çocuklara inanılmaz enerji harcıyoruz.Fakat 2 oğlum olduğu için yazıyorum birbirlerini büyütüyorlar çok eğleniyorlar ve inanılmaz kaynatıyorlar.Çocuklar birbiri ile oynuyor 2. çocuk büyüdükten sonra kendime vakit ayırmaya başladığımı fark ettim.Tek çocuk olursa bütün hayatınız boyunca annesi babası kardeşi siz olacaksınız.

[pirasa]

5 yaşına kadar bakacak yardımcı olacak birileri varsa çocuk güzel bir şey. 2. olur 3. olur 4. bile olabilir. fakat kıt kanaat geçinen bir çiftseniz çocukla biraz güler eğlenirsiniz kalan zamanda stresten gelecek kaygısından kafayı yersiniz.

[Ome_RS]

1 cocuk tek cocuk 2 cocuk cok cocuk.
2 oğlum var psikoloji pert :D

[aslan]

3 tane çocugum var hiç gelecek kaygısı duymadım Allah hepsini nasibiyle gönderiyor buna emin ol. Ben kendim evin tek çoçuğuyum hep bir kardeşlerim,abilerim ve ablalarım olsun istemişimdir. O yüzden annemle hep tartışırdık bu yüzden. Bende bir çocugun kardeşi ablası ve abisi olması lazım diye düşünüyorum.

[Thracian]

Tek büyüyen kişileri niye öcüleştiriyorsunuz beyler, çok gücendim :D
Benim ve babamın kardeşi yok, amca teyze hala vs nedir bilmem. Babamın jenerasyonda kardeşi olmayan çok nadirdir ama o da ne yazık ki babannemin hastalığı yüzünden kaynaklanmış.
Gel gelelim ne şımarık büyüdüm, ne yalnız kaldım ne de sıkıntılı birisi oldum. "Hiç" çocuk olayı bana biraz abartı geldi :D
Kardeş olmayınca insan farklı insanlara ister istemez "kardeş" vasfını yüklüyor, orası doğru. Ancak öyle kardeş hikayeleri duydum ki bazen iyi ki kardeşim yokmuş diyorum kendime. Herşeyin hayırlısını versin.
Bencil miyim? Kesinlikle hayır. Hatta tek olmam benim daha az bencil bile yaptı diyebilirim, çok şükür iyi imkanlarla büyüdüğüm için paylaşmayı da daha çok öğrendim.

Hocam 'Hiç' cocuk meselesini yanlış anlamışsınız.

Evde ki cocuk sayısı 1 den 2 ye çıkınca iş yükü 2 ye katlanmıyor. 4' e 10' a katlanıyor anlamında. Koşturması bağrışı.

[Thracian]

2 yaşında bir kızım var. Gönlüm 3 cocuktan yana.

Sürekli 'okul taksidi' maddiyatından bahsedilmiş. Hiç umrumda değil. Gerekirse devlet okuluna gider. Önem verdiğim kısım kızımın kendini nasıl geliştireceği.

Kesinlikle doktor olsun, mühendis olsun düşüncem yok. Şarkı söylemeyi seviyorsa şarkıcı olsun. Spor seviyorsa mesleği edinsin.

Çok istiyorum dünya turuna çıksın 6 ayda bir olduğu ülkeye gideyim.

Benim baba olarak ona vereceğim. Sağlığı için elimden gelen, Özgüveni için elimden geleni vermek. Sonrasını o çözmeli. Dünyasını kendi kurmalı. Annesi ve babası gittiğinde tüm dünyası yıkılmamalı.

Tabi bu benim düşüncem. Bizim zamanımızda ÖSS sınavına hazırlanırken kullanılan bir tabir var. ' At yarışına, maratona hazırlanıyorlar' diye. Yaşıtlarımda cocuk yetiştirirken aynı şeyi görüyorum.

Sevdiği ve yeteneği olduğu şeyi yapsın.

[Ormanci]

Çok kişisel bir soru, ancak herkesin hayattaki gelecek kaygısını gün yüzüne çıkartan, her yoruma neredeyse ''Ekonomik durumunuz iyiyse'' dedirten bir soru olmuş. İnsanın gündelik hayatında en fazla meşgul olduğu ne var ise, ister istemez ilk olarak ağzından, klavyesinden de o cümleler çıkar. Nitekim öyle de olmuş.

Anne ve Baba çalışıyorsa başka, Anne veya babadan bir tanesi çalışıyorsa durum çok başka oluyor.

Anneanne işin giriyor ya da Babaanne. Bu iyi ve en güzel olan ihtimaller söz konusu değilse yardımcı abla, bakıcı. Bir dönem idare ederiz okula başlar diyorsunuz, 2-3 Yaş aralığında kreşe başlıyor, sonrası ***** 2 gün hasta 3 gün evde ya da tam tersi oluyor. Hem okul hem bakıcı masrafı çıkartıyorsunuz kendinize. ''Başlarım böyle masrafa birimiz çalışmasa daha az para harcarız'' dediğimiz günler geliyor.

Sonra durup düşünüyorsunuz, bu kadar zor ve detaylı olmaması lazım bu çocuk işi, eskiden de böyle miydi ? Fırsat eşitliği vardı, devlet okullarında okuduk büyüdük ancak artık durum öyle değil. En iyi eğitimi verdim mi diye dönüp geriye baktığımda sorasınız geliyor. Elimden geleni yaptım mı ? Bu sorgulara girmemek en doğrusu. Benim için ilk ve son, Allah herkesin çocuğuna sağlıklı huzurlu ömürler versin. Ben de çok isterim kardeşi olsun diye, ancak yukarıda biri de bahsetmiş ''Sen dost edinmeye bak, düşmanı annen de doğurur'' derdi dedem. Bu bahaneye sığınıp savunacağım ilerde kendimi :)

Özetle, verdiği duygu haz inanılmaz ancak gelecek kaygısı olan bir toplumda 1. çocuktan fazlası, bilemiyorum o kişi ben değilim.

Hah aynen bir de bu var. Enerjiyi, imkanı şunu bunu da geçtim, bazen kendi çocuğum için bu yönden üzülüyorum.

Hanım da çalışıyor, allahtan artık okula gidiyor da gündüz o da evde olmuyor, ancak önceleri kreşe bile gidene kadar hanım bir gün var bir gün yok, anneannede, babaannede. Evde oturttuğun düzeni bile onlar bozuyorlar zaten sağ olsunlar :)
Dönüp kendime bakıyorum, kızkardeşim var, annem ev hanımı idi, babam da kendi işinde çalışıyordu, bizlerle hep ilgilendiler ettiler, ben şu şartlarla bugün aynı şekilde ilgi gösterememekten yakınıyorum. Ki çocuğumla güzel zaman da geçiriyoruz ve geçirdiğimize inanıyorum. Ama hep bi "yetmiyor" gibi geliyor bana.

Sırf böyle bakınca bile ikinci çocuğu yapıp anneanne babaannenin eline atmak istemiyorum, zaten onlar da yaşlandı, artık bi günde iptal oluyorlar. Bir de kız kardeşiminkine bakıyor hatta annem :)

[GokhanRS]

3 kuruş fazla kazanayım ve geleceği iyi olsun diye gurbette sürünüyoruz(ülkemizi özlüyoruz anlamında). 2nci çocuğa ben cesaret edemiyorum.

Ekonomi v.s pas geçtim artık, bizler gerçekten iyi anne babalar mıyız? Ben şahsen yeterli seviye de iyi anne baba olamadığımızı düşündüğüm için 2nciyi istemiyorum. Hanım sürekli baskı yapıyor ama ben bize güvenmiyorum.

Maalesef herkes kendini olabildiğince iyi anne baba sanıyor ve kimse kendine objektif bakamıyor.

Kötümüyüz bilmiyorum ama ben şahsen iyi baba olamadım diye düşünüyorum ve 2nci yi yapıp daha kötü olmak istemiyorum. Şimdi en azından kötünün iyisiyimdir.

Objektif şekilde kendinizi tartmaya çalışın, gerçekten iyi anne baba olabildiniz mi? Günümüz şartları ve ekonomik koşulları iyi anne baba olmamıza engel oluyor. Herşeyini alabilen kendini iyi anne baba oldum sanıyor. Herşeyini yapabiliyorsan vakit ayıramıyorsundur. Vakit ayırabiliyorsan herşeyini tam yapabilecek güce kavuşamayabilirsin. İki ucu kakalı değnek.

[emrecanklc]

Herkes ebeveyn olarak yazmış bende tek çocuk olarak yazayım. Öncelikle annem babam memurdu çok şükür hiç bir şeyi eksik etmediler. Özel lisede okudum
Üniversiteye geç araba alalım yalanı bende gerçek oldu sağolsunlar :D bende onların yüzünü hiç kara çıkarmadım vs. halimden de çok memnunum. Bu nedenle asla bir kardeş istemedim. Kardeşim olsaydı tek çoçuğun getirdiği ayrıcalıklar olmazdı belki.
Kardeş eksikliği de hissetmedim çevremde kardeşim diyebileceğim arkadaşlarım oldu.

[XoR]

3 yaşında kızım var.

Gelecek kaygım yok çok şükür. Lakin bu kaygının oluşmaması için var gücümle çalışıyorum. Hiçbir unsurunu eksik etmiyorum. Ama baba olma aşamasında iyi olmadığımı düşünüyorum.

İş hayatı ve kariyer ile kafayı sıyırıp gerekli vakti kızıma ayırdığımı düşünmüyorum.

İkinci çocuk için kesinlikle enerjim yok. Maddiyat kısmından çok daha olan kısım enerji bence.

[Krupp]

Evlatlarınızı koç, sabancı gibi özel okullara gönderemiyorsanız özel okula göndereceğim diye boşuna yorulmayın derim :) Gönderilen 2. sınıf özel okullar gibi aynı kalite de devlet okulları da var. Kızım okula başladı, oğlan henüz 4 yaşında. ilköğretim ve lise için harcayacağım parayı biriktirip üniversite öğrenimleri için yurtdışına göndermeyi planlıyorum.

[huseyinturk]

Çocuk sahibi olmayanlar bu konuya yorum yapmasın neleri kaçırdıklarının farkında değiller. Çocuk sahibi olan insanlar hayatlarının büyük kısmında çocuksuzdu, iki durumunda farkındayız yani. O yüzden getireceği strese, sorumluluğa ayırmamız gereken vakite bir taramız yemiyor, evladım için gelip geçici heveslerimden feragat etmek istemiyorum bencillik ediyorum derseniz daha samimi olursunuz. Zaruri durumlar vardır, altından kalkamayacağı yükü olanlar vardır onları tenzih ediyorum. Ama anneniz babanız size kalkıp sen oldun diye şunlardan vazgeçtik keşke olmasaydın demiyorsa bu boş ayakları bırakın. Maddi kaygılar tamamen boş kaygılar, burada herkesin şuan bütçe ayırdığı 3-5 sene sonra ne kadar gereksizmiş diyeceği zevkleri vardır. Hayat çocuk varken de pahalı yokken de.
Kardeş bir çocuğa verebileceğiniz en değerli şey kardeş ne eğitim ne miras bunla kıyaslanabilir, iki kardeşim var birini değişmem bunların zerresine. Özel okul furyasıda çok anlamsız bir hal aldı. Benimde kızım okula başlayacak surilerin çoğunluk olduğu okulda okumasını istemediğim için özele mahkum kalacaz belki beylikdüzünde ama bu durum her yerde böyle değil. Ve emin olun bir çok özel okulun eğitimi beş para etmez, öğretmenlerin şartları ortada sonuçta. Devlete atanma ihtimali olsa bir gün çalıştığı okulda kalmayacak, açlıktan ölmeyecek kadar maaşı olan insan ne kadar mutlu olabilir ki çocuklara ne versin..

[gökan]

1 evladım olsun isterdim bu saatten sonra zor gibi içim de eksikliği kalıcak

[drago]

1 evladım olsun isterdim bu saatten sonra zor gibi içim de eksikliği kalıcak

Yaş 38

Bu kötülüğü kendinize yapmayın

Olabildiğince hızla uzaklaşın bu düşünceden

Ölümsüzlük dışında her şey ihtimal dahilinde şu hayatta

[Anu]

Maddiyat var ise 3, orta gelirli ise 2, ülkemizin genel seviyelerindeyseniz 1 tane çocuk bence. 2 kardeş olursa eğer gelecekte birbirlerine maddi, manevi ve sağlık açısından destek olabilirler. Burada konu açıldıysa eğer zaten kararınız belli, inşallah sağlıkla dünyaya gelir, birlikte bahtları açık olur :)

[Dragger]

4 yaşında bir oğlum var. İkinci cocuğu kesinlikle düşünmüyorum.

Tüm sevgimi, enerjimi, sahip olduğum herşeyi ona vermek istiyorum. Maddi herhangi bir sorunum yok ama bu ülke şartlarında gerçekten iyi bir eğitim alsın, yetenekleri ortaya çıksın, iyi yetişsin istiyorsanız geleceklerini çok iyi planlamanız lazım.

Yoksa çocuk yapmak kolay, ananne babanne baktıktan sonra, sen çocukla 1-2 saat ilgilendikten sonra çocuktan kolayı yok. Çevremizde çok var böyle ardarda çocuk yapıp bir gün çocuğu okula götürmemiş okuldan almamış 2 resim çizdirmemiş 2 kez oyun oynamamış babalar...

Çocuğunla çok zaman geçiriyorsan, hayatından hobilerinden özelinden feragat edip onla her an ilgileniyorsan zaten 1 çocuk fazlasını pek düşünemiyorsun.

[melihyilmaz]

4 yaşında bir oğlum var. İkinci cocuğu kesinlikle düşünmüyorum.

Tüm sevgimi, enerjimi, sahip olduğum herşeyi ona vermek istiyorum. Maddi herhangi bir sorunum yok ama bu ülke şartlarında gerçekten iyi bir eğitim alsın, yetenekleri ortaya çıksın, iyi yetişsin istiyorsanız geleceklerini çok iyi planlamanız lazım.

Yoksa çocuk yapmak kolay, ananne babanne baktıktan sonra, sen çocukla 1-2 saat ilgilendikten sonra çocuktan kolayı yok. Çevremizde çok var böyle ardarda çocuk yapıp bir gün çocuğu okula götürmemiş okuldan almamış 2 resim çizdirmemiş 2 kez oyun oynamamış babalar...

Çocuğunla çok zaman geçiriyorsan, hayatından hobilerinden özelinden feragat edip onla her an ilgileniyorsan zaten 1 çocuk fazlasını pek düşünemiyorsun.

Bu planı yapan bir akrabam vardı çokta samimiyim tek evladını ülknin hatta yurt dışında en iyi yerler de okuttular. 4 yada 5 dil biliyor. Aile bağı desen zaten sıfır. Çocuk bu kadar maddi desteğin karşısında yapacaksınız tabi diyip işin içinden çıkıyor. Çok kırıcı bir durum. Aldığı para 40 lira özgüven sıfır. Hepimizin içinden geçen bu ama bu taktik her zaman işe yaramıyor. Kardeş önemli şu anda barış halinde kimsenin kimseye ihtiyaç duymadığı bir dönemden geçiyoruz. Allah korusun deprem, felaket, hastalık veya en kötüsü savaş gibi durumlarda. Herkes herkese muhtaç oluyor. Birde bana mantıksız geliyor bizim gibi insanlar aman çocuğuma güzel bir gelecek kurayım diye 1 çocuk yapıyor. Adamın aile kavramından haberi yok çocuğu yapıp dışarı salıyor bakıyorsun 10 çocuk yapmış. Biz ve bizim gibilerin yani iyi insanların 2 yada 3 çocuk yapması şart.

[johnie]

ya hiç ya da 2 çocuk olması taraftarıyım.
Tek çocuk yapmak gelecekte istediği kadar parası, mal varlığı olsun yine de "tek" kalacak, bir şey olduğunda destek olacak kimsesi olmaması üzücü.
tek olan arkadaşlarımdan genelde hep duyduğum laftır, keşke bir kardeşim olsaydı diyen..
Bir de olayın maddiyat tarafı var tabi..

[huseyinturk]

4 yaşında bir oğlum var. İkinci cocuğu kesinlikle düşünmüyorum.

Tüm sevgimi, enerjimi, sahip olduğum herşeyi ona vermek istiyorum. Maddi herhangi bir sorunum yok ama bu ülke şartlarında gerçekten iyi bir eğitim alsın, yetenekleri ortaya çıksın, iyi yetişsin istiyorsanız geleceklerini çok iyi planlamanız lazım.

Yoksa çocuk yapmak kolay, ananne babanne baktıktan sonra, sen çocukla 1-2 saat ilgilendikten sonra çocuktan kolayı yok. Çevremizde çok var böyle ardarda çocuk yapıp bir gün çocuğu okula götürmemiş okuldan almamış 2 resim çizdirmemiş 2 kez oyun oynamamış babalar...

Çocuğunla çok zaman geçiriyorsan, hayatından hobilerinden özelinden feragat edip onla her an ilgileniyorsan zaten 1 çocuk fazlasını pek düşünemiyorsun.

Tabi hepimiz en iyisini sağlamak isteriz ama en iyisi ne orası muallak. En basit örnek günümüz cahilinde ki mutluluk öz güven çoğu yetkin insanda yok. Aile ilgisi, vakit geçirmek gibi konularda haklısın 2 çocuk olunca da sağlanır onlar, ama para yatırayım, en iyi okullarda okutayım, 10 tane dil öğrensin gibi olaylar daha çok çocukta bitiyor, biraz imkan sağlansa yeter.

[Dragger]

Bu planı yapan bir akrabam vardı çokta samimiyim tek evladını ülknin hatta yurt dışında en iyi yerler de okuttular. 4 yada 5 dil biliyor. Aile bağı desen zaten sıfır. Çocuk bu kadar maddi desteğin karşısında yapacaksınız tabi diyip işin içinden çıkıyor. Çok kırıcı bir durum. Aldığı para 40 lira özgüven sıfır. Hepimizin içinden geçen bu ama bu taktik her zaman işe yaramıyor. Kardeş önemli şu anda barış halinde kimsenin kimseye ihtiyaç duymadığı bir dönemden geçiyoruz. Allah korusun deprem, felaket, hastalık veya en kötüsü savaş gibi durumlarda. Herkes herkese muhtaç oluyor. Birde bana mantıksız geliyor bizim gibi insanlar aman çocuğuma güzel bir gelecek kurayım diye 1 çocuk yapıyor. Adamın aile kavramından haberi yok çocuğu yapıp dışarı salıyor bakıyorsun 10 çocuk yapmış. Biz ve bizim gibilerin yani iyi insanların 2 yada 3 çocuk yapması şart.

Herkesin çocuk yetiştirme tarzı, karakteri vs farklı bu nedenle örneklerin birbirini tutmaması da normal. Her imkan sunulan çocuk şımarık veya özgüvensiz, her yurtdışına gönderilen çocuk aile bağları zayıf olmuyor.

Sizin nasıl büyüdüğünüz de önemli burada, ben mesela babamın durumu olmasına rağmen özel okullarda da okumadım, yurtdışına da gönderilmedim. Bunları geçtim 1 gün bir oyuncak alıp gelmedi bana bir araba sürmedik, hiçbir zaman beraber oyun bile oynamadım. Özel hiçbir anımız yok, ne bir top oynadım hayatımda ne bir maça gittim beraber. Birlikte bisiklete bile binmedim. Kısacası kendime yapılmayan herşeyi çocuğum için fazlasıyla yapmak istiyorum, yapıyorum da.

Tek çocuk da değilim, kardeş kavramının da farkındayım. Ama söylediğim gibi tek çocuk olsun, en güzel şekilde büyüsün kafasındayım ben. 4 yaşında şu an ve 6-7 üllke gezdi bile. Daha da büyüsün arkadaş gibi tüm dünyayı beraber gezelim, vizyonu olsun kendini geliştirsin istiyorum. Sıfırdan bir çocuk macerasına gerek yok, aynı yolları tekrar geçmeye gücümüz de yok zaten yaş 44. Düşünen genç arkadaşların da yolu açık olsun. Herkesin kendi tercihi...

[Oznc35]

tüm postları tek tek okumadım yazıldıysa affola, kendimden örnek vereyim(bekarım) 2 kardeşiz, küçük kardeşimde erkek, öyle çok aman aman anlaştığımız söylenemez yine ters zamanda vs. tabi ki her zaman yanımda ya da ben arkasındayım.

amma benim gibi orta direk(eskiden vardı :) ) bir gelirde iseniz ilk çocuğa sağladığınız tüm şartları eşit düzeyde küçüğede sağlayabilecekseniz bence 2. çocuk olmalı. ben ilk çocuk olmama rağmen bana yapılan alınan oyuncak vs. ya da yaratılan şartlar ne ise kardeşime de aynı şartlar sağlanmalıydı, sağlanmalı. sanıyorum çoğu post ebeveyn penceresinden yorumlardı, bi de çocuklar tarafından bakmak istedim :)

[Dragger]

Tabi hepimiz en iyisini sağlamak isteriz ama en iyisi ne orası muallak. En basit örnek günümüz cahilinde ki mutluluk öz güven çoğu yetkin insanda yok. Aile ilgisi, vakit geçirmek gibi konularda haklısın 2 çocuk olunca da sağlanır onlar, ama para yatırayım, en iyi okullarda okutayım, 10 tane dil öğrensin gibi olaylar daha çok çocukta bitiyor, biraz imkan sağlansa yeter.

Söylediğim gibi herkesin kendi tercihi kardeşim :)

Burada herkes yorum yapıyor ama herkesin yaşı farklı, işi farklı, eşinin işi farklı, aile durumu ve ortamları farklı. O nedenle uzlaşmak imkansız.

Konuyu açan arkadaş kendi hayat standartlarına göre değerlendirecek, hakkında hayırlısı olsun :)

[Schumi]

Çocuk sahibi olmayanlar bu konuya yorum yapmasın neleri kaçırdıklarının farkında değiller. O yüzden getireceği strese, sorumluluğa ayırmamız gereken vakite bir taramız yemiyor, evladım için gelip geçici heveslerimden feragat etmek istemiyorum bencillik ediyorum derseniz daha samimi olursunuz.

Resmen mahalle baskısı dile gelmiş konuşuyor gibi bir yorum. Okuyanda sanki buradaki insanlar "geçici heveslerinden feragat etmemek" için varolan çocuklarını yetiştirme yurduna bırakmış. Özel okul kısmına girmiyorum bile. Neresinden tutsan elde kalan bir yorum.

[huseyinturk]

Resmen mahalle baskısı dile gelmiş konuşuyor gibi bir yorum. Okuyanda sanki buradaki insanlar "geçici heveslerinden feragat etmemek" için varolan çocuklarını yetiştirme yurduna bırakmış. Özel okul kısmına girmiyorum bile. Neresinden tutsan elde kalan bir yorum.

Çevrende böyle bir baskı vardır belki bilemiyorum ama ben tamamen evlat sahibi olmanın verdiği tecrübem ile yazdım onları. Herkesin fikri tercihi kendine, evlat sahibi olmayanın bu duyguyu bilmediği için getireceği strese değer mi değmez mi konusunda söz sahibi olamayacağından bahsettim. Yetiştirme yurduna bırakmak gibi bir ithamım yok kimseye. Kimseye herhangi bir ithamımda olamaz zaten, o duyguyu verebilmek için biraz sert bir üslup takınmış olabilirim kusura bakmayın :)

Özel okul konusunda da, öğretmen lisesi mezunuyum bütün yakın arkadaşlarım öğretmen özelde görev yapanda var, devlet okullarında yapanlarda var. Direk şahit oluyorum bazı şeylere, inşaat mühendisiyim bir kurumun 3 tane okulunu yaptım ilk senelerin de işletme mantığına şahit oldum ister istemez. Devlet okullarının da çok kusurları var, özellerin de var demek istediğim bu. Beylikdüzünde devlet okulları yüzde 50-60 göçmen öğrenci dolu mesela, kızım okula başlasa mecbur imkan dahilinde en iyisi tercih edeceğiz bizde. Çok açık anlaşılır yazmıştım aslında bunları ama az daha açmış olayım.

[KÖROĞLU]

Taşlanır mıyım bilmem ama bence hiç çocuk. 7 yaşında bir kızım var samimiyetle yazıyorum onun için çektiğim eziyeti şurada belki hiç kimse ya da 1-2 kişi haricinde kimse çekmemiştir.

Çok seviyorum keratayı iyi ki de olmuş, onun için yapacaklarımın da bir sınırı yok gerçekten.

Ama çocuk sırf sen istiyorsun diye dünyaya getirdiğin bir varlık, onun geleceği / dünyanın durumu / çevresel koşullar hayatta yaşadığımız tecrübeleri düşününce gerçekten bana artık manasız geliyor.

38 yıllık bir tecrübe ve son 7 yılı mahkemelerde icralarda boşanma aşamalarında yaşanan saçma sapanlıklarla geçmiş bir insan olarak yazıyorum.

Güzel bir aile ve aile içi sevgi / hayat / eğitim veremeyeceğimiz çocuklara sahip olmamalıyız. İsteyene elbette saygım var 1-2-3-4 vs vs yapabilir.

Ama bu günün yarını da var ben belki çok pesimist düşünüyorum ama gençleri gördükçe ümidim bu ülkeden daha da tükeniyor, yeni bir işsiz / yeni bir kapitalist düzene kul olmuş bir köle vücuda getirmek gibi geliyor derin düşününce.

Öyle de olunca kendi adıma tüm imkanlarımı 1 tane olan evladımın geleceği için planlayarak geçirmek daha mantıklı geliyor.

Diğer taraftan da büyük bir sorumluluk, her anın onunla olmak zorunda uzunca bir süre, e sen ben de bu dünyaya 1 defa geliyoruz, bizim de kendi isteklerimizi yapmak için vaktimiz olmasın mı ? ( Bunu çocuğu ayak bağı olarak gördüğümden yazmıyorum sadece hayatın böyle de bir yanı var ondan yazıyorum)

[huseyinturk]

Taşlanır mıyım bilmem ama bence hiç çocuk. 7 yaşında bir kızım var samimiyetle yazıyorum onun için çektiğim eziyeti şurada belki hiç kimse ya da 1-2 kişi haricinde kimse çekmemiştir.

Çok seviyorum keratayı iyi ki de olmuş, onun için yapacaklarımın da bir sınırı yok gerçekten.

Ama çocuk sırf sen istiyorsun diye dünyaya getirdiğin bir varlık, onun geleceği / dünyanın durumu / çevresel koşullar hayatta yaşadığımız tecrübeleri düşününce gerçekten bana artık manasız geliyor.

38 yıllık bir tecrübe ve son 7 yılı mahkemelerde icralarda boşanma aşamalarında yaşanan saçma sapanlıklarla geçmiş bir insan olarak yazıyorum.

Güzel bir aile ve aile içi sevgi / hayat / eğitim veremeyeceğimiz çocuklara sahip olmamalıyız. İsteyene elbette saygım var 1-2-3-4 vs vs yapabilir.

Ama bu günün yarını da var ben belki çok pesimist düşünüyorum ama gençleri gördükçe ümidim bu ülkeden daha da tükeniyor, yeni bir işsiz / yeni bir kapitalist düzene kul olmuş bir köle vücuda getirmek gibi geliyor derin düşününce.

Öyle de olunca kendi adıma tüm imkanlarımı 1 tane olan evladımın geleceği için planlayarak geçirmek daha mantıklı geliyor.

Diğer taraftan da büyük bir sorumluluk, her anın onunla olmak zorunda uzunca bir süre, e sen ben de bu dünyaya 1 defa geliyoruz, bizim de kendi isteklerimizi yapmak için vaktimiz olmasın mı ? ( Bunu çocuğu ayak bağı olarak gördüğümden yazmıyorum sadece hayatın böyle de bir yanı var ondan yazıyorum)

Katılıyorum, özel okulmuş, iyi bir mirasmış felan bunlar önemli değil ama iyi bir aile ortamı sağlayabilmek şart. Yarın ne olur bilemeyiz tabi ama bu konuda en ufak şüphe varsa hiç çocuk derim ben de.

[KÖROĞLU]

Katılıyorum, özel okulmuş, iyi bir mirasmış felan bunlar önemli değil ama iyi bir aile ortamı sağlayabilmek şart. Yarın ne olur bilemeyiz tabi ama bu konuda en ufak şüphe varsa hiç çocuk derim ben de.

Bir psikolog başını okşamayacağınız çocukları dünyaya getirmeyin diyor. Eğitim aile de başlar, özel okula karşı değilim ama "müşteri" oluyorsun orada.

Öğrenci başarılı ise illaki özel okula gitmesine gerek kalmadan başarıyor zaten. Okulda ders değil hayatı insan ilişkilerini öğreniyorsun hayata hazırlıyor.

Özel okulun bir faydası bence dil eğitimi bunu devlet okulları vermiyor. Özel okullara da zaten konu dışı olacak ama öğretmenleri sömürdükleri için karşıyım, bu sömürenler de geçmişte öğretmen olup bir araya gelip kuruculuk yapanlar, çok acı bir tablo.

Evlilik gözünden bakılırsa boşanmış bir baba ve maalesef çözemediğim şekilde hıncını çocuğumu bana göstermeyerek almaya çalışan bir anne ile büyüyen kızımı düşününce tablo hoş değil.

Evliliklerin istatistiki olarak daha fazla boşanmayla sonuçlandığı bir dönemdeyiz, evlenip çocuk yapıp sonra boşanınca olan çocuklara oluyor. Yetişkinler bir şekilde ayakta kalıyor bu süreçte.

Benim açımdan çocuk olayına bakış açım bir sürü farklı tecrübeden dolayı 25 yaşında daha dün evlenmiş eşine deli gibi aşık , her şeyin çok güzel olacağına inanan bir adam ile aynı değil maalesef. Biz de o gözle baktığımız zamanlarda yapmamamız gereken hatalar yaptık. O hataların bedelleri de ömür boyu bitmeyen bir borç gibi taksit taksit ödeniyor.

İsteyen kim varsa nasip olsun diyelim. Ama bu noktada toplum baskısı çok saçma bir durumda, 2 evliliğimi yaptım sağda solda e 2. cocuk ?

Bsg sanane diyemiyorsun soranlara tabi, düşünmüyoruz diyerek geçiyorsun. Bu çok ayıp, olmayan adamı da bu durum çok yaralar bu arada. Bunu bir başarı göstergesi olarak kullanan insanlar var ya da toplum da böyle gören bir kesim var, bunları daha aşamadık maalesef.

Konu derin yazarız da yazarız. Çok ince eleyip sık dokunması gereken bir konu.

[Schumi]

Bu çok ayıp, olmayan adamı da bu durum çok yaralar bu arada. Bunu bir başarı göstergesi olarak kullanan insanlar var ya da toplum da böyle gören bir kesim var, bunları daha aşamadık maalesef.

Bak oda ayrı bir olay aslında. İnsan misal kısır olsa bundan utanması mı lazım ? Veya değilse de bu bir başarı mıdır? Kendi elinde olmayan hiçbirşeyden utanmamalı insan ama toplum öyle hissettirmiyor. Hatta çocuk yapma arkandan konuşmaya başlarlar fısır fısır. Olmuyor muymuş çocukları diye.

[Yiğit G.]

Bak oda ayrı bir olay aslında. İnsan misal kısır olsa bundan utanması mı lazım ? Veya değilse de bu bir başarı mıdır? Kendi elinde olmayan hiçbirşeyden utanmamalı insan ama toplum öyle hissettirmiyor. Hatta çocuk yapma arkandan konuşmaya başlarlar fısır fısır. Olmuyor muymuş çocukları diye.

Çocuksuz insanlar daha mutlu. Bu araştırmalarla kanıtlanmıştır google dan şöyle bir bakarsanız okursunuz. (siz mutlu olabilirsiniz ne güzel ama ortalama benim dediğim) Benim çevremde ne kadar çocuğu olan arkadaşım varsa mutsuzlar. Bir çoğu hemen çocuktan sonra boşandı. Sadece 1 çift tanıyorum çok mutlular o da elemanın geliri korkunç iyi. Çocuklarda korkunç, 10 dakika tahammül edemezsiniz. Köpeğe taş atan, misafirliğe geldiği evin televizyonunu kıran, küfür eden, arkadaşlarının eşyalarına zarar veren, sürekli çığlık atıp ağlayan... evet gözümle gördüklerim bunlar. Anne babalarda ay bişey olmaz canım kafasında. Valla çocuğu olan arkadaşlarımızla görüşmüyoruz. Hatta geçen aradılar gelelim size diye kanka dedim çocuk varsa başka zaman. Çocuk bana çok uzak bir canlı. Eşim çok istiyor ama ben hiç düşünmüyorum. Hele oyun odamı çocuk odası yapıcaz dedi benim hatun o gün bitti :) Çocuğu olan hiçbir arkadaşım gezip tozamıyor biz 10 yıldır gez toz herşeyi yaptık. Şu dünyanın ise daha fazla insanı artık kaldırmaması zaten ap ayrı konu. Bana sorsanız birkaç yüz yıl yasak getirirdim herkesin çocuk yapmasına ki gelecek zaten o yasaklar.

[DOHC]

Benim okuduğum makale ise tam tersini söylüyor.
Evlilik sonrası 5-6 yıl içinde çocuk olmaz ise boşanma oranı %60-65 artıyormuş.

[mikelazi]

şımarıklıkla,hiperaktiflik çok karıştırılıyor.


rahmetli babamla göz göze gelsem ne demek istediğini anlardım,yiyorsa anlama :)))


şimdilerde öyle bişey yok.zaman değişiyor.1 oğlum var, 15 yaşında.ona elimden gelenin en iyisini vermeye,öğretmeye çalışıyorum.
zaten yaşı büyüdükçe baba ,oğul değilde arkadaş gibiyiz.

[Yiğit G.]

Benim okuduğum makale ise tam tersini söylüyor.
Evlilik sonrası 5-6 yıl içinde çocuk olmaz ise boşanma oranı %60-65 artıyormuş.


aynı kitapta geçen bir başka araştırmada çocuklu ve çocuksuz evli çiftler karşılaştırılıyor. çocuklu çiftlerin daha az seks yaptığı, beraber daha az vakit geçirdikleri, sosyal ve kültürel aktivitelere daha az vakit ayırdığı, genel olarak daha mutsuz ve memnuniyetsiz olduğu, çocuksuz çiftlerin genel olarak hayattan daha çok zevk aldığı ve depresyon risklerinin yarı yarıya daha az olduğu ortaya çıkmış. ayrıca çocuksuz çiftlerin daha çok seyahat ettiği, daha çok yer görebildiği, daha çok hatıra biriktirdiği, daha çok egzersiz yaptığı, kendine daha iyi baktığı ve daha az hastalandığı ortaya çıkmış.

çocuklar binbir türlü endişeyle gelirler. daha anne hamiyleyken "çocuk doğacak mı doğmayacak mı" korkusu var. sonra "sağlıklı doğacak mı" endişesi var. sonra "sağlığı bozulacak mı" endişesi var. sonra "davranış bozuklukları olacak mı" endişesi var. sonra kardeş gelecekse "kardeşiyle geçinebilecek mi" endişesi var. sonra çocuğun güvenliğini sağlama endişesi var. insanlar çocuk sahibi olunca bir anda hayatlarındaki endişeler katlanarak artıyor. bir araştırmada çocuk sahibi olan çiftlerle olmayanlar karşılaştırılmış. çocuk sahibi olan çiftlerin mutluluk seviyesi çocuk doğduğunda artıyor ve öne geçiyor ama 1 sene sonra serbest düşüşe geçiyor. sonra her sene giderek azalıyor. çocuksuz çiftlerin mutluluğu yıldan yıla genelde sabit kalıyor. çocuk 18 yaşına bastığında aynı yaşta olan çocuksuz çiftler çocuklu çiftlere göre çok daha mutlu ve hayattan çok daha memnunlar.

bir başka araştırmada çocuk sayısıyla mutluluk arasında da bir ilişki bulunmuş. çocuksuz çiftler en mutluyken onlardan sonra tek çocuklu çiftler, daha sonra çift çocuklu çiftler geliyor. üç çocuktan sonra mutluluk oranı ekspansiyonel olarak düşüşe geçiyor. 20 yıldan fazla süren uzun vadeli araştırmalarda yapılan her çocuğun çiftlerin mutluluk oranını %5-10 civarında azalttığı tespit edilmiş. uzun vadede çocuk yapmayanların pişman olduğu veya yaslanınca yalnızlık çektiği çok nadir olarak gözlemlenmiş. aksine çok çocuk yapan çiftlerin en büyük pişmanlığı buymuş.

araştırmalara göre yaşlılıkta en mutsuz ve pişman olan kesim çok çocuk yapıp tüm ömrünü "yaşlanınca onlar bize bakacak" diye çocuklarına adayıp yaşlandığında da çocukların kendilerine bakmadığını gören kesimmiş. çocuk sahibi olmayanlar zaten böyle bir beklenti içine girmedikleri için yaşlanınca ne yapacaklarını daha iyi planlıyorlar ve yine çocukları olmadığı için ömürleri boyunca daha iyi para biriktirip emekliliklerini daha iyi şekilde geçirebiliyorlarken çocuk sahibi olan çiftler genelde bu konuda hayal kırıklığı yaşıyormuş.

kısaca çocuk sahibi olmayan çiftler hem gençken, hem orta yaştayken hem de yaşlandığında çocuk sahibi olmayanlara göre daha mutlu, az çocuk sahibi olanlar çok çocuk sahibi olanlara göre daha mutlu ve daha da önemlisi çocuk sahibi olmamayı seçen insanlar yaygın kanının aksine yaşlanınca yalnızlık veya mutsuzluk çekmiyorlar.

eğer en büyük endişeniz yaşlanınca yalnız kalmaksa sırf bu endişeyi gidermek için çocuk yapmak çok saçma bir fikir gibi gözüküyor çünkü bu şekilde çocuk yapanların önemli bir kısmının ömür boyu mutsuzluk yaşadığı*tespit*edilmiş.aynı kitapta geçen bir başka araştırmada çocuklu ve çocuksuz evli çiftler karşılaştırılıyor. çocuklu çiftlerin daha az seks yaptığı, beraber daha az vakit geçirdikleri, sosyal ve kültürel aktivitelere daha az vakit ayırdığı, genel olarak daha mutsuz ve memnuniyetsiz olduğu, çocuksuz çiftlerin genel olarak hayattan daha çok zevk aldığı ve depresyon risklerinin yarı yarıya daha az olduğu ortaya çıkmış. ayrıca çocuksuz çiftlerin daha çok seyahat ettiği, daha çok yer görebildiği, daha çok hatıra biriktirdiği, daha çok egzersiz yaptığı, kendine daha iyi baktığı ve daha az hastalandığı ortaya çıkmış.

çocuklar binbir türlü endişeyle gelirler. daha anne hamiyleyken "çocuk doğacak mı doğmayacak mı" korkusu var. sonra "sağlıklı doğacak mı" endişesi var. sonra "sağlığı bozulacak mı" endişesi var. sonra "davranış bozuklukları olacak mı" endişesi var. sonra kardeş gelecekse "kardeşiyle geçinebilecek mi" endişesi var. sonra çocuğun güvenliğini sağlama endişesi var. insanlar çocuk sahibi olunca bir anda hayatlarındaki endişeler katlanarak artıyor. bir araştırmada çocuk sahibi olan çiftlerle olmayanlar karşılaştırılmış. çocuk sahibi olan çiftlerin mutluluk seviyesi çocuk doğduğunda artıyor ve öne geçiyor ama 1 sene sonra serbest düşüşe geçiyor. sonra her sene giderek azalıyor. çocuksuz çiftlerin mutluluğu yıldan yıla genelde sabit kalıyor. çocuk 18 yaşına bastığında aynı yaşta olan çocuksuz çiftler çocuklu çiftlere göre çok daha mutlu ve hayattan çok daha memnunlar.

bir başka araştırmada çocuk sayısıyla mutluluk arasında da bir ilişki bulunmuş. çocuksuz çiftler en mutluyken onlardan sonra tek çocuklu çiftler, daha sonra çift çocuklu çiftler geliyor. üç çocuktan sonra mutluluk oranı ekspansiyonel olarak düşüşe geçiyor. 20 yıldan fazla süren uzun vadeli araştırmalarda yapılan her çocuğun çiftlerin mutluluk oranını %5-10 civarında azalttığı tespit edilmiş. uzun vadede çocuk yapmayanların pişman olduğu veya yaslanınca yalnızlık çektiği çok nadir olarak gözlemlenmiş. aksine çok çocuk yapan çiftlerin en büyük pişmanlığı buymuş.

araştırmalara göre yaşlılıkta en mutsuz ve pişman olan kesim çok çocuk yapıp tüm ömrünü "yaşlanınca onlar bize bakacak" diye çocuklarına adayıp yaşlandığında da çocukların kendilerine bakmadığını gören kesimmiş. çocuk sahibi olmayanlar zaten böyle bir beklenti içine girmedikleri için yaşlanınca ne yapacaklarını daha iyi planlıyorlar ve yine çocukları olmadığı için ömürleri boyunca daha iyi para biriktirip emekliliklerini daha iyi şekilde geçirebiliyorlarken çocuk sahibi olan çiftler genelde bu konuda hayal kırıklığı yaşıyormuş.

kısaca çocuk sahibi olmayan çiftler hem gençken, hem orta yaştayken hem de yaşlandığında çocuk sahibi olmayanlara göre daha mutlu, az çocuk sahibi olanlar çok çocuk sahibi olanlara göre daha mutlu ve daha da önemlisi çocuk sahibi olmamayı seçen insanlar yaygın kanının aksine yaşlanınca yalnızlık veya mutsuzluk çekmiyorlar.

eğer en büyük endişeniz yaşlanınca yalnız kalmaksa sırf bu endişeyi gidermek için çocuk yapmak çok saçma bir fikir gibi gözüküyor çünkü bu şekilde çocuk yapanların önemli bir kısmının ömür boyu mutsuzluk yaşadığı*tespit*edilmiş.



American Journal of Sociology dergisinde yapılan bir diğer araştırmada ise 22 OECD ülkesindeki ebeveynlik ve mutluluk ilişkisi incelendi. Araştırmacılar; gelişmiş, endüstrileşmiş toplumlarda çocuk sahibi olmayanların en yüksek refah ve sağlık seviyesinde olduğunu belirledi.

Çocuklu kişiler ve çocuğu olmayanlar arasındaki farkın en yüksek olduğu ülke ABD olarak belirlendi. ABD’de, çocuksuz yetişkinlere kıyasla çocuklu yetişkinlerin “%12 daha mutsuz” olduğu görüldü. İrlanda, Yunanistan, İngiltere, Yeni Zelanda, İsviçre ve Avustralya gibi ülkelerde de ABD kadar olmasa da çocuklu yetişkinlerin daha mutsuz olduğu bildirildi.

------------

2011 yılında Norveç Sosyal Araştırma’dan bir araştırmacı tarafından yapılan çalışmada insanların “Çocuksuz insanların yaşamının çocuklu kişilere kıyasla daha anlamsız, tatminsiz ve yalnız olduğunu” düşündüğü, ancak bunun tam aksinin doğru olduğu belirlendi. Çalışma, evde yaşayan çocukların ebeveynlerin sağlığını olumsuz etkilediği görüldü.


----------------------------------

Çeşitli yaş ve sosyoekonomik gruplardan 5000 kişinin katıldığı araştırmada 2 yıl içerisinde çeşitli yöntemlerle toplanan veriler, çocuksuz çiftlerin daha mutlu olduğuna işaret ediyor. İlişkilerinden memnun, hak ettikleri değeri ve istedikleri ilgiyi gördüklerini ifade eden kişilerin çoğunlukla çocuksuz oldukları tespit edildi.

Seven reasons people shouldn'''t have children, according to science | The Independent | The Independent (https://www.independent.co.uk/life-style/childlessness-seven-reasons-science-relationships-couples-marriages-health-happiness-global-warming-a8082061.html)
Couples Without Children Have Happier Relationships Than Those Who Do | HuffPost UK Life (https://www.huffingtonpost.co.uk/2014/01/13/secret-to-a-happy-marriage-unhappy-marriage_n_4587219.html)

[wolrath]

Ben tek ve erkek çocuk çok istiyordum
İlk eşimden kızım oldu ellerinizden öper 10 yasinda şimdi.
Sonra boşandık cocuk büyüyünce
E tabi 2.esten de bir oğlum oldu. Canavar desek daha doğru olur :p
Böylesi hayırlıymis diyorum
Ama maddi manevi zor bisey cocuk olayi
Evlenirken 2 , cocuk için 12 defa düşünmek lazım
Boşanma olayında ciddi yıpranıyor.siz de keza yipraniyorsunuz.
İşin özeti hayatınızı onlara endeksliyorsunuz. İsteyeni de anlarım istemeyeni de.ama tek temennim kendisine topluma saygılı Atatürkçü iyi insanlar yetiştirmeniz . Gerisi hayat şartlarına maddiyata felan bağlı zaten.

[DOHC]

Çocuksuz Çiftler Daha Çabuk Boşanıyor! (https://www.hastane.com.tr/saglik/cocuksuz-ciftler-daha-cabuk-bosaniyor.html)

[Yiğit G.]

Çocuksuz Çiftler Daha Çabuk Boşanıyor! (https://www.hastane.com.tr/saglik/cocuksuz-ciftler-daha-cabuk-bosaniyor.html)

Boşanmadan bahsetmiyoruz mutluluktan bahsediyoruz. Alakasız paylaşımın.

[DOHC]

Boşanmadan bahsetmiyoruz mutluluktan bahsediyoruz. Alakasız paylaşımın.

En fazla cocuksuz ciftler boşanıyor (https://www.haberturk.com/dunya/haber/158239-en-fazla-cocuksuz-ciftler-bosaniyor)

Bu da Almanya'dan bir araştırma haberi.
Paylaşımım da gayet alakalı. Sıfır çocuk diyen arkadaşlar okuyup, faydalanabilir.

[Yiğit G.]

En fazla cocuksuz ciftler boşanıyor (https://www.haberturk.com/dunya/haber/158239-en-fazla-cocuksuz-ciftler-bosaniyor)

Bu da Almanya'dan bir araştırma haberi.
Paylaşımım da gayet alakalı. Sıfır çocuk diyen arkadaşlar okuyup, faydalanabilir.

dostum mutsuz evlilik sürüyorlar çocuklu çiftler. Çocuk var diye boşanmıyorlar. Burada ki veri o. Çocuk olmayanlar boşanıp kurtuluyor.

[Yiğit G.]

kim nasıl mutluysa öyle yaşasın arkadaşlar. Ama kimse çıkıpda çocuğu olmayanlara çocuk yapın çok güzel diye akıl vermesin.

[akko]

Okul ücretleri olmuş 15-20K aylık
en ufak şekilde düşünmüyorum 2.'yi
Şu anda ilkine sağladığım şartları 2'sine de sağlayamayacaksam ki şuanki koşullarda imkansız, çok net asla.

Benim de 2 yaşına girecek olan bir kızım var, zaman zaman hatunla bizde bu konuyu konuşurken aynı kelimeler ile sohbetimizi sonlandırıyoruz abi. Birincisi ile ikincisine aynı şartları veremedikten sonra bu beni de daha çok yıpratacak ve ileri de eminim ki yüzümüze vuracaklardır (ergenlik döneminde :). Çevreden gördüğüm kadarıyla da böyle bu. Artık şimdiki nesil çocuklar da bizim gibi saf büyümüyor :)

[akko]

Benim de 2 yaşına girecek olan bir kızım var, zaman zaman hatunla bizde bu konuyu konuşurken aynı kelimeler ile sohbetimizi sonlandırıyoruz abi. Birincisi ile ikincisine aynı şartları veremedikten sonra bu beni de daha çok yıpratacak ve ileri de eminim ki yüzümüze vuracaklardır (ergenlik döneminde :). Çevreden gördüğüm kadarıyla da böyle bu. Artık şimdiki nesil çocuklar da bizim gibi saf büyümüyor :)

Düzenleme yapamadığım için ek olarak yazacağım;
Bazı arkadaşlar ona göre büyütürsün gibi düşüncelere sahip, eyvallah saygı duyuyorum tabii ki. Ama ülke şartlarımız ortada. Birinden kısıp diğeriyle eşitlemeye çalışırken, bazı şeyler eksik kalacak ikisi içinde. Bu yüzden benim düşüncem bu yönde. Ben kızım için, geleceği için elimden gelecek her şeyi yapacağım, inşallah o da buna göre bir gelecek seçip, olacak hayallerini gerçekleştirebilir.
Ayrıca yine yaşlar da geçtikçe görüyoruz ki, birçok kişi kardeşiyle görüşmüyor, aramıyor, sormuyor ve derde düştüğünde de belki sadece telefonla konuşarak yetiniyor. Bu durum özellikle iki kardeş kendi yuvasını kurup, çoluk çocuğa karıştığında beliriyor.

[turboman]

Çocuk sahibi olmayanlar bu konuya yorum yapmasın neleri kaçırdıklarının farkında değiller. Çocuk sahibi olan insanlar hayatlarının büyük kısmında çocuksuzdu, iki durumunda farkındayız yani. O yüzden getireceği strese, sorumluluğa ayırmamız gereken vakite bir taramız yemiyor, evladım için gelip geçici heveslerimden feragat etmek istemiyorum bencillik ediyorum derseniz daha samimi olursunuz. Zaruri durumlar vardır, altından kalkamayacağı yükü olanlar vardır onları tenzih ediyorum. Ama anneniz babanız size kalkıp sen oldun diye şunlardan vazgeçtik keşke olmasaydın demiyorsa bu boş ayakları bırakın. Maddi kaygılar tamamen boş kaygılar, burada herkesin şuan bütçe ayırdığı 3-5 sene sonra ne kadar gereksizmiş diyeceği zevkleri vardır. Hayat çocuk varken de pahalı yokken de.
Kardeş bir çocuğa verebileceğiniz en değerli şey kardeş ne eğitim ne miras bunla kıyaslanabilir, iki kardeşim var birini değişmem bunların zerresine. Özel okul furyasıda çok anlamsız bir hal aldı. Benimde kızım okula başlayacak surilerin çoğunluk olduğu okulda okumasını istemediğim için özele mahkum kalacaz belki beylikdüzünde ama bu durum her yerde böyle değil. Ve emin olun bir çok özel okulun eğitimi beş para etmez, öğretmenlerin şartları ortada sonuçta. Devlete atanma ihtimali olsa bir gün çalıştığı okulda kalmayacak, açlıktan ölmeyecek kadar maaşı olan insan ne kadar mutlu olabilir ki çocuklara ne versin..

Başta çocuğu olmayanlar yorum yapmasın diye yazmışsın sonra çocuk olunca dertleri sıralamışsın. Yani bu dünyanın kanunumu çocuk yapmak ? Doğan çocukların ilerki yaşlarda karşılaştığı zorlukları sıkıntıları çekmesi senin verdiğin bir kararla mutlu olacağının garantisi varmı. Asıl bencillik çocuk yapmaktır. Sırf çocuk seveceğim büyüteceğim diye... 5 yıllık evliyim çocuk yapmayı düşünmüyoruz. Bence çocuğu olmayan yorum yapmasın değilde, olmayanlar yorum yapsın olmalı. Yani neden çocuk yapmamalıyız olmalı.

[turboman]

En fazla cocuksuz ciftler boşanıyor (https://www.haberturk.com/dunya/haber/158239-en-fazla-cocuksuz-ciftler-bosaniyor)

Bu da Almanya'dan bir araştırma haberi.
Paylaşımım da gayet alakalı. Sıfır çocuk diyen arkadaşlar okuyup, faydalanabilir.

Yani karı koca artık herşeyi bitirmişler sevgi saygı nezaket bitmiş eee napalım çocuk yapalım belki düzeliriz mutlu oluruz diye çocukmu yapsın yani sırf boşanmamak için. Bence bu bencillikten başka birşey değil... çocuk evliliği kurtarma aracı değildir. Sırf çocuk yapmak için evlenmekte ayrı bir bencilliktir. Bana göre

[bkaraca]

Ailemden birisi sırf ikinci çocuğu yaptı, eşiyle arası düzelir umuduyla. Sonuç ortada kalan 2 tane küçük çocuk. Cocuk dediğiniz şey büyüyüp birinin karısına kızına musallat olabilir, kız çocuğu olup hayatı size zindan edebilir.

Her bir çocuğunuza maddiyati bir kenara koyup tek tek zaman ayırabilecek iseniz 2 de yapın 3 de.ha yapamayacak iseniz milletin başına bela etmeyin.

Doğum kontrolü kontrolsüz ureyenler için çıkarıldı, bilgililer korundu. Cogalanlar ise malumunuz.

[weST.27]

4 yaşında bir oğlum var. İkinci cocuğu kesinlikle düşünmüyorum.

Tüm sevgimi, enerjimi, sahip olduğum herşeyi ona vermek istiyorum. Maddi herhangi bir sorunum yok ama bu ülke şartlarında gerçekten iyi bir eğitim alsın, yetenekleri ortaya çıksın, iyi yetişsin istiyorsanız geleceklerini çok iyi planlamanız lazım.

Yoksa çocuk yapmak kolay, ananne babanne baktıktan sonra, sen çocukla 1-2 saat ilgilendikten sonra çocuktan kolayı yok. Çevremizde çok var böyle ardarda çocuk yapıp bir gün çocuğu okula götürmemiş okuldan almamış 2 resim çizdirmemiş 2 kez oyun oynamamış babalar...

Çocuğunla çok zaman geçiriyorsan, hayatından hobilerinden özelinden feragat edip onla her an ilgileniyorsan zaten 1 çocuk fazlasını pek düşünemiyorsun.

Çevremde samimi olduğum dostlarımdan 4'ü tek çocuk. Hepsi keşke bir abim/ablam/kardeşim olsaydı diyip duruyorlar yaşları 28-32 arası.

[babayimben]

Herkes kendini nasıl mutlu hissedecekse öyle yapmalı.
2 çocuğum var (16 K -12 E), 1 çocuğu olana tek kalmasın derim ama hiç çocuğu olmayana çocuk yap demem.
Yüz kere daha yaşasam gene en az 2 çocuğum olurdu...

[darkred]

Çocuk sahibi olan herkesin yaşadığı gibi oğlum doğduktan sonra sosyal yaşantım ciddi oranda azaldı. Eskisi gibi kafelere gidemiyorum, hafta sonları arkadaşlarımla birşeyler içmeye gidemiyorum.

Uyku saati geldiği için eve geç gidemiyorum veya arkadaşlarla buluşma olduğunda oğlum uyuyor diye vaktinde orada olamıyorum. Mekan seçerken sigara içilip içilmediğine bakıyorum.

Arkadaşlarla buluştuğumuzda ya ben yada eşim birimizden biri mutlaka masada olamıyor çünkü oğlum 2 yaşında ve ordan oraya koşturuyor mecburen peşinden birimiz gitmek zorunda kalıyoruz.

Eskisi gibi tv izleyemiyorum, play station oynayamıyorum. Evimiz eskiden hiç dağınık olmazdı şimdi her odamız ayrı dağınık.

Arabamı sanayiye götürüp orasını burasını mıncıklayamıyorum, En basiti silecek değişimini bile erteleyip zaman yetiştiremediğim zamanlar oluyor. Bu yazdıklarımı çocuk sahibi olan birçok kişi yaşamıştır.

Bunaldığım zamanlar olmuyor mu kesinlikle oluyor. Ama günün sonunda BABA dediğinde eşimde bende iyi ki gelmiş diyoruz. Bu yazdıklarım eşim ve benim hislerimiz. Lüften yanlış anlaşılmasın.

Ben 35 yaşındayım ve eşimle birlikte 19. yılımız yani lise son sınıftan beri birlikteyiz 9 yıldır da evliyiz oğlumuz 2 yaşında. Uzun yıllar birbirimizi tanıyor olmamıza rağmen bizde evlenince hemen çocuk yapmadık.

Oğlum için, eğitimi için, geleceği için duyduğum kaygılar elbette var. Önceden düşünmediğim şeyler için bütçe ayırmak kendi isteklerimden feragat etmek zorunda olduğum zamanlar çok oluyor.

Ama mutlumuyum evet mutluyum. Çocuksuz hayatımı özlüyor muyum evet bazen. Ama şimdi oğlum yokken ne yapıyormuşum ben diyorum.

Play station yerine oğlumla top oynuyorum. Resim yapıyorum. Ona bir şeyler öğretmekten büyük keyif duyuyorum.

Okuduklarım üzerine genel olarak düşüncelerimi yazdım 2 yıllık bir baba olarak. Kimseyi eleştirmek veya yanlış düşünüyorsun maksadıyla yazmadım.

Yazdıklarım özellikle Yigit G abi sana cevap gibi oldu ama lütfen yanlış anlama :)

Ülkemizin ekonomik durumu vahim olduğu için bende kesinlikle ikinci çocuk düşünmüyorum. Yavuz abinin dediği gibi 2 çocuğa %50 yetmek yerine birine %100 vermek daha mantıklı geliyor.

Ama ekonomik durumum iyi olsaydı. Kısaca banka hesabımda 6 sıfırlı hanelerle sürekli iş yapan biri olsaydım 2. çocuğu o zaman düşünürdüm.

Çünkü patron olsam istediğim zaman işe gider istediğim zaman çıkabilir günümü istediğim gibi planlayabilir ve 2 çocuğuma da yeterli zamanı ve ekonomiyi yaratabilirdim.

[Yiğit G.]

Çocuk sahibi olan herkesin yaşadığı gibi oğlum doğduktan sonra sosyal yaşantım ciddi oranda azaldı. Eskisi gibi kafelere gidemiyorum, hafta sonları arkadaşlarımla birşeyler içmeye gidemiyorum.

Uyku saati geldiği için eve geç gidemiyorum veya arkadaşlarla buluşma olduğunda oğlum uyuyor diye vaktinde orada olamıyorum. Mekan seçerken sigara içilip içilmediğine bakıyorum.

Arkadaşlarla buluştuğumuzda ya ben yada eşim birimizden biri mutlaka masada olamıyor çünkü oğlum 2 yaşında ve ordan oraya koşturuyor mecburen peşinden birimiz gitmek zorunda kalıyoruz.

Eskisi gibi tv izleyemiyorum, play station oynayamıyorum. Evimiz eskiden hiç dağınık olmazdı şimdi her odamız ayrı dağınık.

Arabamı sanayiye götürüp orasını burasını mıncıklayamıyorum, En basiti silecek değişimini bile erteleyip zaman yetiştiremediğim zamanlar oluyor. Bu yazdıklarımı çocuk sahibi olan birçok kişi yaşamıştır.

Bunaldığım zamanlar olmuyor mu kesinlikle oluyor. Ama günün sonunda BABA dediğinde eşimde bende iyi ki gelmiş diyoruz. Bu yazdıklarım eşim ve benim hislerimiz. Lüften yanlış anlaşılmasın.

Ben 35 yaşındayım ve eşimle birlikte 19. yılımız yani lise son sınıftan beri birlikteyiz 9 yıldır da evliyiz oğlumuz 2 yaşında. Uzun yıllar birbirimizi tanıyor olmamıza rağmen bizde evlenince hemen çocuk yapmadık.

Oğlum için, eğitimi için, geleceği için duyduğum kaygılar elbette var. Önceden düşünmediğim şeyler için bütçe ayırmak kendi isteklerimden feragat etmek zorunda olduğum zamanlar çok oluyor.

Ama mutlumuyum evet mutluyum. Çocuksuz hayatımı özlüyor muyum evet bazen. Ama şimdi oğlum yokken ne yapıyormuşum ben diyorum.

Play station yerine oğlumla top oynuyorum. Resim yapıyorum. Ona bir şeyler öğretmekten büyük keyif duyuyorum.

Okuduklarım üzerine genel olarak düşüncelerimi yazdım 2 yıllık bir baba olarak. Kimseyi eleştirmek veya yanlış düşünüyorsun maksadıyla yazmadım.

Yazdıklarım özellikle Yigit G abi sana cevap gibi oldu ama lütfen yanlış anlama :)

Ülkemizin ekonomik durumu vahim olduğu için bende kesinlikle ikinci çocuk düşünmüyorum. Yavuz abinin dediği gibi 2 çocuğa %50 yetmek yerine birine %100 vermek daha mantıklı geliyor.

Ama ekonomik durumum iyi olsaydı. Kısaca banka hesabımda 6 sıfırlı hanelerle sürekli iş yapan biri olsaydım 2. çocuğu o zaman düşünürdüm.

Çünkü patron olsam istediğim zaman işe gider istediğim zaman çıkabilir günümü istediğim gibi planlayabilir ve 2 çocuğuma da yeterli zamanı ve ekonomiyi yaratabilirdim.


Yok kardeşim niye yanlış anlayayım ne güzel yazmışsın, ne güzel mutlusun. Çok daha mutlu olun inşallah. Benim yazım önceki sayfalarda çocuk yapmayanların hayatı yarımdır, çok şey kaybediyorlar, bilemezler vs vs yazanlara idi cevabım. Yazdığım konuya gelirsek de benim gözlemlediğim çoğunluğun mutsuz olduğu. Ben bunu sevinerek haha mutsuzlar diye söylemiyorum, ben bunu üzülerek gözlemliyorum ve söylüyorum. Burada mutlu olan insanlar genellemeyi değiştirmiyor ne yazık ki. Bu şey gibi "ülkemizin çoğunluğu fakir ve açlık sınırının altında deyip de buradaki arkadaşlar yooo biz kazanıyoruz karnımız tok demek ki çoğunluk tok" demek gibi bişey.

[KÖROĞLU]

işin bir de genel olarak önemsenmeyen tarafı var, sağlıklı çocuk sahibi olanlar (Ben de dahil) zaman zaman bunalıyoruz çocuk peşinde koşmaktan. Ki bazen gerçekten yorucu bir duruma dönüşüyor. Zira işten geliyorsun, canın sıkkın ya da o an hiçbir şey yapmadan oturmak istiyorsun, kafa dinlemek vs. Ama çocuk da ilgi bekliyor haliyle, mecburen gerekeni yapıyorsun.

Şimdi gelelim işin diğer kısmında tüm cocuklar sağlıklı doğacak diye bir garanti maalesef yok. (Keşke tüm çocuklar sağlıklı doğup hayatına devam etse)

Bunu açıkçası ben de hiç düşünmemiştim. Ta ki bir yerde engelli çocukların aileleri çocuklarından önce hayata veda etmek istemezler tarzında beyinime kurşun sıkarcasına bir cümle okuyana kadar. Belki geç bir idrak oldu ama o an çok şükrettim, tam ve sağlıklı bir evlat sahibi olduğum için.

Toplumdaki bazı hurafeler çocuk evliliği kurtarır, nah kurtarır. Kurutlsaydı benimki kurtulurdu :) Boşandığımda kızım 10 aylıktı.

Hayat insan bir sürü farklı tecrübe sunuyor, dilerim kimse en azından benim yaşadığım tecrübelere vakıf olmaz ( Yıllardır icra zoru ile kızını gören bir baba olarak üzülerek yazıyorum)

Çok iyi düşünmek ve karar vermek lazım bu konuda, özellikle genç arkadaşlar bu satırları iyi okusunlar acele etmeyin hiçbir şey için.

Önce hayatınızı yaşayın, bi kendinizi bulun, 25 yaşında sürekli ağlayan yemek isteyen büyüdükçe ihtiyaçları ve sorunları artan ufacık şapşik şeylerle geçirmeyin ömrünüzü.

40 yaşına gelince ulan biz bi hayat yaşamadık diye hayıflanmayın.

Aruzhalim bu kadar :) Sağlıklı günler herkese.

[KaradumanBerke]

Bir psikolog başını okşamayacağınız çocukları dünyaya getirmeyin diyor. Eğitim aile de başlar, özel okula karşı değilim ama "müşteri" oluyorsun orada.

Öğrenci başarılı ise illaki özel okula gitmesine gerek kalmadan başarıyor zaten. Okulda ders değil hayatı insan ilişkilerini öğreniyorsun hayata hazırlıyor.

Özel okulun bir faydası bence dil eğitimi bunu devlet okulları vermiyor. Özel okullara da zaten konu dışı olacak ama öğretmenleri sömürdükleri için karşıyım, bu sömürenler de geçmişte öğretmen olup bir araya gelip kuruculuk yapanlar, çok acı bir tablo.

Evlilik gözünden bakılırsa boşanmış bir baba ve maalesef çözemediğim şekilde hıncını çocuğumu bana göstermeyerek almaya çalışan bir anne ile büyüyen kızımı düşününce tablo hoş değil.

Evliliklerin istatistiki olarak daha fazla boşanmayla sonuçlandığı bir dönemdeyiz, evlenip çocuk yapıp sonra boşanınca olan çocuklara oluyor. Yetişkinler bir şekilde ayakta kalıyor bu süreçte.

Benim açımdan çocuk olayına bakış açım bir sürü farklı tecrübeden dolayı 25 yaşında daha dün evlenmiş eşine deli gibi aşık , her şeyin çok güzel olacağına inanan bir adam ile aynı değil maalesef. Biz de o gözle baktığımız zamanlarda yapmamamız gereken hatalar yaptık. O hataların bedelleri de ömür boyu bitmeyen bir borç gibi taksit taksit ödeniyor.

İsteyen kim varsa nasip olsun diyelim. Ama bu noktada toplum baskısı çok saçma bir durumda, 2 evliliğimi yaptım sağda solda e 2. cocuk ?

Bsg sanane diyemiyorsun soranlara tabi, düşünmüyoruz diyerek geçiyorsun. Bu çok ayıp, olmayan adamı da bu durum çok yaralar bu arada. Bunu bir başarı göstergesi olarak kullanan insanlar var ya da toplum da böyle gören bir kesim var, bunları daha aşamadık maalesef.

Konu derin yazarız da yazarız. Çok ince eleyip sık dokunması gereken bir konu.

Abi anladığım kadarıyla benzeri bir aile yapımımız var. Benzeri bir aile içinde büyüdüm. Bu konuları pek konuşmayı sevmem ama çevremde çocuk yapmakla alakalı çok yanlış düşünceler var. Belki benzerini yaşayan ya da ihtimali olan birine yararı olur çünkü bu konuda çok hassasım. Şu an nişanlı ve genç birisi olarak şunları eklemek istiyorum. Birazda çocuk gözünden düşünülmesi için.
Kısaca hikayem şöyle. Annemle babam boşanana kadar acayip hırçın kendine hakim olamayan bir çocuktum. 3. sınıfta ki bir çocuğu okuldan atmak isteme durumuna getirecek kadar. İster istemez bize yansıyor o zamanlar farkında olmasam da yansıyor. Aile içinde sözün geçmez. Sözünün geçtiği kişiler akranların. Onların yanına da sinir ve stres dolu bir şekilde gidiyorsun. En kötüsü de o yaşta bir çocuk normalde oyun vb. şeyler düşünmesi gerekirken onlardan uzak kalıyor. Annemle babam boşandıktan sonra sakinlemeye başladım. Her şey atlatıldı derken ergenlikte başladı asıl sıkıntılar. Çünkü yaşının getirdiği kişisel ve sosyal gelişimi akranlarından geç başlamışsın. Makas orada açılıyor. Her şeyden önce insanlara güven duygun çok yabani kalıyor. Kısacası böyle. Sağolsun babam çok uğraştı çok çabaladı kardeşimle benim için bir şekilde atlattık ama bir de bizle ona sormak lazım. Her şeyden önce aynı imkanları göremeyeceklerse ve çocuğa doğsun büyür elbet diye bakılacaksa kesinlikle karşıyım. Çünkü özellikle günümüzde arkadaşlık ilişkileri bitmiş durumda. Çocuğun kaçabileceği alanlar kısıtlı. Sanırım gerçek arkadaşlığı son yaşayan nesiliz biz. İmkanlar meselesi de tabi ki herkes için aynı ve yüksek olacak diye bir şey yok ama çocuk olsun diye bir şartta yok. Neyse çok uzatmayayım ama geçmişi takmanın geçmişte yaşamanın bir manası yok. Şu an 26 yaşındayım ve nişanlıyım nişanlımada sonuna kadar güveniyorum ve çok seviyorum ama o korku bir kere yerleşti içime. Çevremde çocuk yapmayı marifet sananlarla çocuğu evlilik kurtarma aracı gibi görenlerle çok takışıyorum. Bu yine tamamen kendi görüşüm ama anne baba bir şekilde atlatıyor ama çocukta atlatıyor görünüyor lakin onun acısı tek başına ayakları üzerinde durmaya çalışırken çıkıyor.

[KaradumanBerke]

Abi anladığım kadarıyla benzeri bir aile yapımımız var. Benzeri bir aile içinde büyüdüm. Bu konuları pek konuşmayı sevmem ama çevremde çocuk yapmakla alakalı çok yanlış düşünceler var. Belki benzerini yaşayan ya da ihtimali olan birine yararı olur çünkü bu konuda çok hassasım. Şu an nişanlı ve genç birisi olarak şunları eklemek istiyorum. Birazda çocuk gözünden düşünülmesi için.
Kısaca hikayem şöyle. Annemle babam boşanana kadar acayip hırçın kendine hakim olamayan bir çocuktum. 3. sınıfta ki bir çocuğu okuldan atmak isteme durumuna getirecek kadar. İster istemez bize yansıyor o zamanlar farkında olmasam da yansıyor. Aile içinde sözün geçmez. Sözünün geçtiği kişiler akranların. Onların yanına da sinir ve stres dolu bir şekilde gidiyorsun. En kötüsü de o yaşta bir çocuk normalde oyun vb. şeyler düşünmesi gerekirken onlardan uzak kalıyor. Annemle babam boşandıktan sonra sakinlemeye başladım. Her şey atlatıldı derken ergenlikte başladı asıl sıkıntılar. Çünkü yaşının getirdiği kişisel ve sosyal gelişimi akranlarından geç başlamışsın. Makas orada açılıyor. Her şeyden önce insanlara güven duygun çok yabani kalıyor. Kısacası böyle. Sağolsun babam çok uğraştı çok çabaladı kardeşimle benim için bir şekilde atlattık ama bir de bizle ona sormak lazım. Her şeyden önce aynı imkanları göremeyeceklerse ve çocuğa doğsun büyür elbet diye bakılacaksa kesinlikle karşıyım. Çünkü özellikle günümüzde arkadaşlık ilişkileri bitmiş durumda. Çocuğun kaçabileceği alanlar kısıtlı. Sanırım gerçek arkadaşlığı son yaşayan nesiliz biz. İmkanlar meselesi de tabi ki herkes için aynı ve yüksek olacak diye bir şey yok ama çocuk olsun diye bir şartta yok. Neyse çok uzatmayayım ama geçmişi takmanın geçmişte yaşamanın bir manası yok. Şu an 26 yaşındayım ve nişanlıyım nişanlımada sonuna kadar güveniyorum ve çok seviyorum ama o korku bir kere yerleşti içime. Çevremde çocuk yapmayı marifet sananlarla çocuğu evlilik kurtarma aracı gibi görenlerle çok takışıyorum. Bu yine tamamen kendi görüşüm ama anne baba bir şekilde atlatıyor ama çocukta atlatıyor görünüyor lakin onun acısı tek başına ayakları üzerinde durmaya çalışırken çıkıyor.

Düzeltme : Karakter düzenleme

[rahmitanir]

Çocuk evlilik falan kurtarmaz, tam tersi ilişkileri de bireyleri de sınar.

Beyaz yakalı çalışan anne baba olarak tek çocuktan fazlası kabul edilemez diye düşünüyorum. Sadece kendine değil, eşine de muhteşem şekilde hobilerini yaptıracak rahatlıkta bir ekonomik durum var ise, 2 ya da 3. çocuk belki düşünülür.

Ekonomi bu işin bir tarafı, asıl önemli mesele anne babada sevgi yoksa çocuk yapılmamalı, hatta hayatı birbirine zehir etmemek için boşanılmalıdır.

[huseyinturk]

Başta çocuğu olmayanlar yorum yapmasın diye yazmışsın sonra çocuk olunca dertleri sıralamışsın. Yani bu dünyanın kanunumu çocuk yapmak ? Doğan çocukların ilerki yaşlarda karşılaştığı zorlukları sıkıntıları çekmesi senin verdiğin bir kararla mutlu olacağının garantisi varmı. Asıl bencillik çocuk yapmaktır. Sırf çocuk seveceğim büyüteceğim diye... 5 yıllık evliyim çocuk yapmayı düşünmüyoruz. Bence çocuğu olmayan yorum yapmasın değilde, olmayanlar yorum yapsın olmalı. Yani neden çocuk yapmamalıyız olmalı.

Bir çocuğun sana getireceğini bilemezsin çocuğun yoksa neyi tartıp yorum yapacaksın? Sen hiç çocuk sahibi olamadın ama benim ömrümün bir kısmında senin gibi çocuk sahibi değildim, iki durumuda yaşadım kıyas edebiliyorum yani.. Bazı şeyleri sağlamadan emin olmadan çocuk yapılmamalı bunu da belirttim zaten.

[huseyinturk]

Mutlu bir evliliği olan, iş durumu iyi olan maddi demiyorum çünkü maddiyat bozulabilir, maddiyat potansiyeli olan diyelim, çocuk sahibi olmakla ilgili yorumumdan rahatsız olan arkadaşların, abilerin bir gün baba olduklarına aklına bu konu gelsin o zaman yine yorum yapsınlar girip. Kimse keşke olmasaydı falan demez eminim. Ama bazı sorunlar vardır, kaygılar vardır bunlar engel oluyordur bir şey diyemem. Her şeyi mükemmel olan, ama çocuk sevmeyenler de olabilir yine kimse bir şey diyemez yanlış anlaşılmak istemem herkesin kendi hayatı ben şahsi düşüncelerimi belirttim. Bazen çileden çıktığımız noktalar olsa da ebeveynler olarak iyi ki demeyen yoktur aramızda.

[adilhcl]

Evliyim 1 kızım var 3.5 yaşında bu dünyaya bir daha gelirsem evlenirmiyim net hayır.
Evlenirsem çocuk yaparmıyım belki ama şu anda kızımdan daha kıymetli ve değerli hiç bişey yok hayatımda
2. çocuk net hayır diyoruz ama Allah ne gösterir bilinmez.
Evlenecek her çifte ilk önce evlenmeyin deyip sonra mutlukluklar diliyorum :)

[KÖROĞLU]

Mutlu bir evliliği olan, iş durumu iyi olan maddi demiyorum çünkü maddiyat bozulabilir, maddiyat potansiyeli olan diyelim, çocuk sahibi olmakla ilgili yorumumdan rahatsız olan arkadaşların, abilerin bir gün baba olduklarına aklına bu konu gelsin o zaman yine yorum yapsınlar girip. Kimse keşke olmasaydı falan demez eminim. Ama bazı sorunlar vardır, kaygılar vardır bunlar engel oluyordur bir şey diyemem. Her şeyi mükemmel olan, ama çocuk sevmeyenler de olabilir yine kimse bir şey diyemez yanlış anlaşılmak istemem herkesin kendi hayatı ben şahsi düşüncelerimi belirttim. Bazen çileden çıktığımız noktalar olsa da ebeveynler olarak iyi ki demeyen yoktur aramızda.

Mesele sadece iş durumu değil ki ? Bir varlık senin sebep olduğun için gelecek dünyaya, maddiyadını sağlarsın ama o çocuğa istediği beklediği huzuru mutluluğu veremiyorsan ?

Çok şükür maddi kısımda bir derdim yok, kızım bir şey istediğinde eksik etmiyorum.

Ama 10 aylıkken boşandık, annesi (kötülemek için yazmıyorum ama gerçek bu) benimle çözemediği ne varsa çocuğun üzerine yıkıp geçen, çocukta nasıl etki bırakır düşünmeyen bir insan çıktı.

3 yıldır ben kızımı icra zoru ile görüyorum, ayın 1. ve 3. haftası cumarteri 9 dan pazar 18 e kadar benimle sadece. Bu sadece bana değil o çocuğa da eziyet.

Hadi ben diyorum bi kumar oynadım yanlış eş seçim yaptım cezasını çekerim. Çocuğun bu durumda ne suçu var ?

Her hafta giderken ikimizin de göz yaşları sel oluyor, baba gitmek istemiyorum diyor. İstemeye istemeye o dışına ağlıyor sen içine ağlıyorsun yalvar yakar arabaya bindirip götürüm adli destek ve mağdur hizmetlerinde imza atıp teslim ediyorsun. Ne gerek var bunlara ? Kızım için yapmayacağım hiçbir şey yok. Bu yaptıklarımı da eziyet vs görmüyorum. Sadece o ufacık kalbi bu kadar kirli bir tabloya maruz kalmayı hak etmiyor. Ama süreç tek taraflı değil maalesef.


Evlilik kurumu yıkılıyor artık, hadi sevdik evlendik çocuk yaptık ee sonra %50 si biten bir kurum oldu, olan çocuklara oluyor.
2. defa evlendim, şükür güzel de yürüyen bir evlilik hayatım var. Ama 2. çocuk ASLA düşünmüyorum. Ya aynılarını yaşarsak ?
Çevremde var 2 farklı eşten 2 farklı çocuğu olan bir arkadaşım çok zorluk çekiyor. Umursamaz tiplerden olsak 3-4 tane yaparız salarız sokağa ne hali varsa görür.

Bir akrabam ilk eşinden 3 çocuk yaptı 1 tane de evliyken başkasından yaptı, ilkini boşadı diğerini aldı.

İlk eşten olan çocukların ikisini yatılı okula yerleştirdi ( Anne maddi durum kötü asgari ücretle ancak çalışıyor, baba sorumsuz) o çocuklar kayıp bireyler olarak yetişiyor bu toplumda.

Anne yok baba yok ilgi yok alaka yok. RÜzgar nereden eserse oraya gidecekler maalesef.

Bu işin doğrusu yok kısacası. Ama aşktan gözü kör olup hadi çocuk yapalım, ay 1. si büyüdü kardeşi olması lazım 2. yi yapalım modunda çok insan var toplumda.

[huseyinturk]

Mesele sadece iş durumu değil ki ? Bir varlık senin sebep olduğun için gelecek dünyaya, maddiyadını sağlarsın ama o çocuğa istediği beklediği huzuru mutluluğu veremiyorsan ?

Çok şükür maddi kısımda bir derdim yok, kızım bir şey istediğinde eksik etmiyorum.

Ama 10 aylıkken boşandık, annesi (kötülemek için yazmıyorum ama gerçek bu) benimle çözemediği ne varsa çocuğun üzerine yıkıp geçen, çocukta nasıl etki bırakır düşünmeyen bir insan çıktı.

3 yıldır ben kızımı icra zoru ile görüyorum, ayın 1. ve 3. haftası cumarteri 9 dan pazar 18 e kadar benimle sadece. Bu sadece bana değil o çocuğa da eziyet.

Hadi ben diyorum bi kumar oynadım yanlış eş seçim yaptım cezasını çekerim. Çocuğun bu durumda ne suçu var ?

Her hafta giderken ikimizin de göz yaşları sel oluyor, baba gitmek istemiyorum diyor. İstemeye istemeye o dışına ağlıyor sen içine ağlıyorsun yalvar yakar arabaya bindirip götürüm adli destek ve mağdur hizmetlerinde imza atıp teslim ediyorsun. Ne gerek var bunlara ? Kızım için yapmayacağım hiçbir şey yok. Bu yaptıklarımı da eziyet vs görmüyorum. Sadece o ufacık kalbi bu kadar kirli bir tabloya maruz kalmayı hak etmiyor. Ama süreç tek taraflı değil maalesef.


Evlilik kurumu yıkılıyor artık, hadi sevdik evlendik çocuk yaptık ee sonra %50 si biten bir kurum oldu, olan çocuklara oluyor.
2. defa evlendim, şükür güzel de yürüyen bir evlilik hayatım var. Ama 2. çocuk ASLA düşünmüyorum. Ya aynılarını yaşarsak ?
Çevremde var 2 farklı eşten 2 farklı çocuğu olan bir arkadaşım çok zorluk çekiyor. Umursamaz tiplerden olsak 3-4 tane yaparız salarız sokağa ne hali varsa görür.

Bir akrabam ilk eşinden 3 çocuk yaptı 1 tane de evliyken başkasından yaptı, ilkini boşadı diğerini aldı.

İlk eşten olan çocukların ikisini yatılı okula yerleştirdi ( Anne maddi durum kötü asgari ücretle ancak çalışıyor, baba sorumsuz) o çocuklar kayıp bireyler olarak yetişiyor bu toplumda.

Anne yok baba yok ilgi yok alaka yok. RÜzgar nereden eserse oraya gidecekler maalesef.

Bu işin doğrusu yok kısacası. Ama aşktan gözü kör olup hadi çocuk yapalım, ay 1. si büyüdü kardeşi olması lazım 2. yi yapalım modunda çok insan var toplumda.

Mutlu bir evliliği olan diye başlamışım yazıma mesele sadece maddiyat değil hem fikiriz. Ama şu da var istediğin kadar mutlu ol istediğin kadar sev birbirini yarın ayrılık olmayacağının garantisi yok. Yarın ömrümüzün sona ermeyeceğininde garantisi yok. Şimdi bu ihtimaller var diye kimse çocuk sahibi olmasın mı? Devam etmesin mi insanlık siz neyi savunuyorsunuz çocuğa muhalif grup olarak ben onu anlamadım. Ne olursa olsun bir evladın var, belki yaşadıkları onu daha güçlü bir birey yapacak, belki kötü etkileyecek kimse bunu bilemez. İşlerin kötüye gitme ihtimali her zaman var, ama bu çocuk yapılmamalı demek için bir sebep olamaz.

[Yogi]

Uzun uzun yazıp sildim, sonuç olarak isteyenin olsun istemeyenin olmasın.

[KÖROĞLU]

Mutlu bir evliliği olan diye başlamışım yazıma mesele sadece maddiyat değil hem fikiriz. Ama şu da var istediğin kadar mutlu ol istediğin kadar sev birbirini yarın ayrılık olmayacağının garantisi yok. Yarın ömrümüzün sona ermeyeceğininde garantisi yok. Şimdi bu ihtimaller var diye kimse çocuk sahibi olmasın mı? Devam etmesin mi insanlık siz neyi savunuyorsunuz çocuğa muhalif grup olarak ben onu anlamadım. Ne olursa olsun bir evladın var, belki yaşadıkları onu daha güçlü bir birey yapacak, belki kötü etkileyecek kimse bunu bilemez. İşlerin kötüye gitme ihtimali her zaman var, ama bu çocuk yapılmamalı demek için bir sebep olamaz.

Şu konuya 2 3 mesaj yazdım hiçbirinde de çocuk yapılmamalı gibi kesin bir yargıda bulunduğumu hatırlamıyorum. Acaba okuduklarını tam anlamıyor olaibilir misin.

Herkes fikrini söylüyor seni desteklemek zorunda mıyız?

[huseyinturk]

Taşlanır mıyım bilmem ama bence hiç çocuk demişsin. Herkes fikrini söylüyor tarışıyoruz üzerine konuşuyoruz, benim yazdığımı neden alıntılıyosun fikirlerimizin üzerine konuşmayacaksak, herkes fikrini söyleyip geçecekse?
Beni desteklemek zorunda değilsin aynı fikirde olduğumuz noktalarda var, neden rahatsız oldunda okuduğunu anlamıyomusun, seni desteklemek zorundamıyız gibi ters yorumlar yaptın anlamadım ama kusura bakma kimseyi rahatısz etmek germek gibi bir niyetim yoktu,hatta ilk konuya mesajım için bira sert girmiş olabilirim kusura bakmayın diye belirttim daha önce.

[gökan]

Ben de boşandım tekrar evlenmem için baskı var …aslında evladım olsun istiyorum ama kimseye güvenim kalmadı

[Wromm]

Bu paradoxu biz de yaşadık. 37 yaşımdayım ve 7 yaşında oğlum var. Ben tek çocuk olarak büyüdüm ve etrafımdaki arkadaşlarım, kuzenlerim ile o eksikliği hissetmedim. Yaş alıp, evlenince iletişim azalsa da hala görüşmeye devam ettiğim çekirdek kadro ile hayatımdan memnunum. Eşimin oğlum yalnız büyümesin telkinleri ve oğlumun da kardeşi olan arkadaşlarından etkilenip kardeş ısrarı sonucunda çok da istemeyerek kabul ettim. 2 ay sonra kız babası olacağım. İlk çocuğun aksine bir heyecanım yok hala kafamda soru işaretleri. Ülkenin genel durumu, maddi şartlar, ona ayıracak zaman bulabilir miyim kaygısı, 37 yaşında tekrar sıfır noktasına dönmek zor olacak. Umarım önümüzdeki aylarda bu konuya girdiğimde buraya 2. çocuk için iyi şeyler yazarım :)

[Wromm]

Bu paradoxu biz de yaşadık. 37 yaşımdayım ve 7 yaşında oğlum var. Ben tek çocuk olarak büyüdüm ve etrafımdaki arkadaşlarım, kuzenlerim ile o eksikliği hissetmedim. Yaş alıp, evlenince iletişim azalsa da hala görüşmeye devam ettiğim çekirdek kadro ile hayatımdan memnunum. Eşimin oğlum yalnız büyümesin telkinleri ve oğlumun da kardeşi olan arkadaşlarından etkilenip kardeş ısrarı sonucunda çok da istemeyerek kabul ettim. 2 ay sonra kız babası olacağım. İlk çocuğun aksine bir heyecanım yok hala kafamda soru işaretleri. Ülkenin genel durumu, maddi şartlar, ona ayıracak zaman bulabilir miyim kaygısı, 37 yaşında tekrar sıfır noktasına dönmek zor olacak. Umarım önümüzdeki aylarda bu konuya girdiğimde buraya 2. çocuk için iyi şeyler yazarım :)

karakter düzeltmesi.

Bu paradoxu biz de yaşadık. 37 yaşımdayım ve 7 yaşında oğlum var. Ben tek çocuk olarak büyüdüm ve etrafımdaki arkadaşlarım, kuzenlerim ile o eksikliği hissetmedim. Yaş alıp, evlenince iletişim azalsa da hala görüşmeye devam ettiğim çekirdek kadro ile hayatımdan memnunum. Eşimin oğlum yalnız büyümesin telkinleri ve oğlumun da kardeşi olan arkadaşlarından etkilenip kardeş ısrarı sonucunda çok da istemeyerek kabul ettim. 2 ay sonra kız babası olacağım. İlk çocuğun aksine bir heyecanım yok hala kafamda soru işaretleri. Ülkenin genel durumu, maddi şartlar, ona ayıracak zaman bulabilir miyim kaygısı, 37 yaşında tekrar sıfır noktasına dönmek zor olacak. Umarım önümüzdeki aylarda bu konuya girdiğimde buraya 2. çocuk için iyi şeyler yazarım :)

[mehmet6r]

karakter düzeltmesi.

Bu paradoxu biz de yaşadık. 37 yaşımdayım ve 7 yaşında oğlum var. Ben tek çocuk olarak büyüdüm ve etrafımdaki arkadaşlarım, kuzenlerim ile o eksikliği hissetmedim. Yaş alıp, evlenince iletişim azalsa da hala görüşmeye devam ettiğim çekirdek kadro ile hayatımdan memnunum. Eşimin oğlum yalnız büyümesin telkinleri ve oğlumun da kardeşi olan arkadaşlarından etkilenip kardeş ısrarı sonucunda çok da istemeyerek kabul ettim. 2 ay sonra kız babası olacağım. İlk çocuğun aksine bir heyecanım yok hala kafamda soru işaretleri. Ülkenin genel durumu, maddi şartlar, ona ayıracak zaman bulabilir miyim kaygısı, 37 yaşında tekrar sıfır noktasına dönmek zor olacak. Umarım önümüzdeki aylarda bu konuya girdiğimde buraya 2. çocuk için iyi şeyler yazarım :)

bir yorum alabilir miyiz acaba? Wromm

[darkred]

Bende oğlum bir gün yalnız kalır düşüncesiyle bazen kardeş konusunu düşünüyorum ancak ülkenin hali ortada.

İki çocuk yapıp ikisine de maddi olarak yetemedikten sonra tek çocuğa herşeyimi vereyim düşüncesi ağır basıyor.

Ekonomi 2013-2014 gibi olsa kesin 2. çocuğu yapardım. Ama şuan kendimize bakamıyoruz. O yüzden şuan için tek çocuk düşüncesindeyim.

Kendimde tek çocuğum.

Abi tam 1 yıl sonra güncellemesi olsun. Kesinlikle bir çocuk. İkincinin de erkek olması ihtimalini göze alamam malesef :D

[Anıl E.]

Ben şimdilik 7 aylık kızımla mutluyum :D

[_opeth]

Hiç çocuk :)

[ayku82]

Hic cocuk arti 1 :)

[ES353]

Hiç çocuk +1 daha..

[grkm]

Arkadaşlar özel ve hassas bir konu ama TEK çocuk olarak 7 yaşında boşanmış anne babanın evladı olup, 2 yaşına basmış evladımın babası olarak edindiğim tecrübelerle bazı yorumlar katmak isterim.


Hayat çok hızlı, etkileşim ve bilgi yoğunluğu çok fazla. Tüm bunlar ebeveynlere hayatı zindan eden kriterler ama ilkel yaşam sürmediğiniz sürece kaçamayacağınız olgular. Bu yüzden özel kurslar, özel pedogoglar, bakıcılar vb. zibilyon tane şey var. Bu yüzden gitgide mutsuz nesil zinciri büyüyor ama engel olabilmemiz asla mümkün değil.


Yaşadığınız ve yaşayacağınız hiç bir şeyi kendi anne babalarınızın çağıyla kıyaslamayın. Hepsi min 18-19, max 25-26 yaşında anne baba oldular. Kendileri daha çocuktular. Hem enerjileri, hem gençlikleri, hem hayattan beklentileri hem de genç anane babane dede destekleri vardı. Annenin ve babanın toplumdaki rolü netti. Anne, annelik yapar çekip çevirir baba ise evi geçindirir ve aileyi korur. Eşit düzen değil kabul ama fizyolojik ve psikolojik olarak adil olduğunu savunduğum bir olgudur. Tüm bunlarla çocuk sayısını katlamak haliyle zor değildi. Bugünün ebeveynleri hayatın hızıyla ve TC simülasyonuyla hepsini tüketerek çocuk topuna girince her şey çıkmaza girmiş vaziyette.


Özetlediğim hususa çözüm önerim keşke bağımsız ve şaibesiz bir kurumdan anne baba olma ehliyeti verilebilse. Herkes fizyolojik sağlığıyla ebeveyn olamamalı. Önce sağlığı sonra ruhsal sağlığı ve haliyle gelecek için gelir gider planıyla bunun hakkını edinebilmeli. Böylece çok daha verimli bir nesil ortaya çıkar buna inanmak istiyorum.




Çocuk sahibi olan herkesin yaşadığı gibi oğlum doğduktan sonra sosyal yaşantım ciddi oranda azaldı. Eskisi gibi kafelere gidemiyorum, hafta sonları arkadaşlarımla birşeyler içmeye gidemiyorum.

Uyku saati geldiği için eve geç gidemiyorum veya arkadaşlarla buluşma olduğunda oğlum uyuyor diye vaktinde orada olamıyorum. Mekan seçerken sigara içilip içilmediğine bakıyorum.

Arkadaşlarla buluştuğumuzda ya ben yada eşim birimizden biri mutlaka masada olamıyor çünkü oğlum 2 yaşında ve ordan oraya koşturuyor mecburen peşinden birimiz gitmek zorunda kalıyoruz.

Eskisi gibi tv izleyemiyorum, play station oynayamıyorum. Evimiz eskiden hiç dağınık olmazdı şimdi her odamız ayrı dağınık.

Arabamı sanayiye götürüp orasını burasını mıncıklayamıyorum, En basiti silecek değişimini bile erteleyip zaman yetiştiremediğim zamanlar oluyor. Bu yazdıklarımı çocuk sahibi olan birçok kişi yaşamıştır.

Bunaldığım zamanlar olmuyor mu kesinlikle oluyor. Ama günün sonunda BABA dediğinde eşimde bende iyi ki gelmiş diyoruz. Bu yazdıklarım eşim ve benim hislerimiz. Lüften yanlış anlaşılmasın.

Ben 35 yaşındayım ve eşimle birlikte 19. yılımız yani lise son sınıftan beri birlikteyiz 9 yıldır da evliyiz oğlumuz 2 yaşında. Uzun yıllar birbirimizi tanıyor olmamıza rağmen bizde evlenince hemen çocuk yapmadık.

Oğlum için, eğitimi için, geleceği için duyduğum kaygılar elbette var. Önceden düşünmediğim şeyler için bütçe ayırmak kendi isteklerimden feragat etmek zorunda olduğum zamanlar çok oluyor.

Ama mutlumuyum evet mutluyum. Çocuksuz hayatımı özlüyor muyum evet bazen. Ama şimdi oğlum yokken ne yapıyormuşum ben diyorum.

Play station yerine oğlumla top oynuyorum. Resim yapıyorum. Ona bir şeyler öğretmekten büyük keyif duyuyorum.

Okuduklarım üzerine genel olarak düşüncelerimi yazdım 2 yıllık bir baba olarak. Kimseyi eleştirmek veya yanlış düşünüyorsun maksadıyla yazmadım.

Yazdıklarım özellikle Yigit G abi sana cevap gibi oldu ama lütfen yanlış anlama :)

Ülkemizin ekonomik durumu vahim olduğu için bende kesinlikle ikinci çocuk düşünmüyorum. Yavuz abinin dediği gibi 2 çocuğa %50 yetmek yerine birine %100 vermek daha mantıklı geliyor.

Ama ekonomik durumum iyi olsaydı. Kısaca banka hesabımda 6 sıfırlı hanelerle sürekli iş yapan biri olsaydım 2. çocuğu o zaman düşünürdüm.

Çünkü patron olsam istediğim zaman işe gider istediğim zaman çıkabilir günümü istediğim gibi planlayabilir ve 2 çocuğuma da yeterli zamanı ve ekonomiyi yaratabilirdim.


Sorumlu ve sorumluluk bilinci oturmuş, eşine destek olabilen bir babanın yaşadığı klasik ama ucu bayağı açık zor zamanlar safhasından geçiyorsunuz. Yalnız değilsiniz :) Eski günlerin ne zaman geri geleceğini hatta ucundan az da olsa geri gelebilecek mi kısmını kendinize çok soruyor olsanız da bence geri gelmeyeceğine günden güne inandığım bir düzende devam ediyoruz.

Gerçek anne ve babalık kesinlikle hayattaki en büyük bir fedakarlık ve bence en büyük kısmı da gerçek adanmışlık.

Kendi işimin hem patronu hem de aynı zamanda en büyük işçisiyim. İsteğim zaman gidip, istediğim zaman gitmeme lüksüm var mı evet ancak benim işim de kurduğum ilk günden beridir benim bebeğim ve ebeveyn sorumlulukları gereği frene bastığım çokça kaçırdığım fırsat oldu. Evlat ayırmanın ne zor olduğunu anlatamam :) O yüzden düşündüğünüz gibi olmuyor o safha , açık ve net.





Çocuksuz insanlar daha mutlu. Bu araştırmalarla kanıtlanmıştır google dan şöyle bir bakarsanız okursunuz. (siz mutlu olabilirsiniz ne güzel ama ortalama benim dediğim) Benim çevremde ne kadar çocuğu olan arkadaşım varsa mutsuzlar. Bir çoğu hemen çocuktan sonra boşandı. Sadece 1 çift tanıyorum çok mutlular o da elemanın geliri korkunç iyi. Çocuklarda korkunç, 10 dakika tahammül edemezsiniz. Köpeğe taş atan, misafirliğe geldiği evin televizyonunu kıran, küfür eden, arkadaşlarının eşyalarına zarar veren, sürekli çığlık atıp ağlayan... evet gözümle gördüklerim bunlar. Anne babalarda ay bişey olmaz canım kafasında. Valla çocuğu olan arkadaşlarımızla görüşmüyoruz. Hatta geçen aradılar gelelim size diye kanka dedim çocuk varsa başka zaman. Çocuk bana çok uzak bir canlı. Eşim çok istiyor ama ben hiç düşünmüyorum. Hele oyun odamı çocuk odası yapıcaz dedi benim hatun o gün bitti :) Çocuğu olan hiçbir arkadaşım gezip tozamıyor biz 10 yıldır gez toz herşeyi yaptık. Şu dünyanın ise daha fazla insanı artık kaldırmaması zaten ap ayrı konu. Bana sorsanız birkaç yüz yıl yasak getirirdim herkesin çocuk yapmasına ki gelecek zaten o yasaklar.



Ne istediğini bilen, olup biteni okuyan ve kararlılığını koruyan herkese saygım çok büyük.

Mutsuzluk çokça göreceli ancak 35 yaşlarındayken çocuk fikrine Mantık çerçevesinde akla mantığa sığmaz bir olay. Maneviyatı iste tartışılmaz bir mutluluk.



ya hiç ya da 2 çocuk olması taraftarıyım.
Tek çocuk yapmak gelecekte istediği kadar parası, mal varlığı olsun yine de "tek" kalacak, bir şey olduğunda destek olacak kimsesi olmaması üzücü.
tek olan arkadaşlarımdan genelde hep duyduğum laftır, keşke bir kardeşim olsaydı diyen..
Bir de olayın maddiyat tarafı var tabi..


Tek çocuk olarak hayatımdan manevi olarak çok mutlu olduğumu söyleyebilirim.

Bir eşiniz veya pek çok şeyi yapmaktan, birlikte gülüp ağlamaktan mutlu olduğunuz arkadaşlarınız olabiliyor. Bu kadar karamsar bakmayın tek çocuğun geleceğine.

[ardicli2000]

karakter düzeltmesi.

Bu paradoxu biz de yaşadık. 37 yaşımdayım ve 7 yaşında oğlum var. Ben tek çocuk olarak büyüdüm ve etrafımdaki arkadaşlarım, kuzenlerim ile o eksikliği hissetmedim. Yaş alıp, evlenince iletişim azalsa da hala görüşmeye devam ettiğim çekirdek kadro ile hayatımdan memnunum. Eşimin oğlum yalnız büyümesin telkinleri ve oğlumun da kardeşi olan arkadaşlarından etkilenip kardeş ısrarı sonucunda çok da istemeyerek kabul ettim. 2 ay sonra kız babası olacağım. İlk çocuğun aksine bir heyecanım yok hala kafamda soru işaretleri. Ülkenin genel durumu, maddi şartlar, ona ayıracak zaman bulabilir miyim kaygısı, 37 yaşında tekrar sıfır noktasına dönmek zor olacak. Umarım önümüzdeki aylarda bu konuya girdiğimde buraya 2. çocuk için iyi şeyler yazarım :)

Hocam geri dönüşlerini bekliyoruz :)

[Ormanci]

Çocuk işi ayrı bi olay, daha önce de yazmışımdır belki, o yüzden hiç çocuk diyenlere de ayrı bi saygım var. Gerçekten hazır olmak, istekli olmak, başa geleceklere razı olmak, bazı şeyleri iyi yönetebilmek anlamına geliyor. Bunları göze almadan çocuk yapmış olmak için yapınca çocuğa da yazık oluyor, anne-babaya da... Bazı evliliklerin sırf bu yüzden bile bittiği oluyor. Kadın veya erkek bambaşka tiplere evrilebiliyor. Çocuğu kıskanan mı dersin, lohusalığında manyayan kadınlar mı dersin, ne ararsan var :)

Örneğin bi tanıdıklarımda anne-baba kavramı yerine olay artık "iş"e dönüşmüştü. Dedik ki böyle yaparsanız boşanırsınız. Neyse çocuklar da büyüdü allahtan biraz, öyle kurtardılar. "Sen çocuğa bu kadar baktın, şu kadar saat oldu, dün bütün gün ben bilmemne yaptım, bugün de sen yapacaksın"a falan gelmeye başlamıştı artık olay. Anne-babalık öyle bi olay değil, sırayla veya süre ölçüsüyle olacak iş değil. Müşterek olacak.

Mesela başka bi arkadaşım da "banane hanım bilmemne yapsın" modunda, arkadaş dedim babalık da öyle bi olay değil. Aaa ben hiç karışmam, altını değiştirecek, bilmemne yapacak diyor. Kıza yazık anasını satayım...

Tek çocuk, iki çocuk, üç çocuk işine gelirsek...
Başta manevi olarak hazır olmak gerek. Örneğin eşim maddi durumumuz da olsa, yaşım da müsaade etse, baştan başlamak istemem, o enerjiyi kendimde görmüyorum diyordu.

Ben asıl şuna sinir oluyorum, işim gereği seyahatler şunlar bunlar oluyor, birlikte seyahat eden kişiler de belirli seviyeye gelmiş işadamları oluyor. Hafif iktidar tayfası olanlar hemen başlıyor çoluk çocuk muhabbeti olunca... Evli misin, kaç çocuk var, kız mı erkek mi, tek olduğunu duyunca, efendim niye 2 yapmadın niye 3 yapmadın... Ulan çalıştığım yer belli, görüyorsun, bu şartlarda sence nasıl yapacağım???? Üzeri kapalı söyleyince, "efendim Allah rızkını verir". Ya verir tabi de, zorlanacağımız açık...

Daha önceden yazmışımdır belki yine, bir ara bizim ufaklık daha 2 yaşına gelmeden başlamışlardı hanımın taraftan, işte 2 ne zaman, buna kardeş lazım, şöyle böyle...
Bi gün dayanamadım artık, kızgınlıkla karışık, "valla okul masrafı, bez, bilmemne, şu bu, bu ev yetmeyecek 3+1 ev lazım, vesaire, bunların hepsine sponsor olacaksanız olur, hemen yarın yapalım" dedim.

Bir daha talep gelmedi :)

[arda35]

Ben ebeveyn değilim. Yakın zamanda öyle bir planım da yok. Ama kardeşiyle büyümüş ve kendisiyle gayet iyi anlaşan biri olarak ufak bir tavsiyede bulunmak hakkımdır diye düşünüyorum.

İkinci çocuk için sadece maddiyat ya da heves olarak değil; tüm enerjinizle hazır iseniz öyle düşünün. Bir yerden sonra ebeveynliği çözdüm diye düşünüp vahim hatalar yapılabiliyor çünkü. Bu hatalar her iki çocuğu da etkileyebiliyor. Yukarıda ebeveynlerin yazdığı gibi günümüzde çocuk yetiştirmek çok daha zor. Zira etkileşim daha fazla. Bunu da göze almakta fayda var.

[ayku82]

Bu konu aslinda bence herkesin yorum yapmamasi gereken bir konu ama malesef bizim insanimizda dustur olmadigi ve her konuda kendince yorum yapmayi hak gordugu icin kafasina gore herkes agzina geleni filtrelemeden bodoslama soyluyor. Niyetimiz yok diyorsun su an icin direk neden, nicin ve zibilyon tane takip eden soru ile dialog devam ediyor. Cocuk evet cok guzel olabilir ama herkes cocuk sahibi olacak diye bir kaide yok ama malesef insanimiz anlamiyor ve anlamamakta da israr ediyor.

[darkmoon]

Çocuk laf olsun diye yapılıcak bir şey değil .. ilerde çünkü doğru düzgün bakamassan ihtiyaçlarını karşılayamazsan evlat karşına en büyük düşmanın olarak çıkabilir .. Görüyoruz işte hangi kesimden olduğu hiç fark etmez her kesimden var anne babasıyla konuşmayan görüşmeyen hatta cenazesine mezarına bile gitmeyen evlatlar..

İyi bir eğitim veremeyecekseniz o çocuğun ihtiyaçlarını karşılayamıyacaksanız o çocuğa doğru düzgün kaliteli adam gibi bir gelecek sunanıycaksanız bu imkanları yerine getirebilecek kadar çocuk yapın ..
bugün bir çocuğun özel okul masrafı okula bağlı yıllık 300-400 bin tl civarlarında ordan hesap yapın ..

[Ormanci]

Bu konu aslinda bence herkesin yorum yapmamasi gereken bir konu ama malesef bizim insanimizda dustur olmadigi ve her konuda kendince yorum yapmayi hak gordugu icin kafasina gore herkes agzina geleni filtrelemeden bodoslama soyluyor. Niyetimiz yok diyorsun su an icin direk neden, nicin ve zibilyon tane takip eden soru ile dialog devam ediyor. Cocuk evet cok guzel olabilir ama herkes cocuk sahibi olacak diye bir kaide yok ama malesef insanimiz anlamiyor ve anlamamakta da israr ediyor.

Çünkü millet olarak her halta maydanoz olmaya meraklıyız ki, özellikle büyükler... Zaten bugüne kadar hep "etraf ne der, komşu ne der, bilmemkim ne der" diye yaşamışlar, başkalarının zevklerine tercihlerine göre davranmışlar, hala aynı salaklığa da devam etmeye çalışıyorlar. Sorun tamamen bundan kaynaklı.

Ya adamlar araba alamıyor araba... Renonun parçası bol, bilmemneyin parçası bol, kolay satılır bilmemne diye "başkasına göre" araba alıyor, mal alıyor adam. Yahu sen zevkine göre git alsana hasta mısın? Yok...
Koltuğuna kılıf takıyor, senden sonraki sıfır koltuğa binsin diye... E sen niye kılıfla biniyorsun aga? Keyfine göre binsene takılsana? Kılıfa bir şey olur da satamam diye düşünüyor adam. Hep bu kafaların ürünü davranışlar.

Aynen dediğin gibi, niyet yok diyorsun, neden, olmuyor mu, sıkıntı mı var?
Ya arkadaşın ikiz çocukları oldu, ayyyyy tüp bebek mi diye sordular... Ananın şeyi... Kız sinirlendi, her ikiz tüp bebek mi demek, mal mısınız siz diye... Sonra da karşıdaki mallar bozuldu, ay lohusa heralde, bulaşmayalım modunda :D
Ve tüp bebek değil yani ailede ikizler var gerçekten de..
Kaldı ki sanane amk? Tüp veya değil, SANANE... Böyle at şeyi bi millet olamaz ya :D

Eşimde de tüp kanalları mı ne tıkalıydı, ama doğurganlıkta sıkıntı yok, doktor dedi ki direkt tüp tedavisi yapalım boşa uğraşmayın...
Anam bizimkinin bi morali bozuldu, bi yıkıldı, işte ben kısır mıyım, bana böyle böyle diyecekler, böyle böyle olacak...
Lan kızım dedim hasta mısın, olmazsa olmaz, milletten sanane veya millete ne, başkasına mı yapıyoruz çocuğu, kimse bi halt diyemez, kim diyecekmiş alnını karışlarım dedim ama başta kendi ailesi konuşacaktı tabi, onun derdi ondandı...
Neyse sonra doktor efsane bi adamdı, baya moralini düzeltti, sende sıkıntı yok ki, %100 olacak, yol tıkalı sadece dedi :) Öyle altından kalktık.

Dayım, yengemi yıllar önce kaybetti, kadıncağız kalp hastasıydı ve acayip bir doktor-ameliyat fobisi varmış. Çok da çocuk istiyorlardı, doktor demiş ki, sakın hamile kalayım deme, kalbin kaldırmaz, anında gidersin, ve ameliyat olmazsan da gideceksin demiş. Hiç bir şekilde kabul etmemiş. Dayım boşamakla tehdit etmiş, ağlamış, sızlamış, öleceksin bana bunu niye yapıyorsun diye, hiç bir yöntem işe yaramamış. Tabi bunu anneannem ve dedeme söylemiyorlar, vefatından sonra anlatıyor dayım..
O süreçte ne darlamalar, ne darlamalar... Dedem anneannem deli gibi "çocuk, çocuk, niye çocuk yok, niye, hadi oğlum, kızım?" falan diye konuşurken bir de bunu mu söyleyip akşama kadar çenelerini çekecektim demişti dayım.

Hadi bunlar aile içi konuşmalar falan.
Önceki mesajda da dediğim gibi bir de böyle dışarıdan tiplemeler gelip gelip ahkam kesip konuşmuyor mu, ifrit oluyorum.

Araba mevzularından biliyoruz hepimiz aslında.
Bi araba alırsın, tipin biri gelir "ama bu çoh yahıyo di mi" der.. Yooo? :)
Barçası da bulunmuyomuş di mi? Yoooo?

Ya son mevzuyu biliyor musunuz, ünal turan denen tipleme kaza yaptı ya, insta'da falan yorumlara bakın efsane. Pirelli lastik çok kötüymüş, yüksek sürat yapmaya korkar olmuşlar. Ahahahahah :D
Böyle de fikirsiz, fütursuz, lafına itimat edilmeyecek adamların laflarıyla hareket eden, gerçek kullanıcı fikri olmadan davranan ve sanki öyle olup olmadığını gerçekten biliyormuşçasına konuşan primatlar topluluğu :)

Gerçekten inanılmaz :)

[Eyüp]

Bekardım 3 çocuğum olsun istiyordum , evlendim 2'de yeter dedim..Şimdi bir kızım var , tek olarak kalacak sanırım :)

[pirasa]

Çünkü millet olarak her halta maydanoz olmaya meraklıyız ki, özellikle büyükler... Zaten bugüne kadar hep "etraf ne der, komşu ne der, bilmemkim ne der" diye yaşamışlar, başkalarının zevklerine tercihlerine göre davranmışlar, hala aynı salaklığa da devam etmeye çalışıyorlar. Sorun tamamen bundan kaynaklı.

Ya adamlar araba alamıyor araba... Renonun parçası bol, bilmemneyin parçası bol, kolay satılır bilmemne diye "başkasına göre" araba alıyor, mal alıyor adam. Yahu sen zevkine göre git alsana hasta mısın? Yok...
Koltuğuna kılıf takıyor, senden sonraki sıfır koltuğa binsin diye... E sen niye kılıfla biniyorsun aga? Keyfine göre binsene takılsana? Kılıfa bir şey olur da satamam diye düşünüyor adam. Hep bu kafaların ürünü davranışlar.

Aynen dediğin gibi, niyet yok diyorsun, neden, olmuyor mu, sıkıntı mı var?
Ya arkadaşın ikiz çocukları oldu, ayyyyy tüp bebek mi diye sordular... Ananın şeyi... Kız sinirlendi, her ikiz tüp bebek mi demek, mal mısınız siz diye... Sonra da karşıdaki mallar bozuldu, ay lohusa heralde, bulaşmayalım modunda :D
Ve tüp bebek değil yani ailede ikizler var gerçekten de..
Kaldı ki sanane amk? Tüp veya değil, SANANE... Böyle at şeyi bi millet olamaz ya :D

Eşimde de tüp kanalları mı ne tıkalıydı, ama doğurganlıkta sıkıntı yok, doktor dedi ki direkt tüp tedavisi yapalım boşa uğraşmayın...
Anam bizimkinin bi morali bozuldu, bi yıkıldı, işte ben kısır mıyım, bana böyle böyle diyecekler, böyle böyle olacak...
Lan kızım dedim hasta mısın, olmazsa olmaz, milletten sanane veya millete ne, başkasına mı yapıyoruz çocuğu, kimse bi halt diyemez, kim diyecekmiş alnını karışlarım dedim ama başta kendi ailesi konuşacaktı tabi, onun derdi ondandı...
Neyse sonra doktor efsane bi adamdı, baya moralini düzeltti, sende sıkıntı yok ki, %100 olacak, yol tıkalı sadece dedi :) Öyle altından kalktık.

Dayım, yengemi yıllar önce kaybetti, kadıncağız kalp hastasıydı ve acayip bir doktor-ameliyat fobisi varmış. Çok da çocuk istiyorlardı, doktor demiş ki, sakın hamile kalayım deme, kalbin kaldırmaz, anında gidersin, ve ameliyat olmazsan da gideceksin demiş. Hiç bir şekilde kabul etmemiş. Dayım boşamakla tehdit etmiş, ağlamış, sızlamış, öleceksin bana bunu niye yapıyorsun diye, hiç bir yöntem işe yaramamış. Tabi bunu anneannem ve dedeme söylemiyorlar, vefatından sonra anlatıyor dayım..
O süreçte ne darlamalar, ne darlamalar... Dedem anneannem deli gibi "çocuk, çocuk, niye çocuk yok, niye, hadi oğlum, kızım?" falan diye konuşurken bir de bunu mu söyleyip akşama kadar çenelerini çekecektim demişti dayım.

Hadi bunlar aile içi konuşmalar falan.
Önceki mesajda da dediğim gibi bir de böyle dışarıdan tiplemeler gelip gelip ahkam kesip konuşmuyor mu, ifrit oluyorum.

Araba mevzularından biliyoruz hepimiz aslında.
Bi araba alırsın, tipin biri gelir "ama bu çoh yahıyo di mi" der.. Yooo? :)
Barçası da bulunmuyomuş di mi? Yoooo?

Ya son mevzuyu biliyor musunuz, ünal turan denen tipleme kaza yaptı ya, insta'da falan yorumlara bakın efsane. Pirelli lastik çok kötüymüş, yüksek sürat yapmaya korkar olmuşlar. Ahahahahah :D
Böyle de fikirsiz, fütursuz, lafına itimat edilmeyecek adamların laflarıyla hareket eden, gerçek kullanıcı fikri olmadan davranan ve sanki öyle olup olmadığını gerçekten biliyormuşçasına konuşan primatlar topluluğu :)

Gerçekten inanılmaz :)

geçen sülaleden biri vefat etti, cenazeyi defnettik falan herkes gitti. bi baktım babam falan 10 kişi mezarın başında salya sümük öyle iyi adamdı falan konuşuyorlar. dedim adam bi hafta önce yoğun bakıma girdi hiçbiriniz görmeye gitmediniz şimdi mezarını yatıra mı çevirdiniz. adam para ister diye telefonunu açmıyordunuz diyorum. bana sen sus böyle söylenmez diyorlar. dedim iyiki sadece düğünde cenazede görüşüyoruz yoksa sizinle yaşanmaz. yaşadığım sitede de benzer tipte 60+ kitle var. veriyorum odunu sürekli bunların bir şekilde eğitilmesi lazım yoksa kendilerini doğru sanıyorlar. arabam niye kirliymiş dediler. dedim emekli adamlarsınız takın hortumu yıkayın ne boş dolanıyorsunuz. ne işe yarıyorsunuz siz diyorum. artık beni görmek istemiyorlar hepsinin azabı oldum. bir iş yapıyorum "o öyle olmaz, şöyle olur. ben renoda usta başıydım." , gel lan aşşa yap bakayım eli titrek seni balkondan konuşma gel.

[Bcaner]

Bir sürü şey yazılmış çizilmiş, herkes kendi penceresinden bakınca haklı aslında. İmkanlar, yaşam standartları, kafa yapısı, evli olduğun kişinin istekleri ve kafa yapısı vs vs uzar gider bu konudaki asıl sorunun cevabı için.

Ben 6 yıllık evliliğimde hala çocuk yapmaya cesaret edemiyorum maalesef. Aileler bakmasın, çocuk bizimse bizim elimizde büyüsün kafasındayız ama şu zamanda 7-8 yıl eşimin işsiz şekilde evde çocuk bakması maddi olarak çok zorlayacak. Diğer türlü aileler baksa bu sefer de sabahın köründe onlara götür, akşamın bir saatinde al mevzusu mesleklerimizden dolayı mesai saati kavramı olmamasından dolayı çok zor , kaldı ki çocuğumuz neden anada babada büyüyor :)

Bir taraftan ülkenin geleceği ve bizim bile yaşadığımız sıkıntılar, etrafın giderek güvensizleşmesi, sokaklarda oynayamayan ve sürekli tedirgin ana babaları gördükçe de hevesimiz iyiden iyiye kaçıyor.

Yani sonuç olarak herkesin evlat sevgisi bambaşka dediği şeyi hem bir taraftan tatmak istemek, hem de mevcut koşullar içerisinde bunu gerçekleştirememenin verdiği burukluk tuhaf hissettiriyor insana.

Bir köpeğimizle yaşlanıp gideceğiz işte bu gidişle.

Durduk yere insanı derin düşüncelere tekrar tekrar sürükleyen başlık sahibine de buradan selam olsun :D Allah herkese içten dilediğini nasip etsin.

[ChuckBartowsKi]

Bu konuda baba olmadığım için belki yorum yapmam bana düşmez ama çocukların gelişimi ve ileri yaşlarda yaşayacağı yalnızlığın önüne geçebilmek için

Eskiden gelen yani doğrudan edinilmiş değil ebeveynler tarafından edindirilen kuzen-kardeş-aile dostlarının çocukları-komşu çocukları vs. vs. gibi arkadaş çevresine ihtiyaçları kesinlikle var.

Bu edinilen ve belli bir yılın üzerinde korunan tanışıklıklar ilerleyen yaşlarda çok fayda gösteren bir durum.

Maalesef biraz sosyal biraz da ekonomik sebepler doğrultusunda ülkemizde özellikle 35 yaş altında çocuk yapma korkusu var kesinlikle katılıyorum zor bir süreç ama bence 0 çocuk > tek çocuk çünkü tek çocuk eğer sosyal çevresini kuramaz ve sizlerinde doğrudan desteği olmaz ise içine kapanık buruk ve ileride kendi adına iş-arkadaşlık olsun geniş network sahibi olamayacak çocuklar yetiştirmiş olmayı getirebilir ( tabii şahsi düşüncem ve bir ihtimal bu )

[207_TR]

87 doğumluyum, 1 kızım var, hepimizin çocuğunun ömrü bahtı güzel sağlıklı olsun.

Şuan kızım 9 yaşında, özel okula gönderiyorum. Olabildiğince ihtiyaçların isteklerini iyi karşılamaya çalışıyorum.

2.çocuk olsa iyi olur kesinlikle manevi olarak ama maddi olarak harcama bütçemi azaltır bu sefer sunabileceğim imkanlar azalır.

Birde şu durum var 37 yaşından sonra evde oturup bebek büyütecek sakinlikte değilim, Gezip dolaşacağım çocuğu büyütmüş şekilde rahat edeceğim dönemde geriye saramam :)

[melihyilmaz]

2 çocuk babasıyım yaşım 36 peş peşe oldu kızlarım biri 7 biri 6 yaşında. Çok mutular bizde mutluyuz. 2. Çocuk olacaksa arayı uzatmayın. Allah nasip etsin 2 tane daha isterim. İşlerimi biraz yoluna koymam gerekiyor bunun için.

Birde şöyle söyliyim. Sen ben yapmıyacağız da kim yapacak bu çocukları bilinçli nesil git gide tükeniyor.

[Ormanci]

Ha bu arada bir de arada da gördüm sanırım yanlış görmediysem,

"Tek çocuk, hiç çocuk" diye de bi saçmalık var bizim millette.
Dünyanın hiç bir yerinde böyle bir saçmalık yok herhalde. Bu da 2-3-4ü görmek isteyen tiplerin uydurduğu acayipliklerden biri galiba :)

Tek çocuk niye hiç çocuk olsun, böyle aptalca bi sınıflama mı var? Bu çocuk çocuktan sayılmıyor mu yani?

Bir de yine eskilerin "kız" olursa gurur yapması, ezilmesi durumu var, o daha da komik.
Bize dangalağın birinin bebeğin olduğunu öğrendiğinde kız mı erkek mi deyip, kız olduğunu öğrenince, "e olsunn?" demesi gibi. E olsun ne lan mal? :)

[BARR]

Kanaat önderlerimiz en az üç diyorsa bir bildikleri vardır.

[Ormanci]

Kanaat önderlerimiz en az üç diyorsa bir bildikleri vardır.

Genç neslin hiçbiri kendisine oy vermiyor, ilçe teşkilatı, gençlik kolları üyesi falan olması haricinde :D
Bu kadar süre boyunca bunu savunması da ilginç tabi :P

Nüfus konusunda belki haklı bir gerekçe olabilir de, mevcutta içine ettikleri ülke şartları izin vermiyor ki, nasıl olacak :)

[Schumi]

Kanaat önderlerimiz en az üç diyorsa bir bildikleri vardır.

Kainat önderi çok sevdiği inşaatçılara satacak yada kiralayacak daire müşterisi bulsunlar diye 3 çocuk diyor bence.

[BARR]

Kainat önderi çok sevdiği inşaatçılara satacak yada kiralayacak daire müşterisi bulsunlar diye 3 çocuk diyor bence.

O ne derse o sorgulamıyoruz. Not: Özel kalemim.

[.::EmrE::.]

Güncel : Ana okuluna 630k ödedikten sonra değil çocuk, ülkeden komple gitme kararı aldım.

[CloudGrey]

Güncel : Ana okuluna 630k ödedikten sonra değil çocuk, ülkeden komple gitme kararı aldım.

630 K anakoulda öğretmenler nasadan falanmı acaba ?
630K'lık ne verebilirler cocuga merak ettim

[cnzdmr]

ingilizce verebilirler başka bir şey veremezler anaokuldaki çocuğun yaşı max 5 zaten. Alabileceği şeyler limitli

Bende 6 yaşındaki kızım için ilkokul arayışındaydım. 500k dan aşağı doğru düzgün isim yapmış özel okul yoktu, evimizin yakınında butik bir özel okula verdik 340k ya.

Bu bile çok fazla bence ama okul fiyatları çıldırdığı için razı oluyoruz bi noktadan sonra.

Ben kendim ışık mezunuyum, kızımı da maslak ışık'a vereyim dedim okul+yemek 500k dediler. 10 taksit yapılıyor aylık 50k. Fiyatlar bu işine gelirse diyorlar :)

[Year One]

11 yıllık mutlu bir evliliğimiz var. yaklaşık 7-8 yıldır tedavi gördüğümüz ve sorun olmamasına rağmen çocuğumuz olmadı. artık bıraktık olacağı varsa olur. inşallah nasibimizde vardır. herkesin çocuğu olacak diye de birşey yok. sağlık olsun. ama zaman ve yaş geçtikçe çocuk sesine (daha doğrusu gürültüye) daha az katlanabiliyorum (komşulardan ve arkadaşlardan) o sebeple çocuk işini çok geciktirmeyin derim :) herşey gençken güzel :D