Nerde o eski Bakkallar?

[turbo16]

kafakaris baska biseydi yaw

bir de saplatmaca oynuyorduk bak o da geldi aklima

2 kisi olursa V 3 kisi olursa Y

bizdeki adı öyleydi temizlik çelçörp inönü gibi terimleri vardı


çivi ne oynardık

[ridwan_1903]

aklıma ne geldi,tahtaya çivi çakarak bozuk parayla özellikle sarı 5bin lirayla oynanan futbol ? hatırlayan var mı

edit : ivili sahada ma 2 | zlesene.com Video

parmaklarım kanayana kadar oynadığımı hatırlıyorum nasıl bi hırsla oynuyasak artık

[MiaMi]

Bahçelievler tayfası eskiden yaylada Sagra mağazası vardı gidip 2 kg lik çikolata alırdık lannnnnn özledim bide fındık ezmesi efsaneydi heyyy gidi heyyyyyyyyyy

[1lker]

şu ikisi bitirdi beni şuan

hahahaha valla sabahtan beri kafa kalmadı hatırlayamıyorum yorgunluktan ne günlerdi ya en azından bugünlere göre çok temizdi

[BlackEmperor]

ha robotics 56k modemin var ha Levis 501 kotun....

[ProdriveSTI]

Benim çocukluğumda annelerimiz çalışmazdı.
Okuldan eve geldiğimde boynumdaki anahtarla kapıyı hiç açmadım.
Hatta babanım bile anahtarı yoktu. Annem evimizin bir parçası gibiydi,hep evdeydi.
Her yere birlikte giderdik, zaten öyle çok da gidilecek bir yer yoktu ki
En büyük eğlencemiz sokaklarda oynamaktı.
Sokakta oynamak diye bir kavram vardı yani.
Cafelerde, alış veriş merkezlerinde buluşmazdık.
Okula arkadaşlarımızla gider, birlikte çıkar, oynaya, zıplaya yürüyerek gelirdik.
Servis falan yoktu. Ayakkabılarımız eskirdi.
Hatta öyle olurdu ki; çantalarımızı kaldırımlara koyar oyuna bile dalardık.
Annelerimiz bu durumu bildiklerinden,
kardeşlerimizle bizlere ekmek arası bir şeyler hazırlar gönderirdi.
Mahallemizdeki teyzeler annemiz gibiydi. Susayınca girer evlerine su içerdik.
Ya da pencereden bir sürahi bir bardak uzatır, hepimiz aynı bardaktan kana kana içerdik.
Kısacacı evine girip gelen (ki sadece çişi gelen giderdi evine) elinde mutlaka yiyecekle dönerdi.
Anneleri o arada çocuğuna verdiği şeyden bizlere de gönderirdi.
Bu bazen bir kurabiye bazen bir meyve olurdu.
Cebimizde harçlığımız olduğunda düşmesin diye çıkarır çantamızın üstüne koyar oyun bitince geri alırdık.
Çok garip ama kimse almazdı. Sokaklarımız evimiz kadar güvenli idi.
Düşünce kaldırırlar, kavga edince barıştılırdık. Polisler gelmezdi
kavgalarımıza, zabıtlar tutulmazdı.
Sonra kavgalarımız da öyle ustura, falçata ile olmaz,
onlar nedir bilmezdik bile, asla kanla falan da bitmezdi,
en fazla saçlarımızdan çeker, hayvan adları sayar, tekme atar, yine oyuna dalardık.
Birbirimizin suyundan içer, elmasına diş atardık.
Misket oynamaktan parmaklarımız kanar yine de mikrop kapmazdık.
Azar işitip, acillere taşınmazdık.
Düşerdik ekmek çiğner basarlardı alnımıza, oyuna devam ederdik.
Röntgenlere, ultrasonlara girmezdik.
Ben bizim çocukluğumuzu çok özledim.
Sokaklarımız ruhsuzlaştı sanki.
Komşumu tanımıyorum ama evinin camında temizliğe gelen kadını haftada bir görür kolay gelsin der konuşurum.
Onun dışında orada kim oturur hiç bilmem.
Evimizi kendimiz temizlerdik, kapı silmece; bilmem kaç kuruş
hepimizin elinde bezler güle oynaya bitirirdik işleri.
Evlerimiz var içinde yaşayan yok.
Parklarımız var içinde oynayan çocuk yok.
Ama her yıl sökülüp yenilenen kaldırımlar, lüks binalar, ışıl ışıl vitrinler, girip çıkan yapay insanlar…
Ruh yok, buz gibi buz, bu biz değiliz..
Tahta iskemlelerimiz de oturan yaşlılarımız, onlara dede, nene diye hatırını soran çocuklarımız yok oldu.
Ben kapılarında ” vale ” lerin, ” bady ” lerin beklediği yerlerden hep korkmuş çekinmişimdir.
Kapısını çarparak örtüyor diye çocuğuna kızıp, taksidini bitiremediği arabanın anahtarını, hiç tanımadığı birine vermek ters gelir bana.
Benim değildir bu kültür.
Ne ruhuma, ne kültürüme ne de cüzdanıma hitap eder.
Nedir bunlar?
Reklamlarla desteklenen beyni, ruhu ele geçirilmiş insanlar olduk.
Birbirimize yabancı, yalnızlıklarımızla yaşar olduk.
İyi de neden böyle olduk ?
Biz mi istemiştik?

Yoksa hak mı ettik?

[ridwan_1903]

gazoz kapagı oynayan var mı ? plastik kawonoz kapaklarının içini macun doldurup en değerli gazoz kapaklarını yapıstırdık onun içine atmalık yapardık onu hey gidi günler bee

ataride GOL3 oynayan ?

[MiaMi]

ha robotics 56k modemin var ha Levis 501 kotun....

Ben halen saklarım ayrıca üstüne 2 mb ram taktığım CreativeAwe32 Isa kartım var ondaki ses hiçbir bilgisayardan çıkmıyor halen

[Onurkk06]

ASYA - BENİ ALDATTIN | Facebook way be şarkıya bak 90lardan

[Kakus]

Bahçelievler tayfası eskiden yaylada Sagra mağazası vardı gidip 2 kg lik çikolata alırdık lannnnnn özledim bide fındık ezmesi efsaneydi heyyy gidi heyyyyyyyyyy

Kakao fındık süt zevkiyle ye saralle, ye sarelle. her yaşta sarelle... : ))))

[Mr.K]

anaa hakaten ykoy roneparkta vardı o cıngenın dondurdugu sallanan zımbırtı adı herneyse herhafta bınerdım

[berkay_aydin]

Ben çok küçük değilmişim ya hepsini hatırlıyorum

[MBuğra]

Bahçelievler tayfası eskiden yaylada Sagra mağazası vardı gidip 2 kg lik çikolata alırdık lannnnnn özledim bide fındık ezmesi efsaneydi heyyy gidi heyyyyyyyyyy

[img]http://www.90larmuzesi.net/wp-content/uploads/2011/06/c3a7ec59fme.jpg[

[img]http://www.90larmuzesi.net/wp-content/uploads/2011/06/sarelle-tadelle.jpg

çanakkale'de hala var abi bundan

[Turk-Look]

birde starda mı ne bi dizi vardı okula gitmeden cıkardı evlatlık verilen bi kız zengin evinde büyüyodu falan herkes bunu eziyodu ah ulan nolduysa o kıza şimdi dizi cıkınca direk kanal değiştiriyorum

Dizinin adını hatırlayamadım ama o kız'a çok üzülüyordum,
sarışın örgü saçlıydı eger aynı filmse bahsettiğimiz 1985'ten hatırlıyorum .
O zaman Star tv yoktu ama kanalını ben de anımsamıyorum TRT'dir heralde
yıl 85 tek katlı evin camından bakan bi kızı gördüm
"abla bak o dizideki kız kurtaralım mı" dedim camdan eve girmeye çalıştım anası yakaldı.. İnanmışım da he

[Wromm]

Benim çocukluğumda annelerimiz çalışmazdı.
Okuldan eve geldiğimde boynumdaki anahtarla kapıyı hiç açmadım.
Hatta babanım bile anahtarı yoktu. Annem evimizin bir parçası gibiydi,hep evdeydi.
Her yere birlikte giderdik, zaten öyle çok da gidilecek bir yer yoktu ki
En büyük eğlencemiz sokaklarda oynamaktı.
Sokakta oynamak diye bir kavram vardı yani.
Cafelerde, alış veriş merkezlerinde buluşmazdık.
Okula arkadaşlarımızla gider, birlikte çıkar, oynaya, zıplaya yürüyerek gelirdik.
Servis falan yoktu. Ayakkabılarımız eskirdi.
Hatta öyle olurdu ki; çantalarımızı kaldırımlara koyar oyuna bile dalardık.
Annelerimiz bu durumu bildiklerinden,
kardeşlerimizle bizlere ekmek arası bir şeyler hazırlar gönderirdi.
Mahallemizdeki teyzeler annemiz gibiydi. Susayınca girer evlerine su içerdik.
Ya da pencereden bir sürahi bir bardak uzatır, hepimiz aynı bardaktan kana kana içerdik.
Kısacacı evine girip gelen (ki sadece çişi gelen giderdi evine) elinde mutlaka yiyecekle dönerdi.
Anneleri o arada çocuğuna verdiği şeyden bizlere de gönderirdi.
Bu bazen bir kurabiye bazen bir meyve olurdu.
Cebimizde harçlığımız olduğunda düşmesin diye çıkarır çantamızın üstüne koyar oyun bitince geri alırdık.
Çok garip ama kimse almazdı. Sokaklarımız evimiz kadar güvenli idi.
Düşünce kaldırırlar, kavga edince barıştılırdık. Polisler gelmezdi
kavgalarımıza, zabıtlar tutulmazdı.
Sonra kavgalarımız da öyle ustura, falçata ile olmaz,
onlar nedir bilmezdik bile, asla kanla falan da bitmezdi,
en fazla saçlarımızdan çeker, hayvan adları sayar, tekme atar, yine oyuna dalardık.
Birbirimizin suyundan içer, elmasına diş atardık.
Misket oynamaktan parmaklarımız kanar yine de mikrop kapmazdık.
Azar işitip, acillere taşınmazdık.
Düşerdik ekmek çiğner basarlardı alnımıza, oyuna devam ederdik.
Röntgenlere, ultrasonlara girmezdik.
Ben bizim çocukluğumuzu çok özledim.
Sokaklarımız ruhsuzlaştı sanki.
Komşumu tanımıyorum ama evinin camında temizliğe gelen kadını haftada bir görür kolay gelsin der konuşurum.
Onun dışında orada kim oturur hiç bilmem.
Evimizi kendimiz temizlerdik, kapı silmece; bilmem kaç kuruş
hepimizin elinde bezler güle oynaya bitirirdik işleri.
Evlerimiz var içinde yaşayan yok.
Parklarımız var içinde oynayan çocuk yok.
Ama her yıl sökülüp yenilenen kaldırımlar, lüks binalar, ışıl ışıl vitrinler, girip çıkan yapay insanlar…
Ruh yok, buz gibi buz, bu biz değiliz..
Tahta iskemlelerimiz de oturan yaşlılarımız, onlara dede, nene diye hatırını soran çocuklarımız yok oldu.
Ben kapılarında ” vale ” lerin, ” bady ” lerin beklediği yerlerden hep korkmuş çekinmişimdir.
Kapısını çarparak örtüyor diye çocuğuna kızıp, taksidini bitiremediği arabanın anahtarını, hiç tanımadığı birine vermek ters gelir bana.
Benim değildir bu kültür.
Ne ruhuma, ne kültürüme ne de cüzdanıma hitap eder.
Nedir bunlar?
Reklamlarla desteklenen beyni, ruhu ele geçirilmiş insanlar olduk.
Birbirimize yabancı, yalnızlıklarımızla yaşar olduk.
İyi de neden böyle olduk ?
Biz mi istemiştik?

Yoksa hak mı ettik?

budur (nokta)

[MiaMi]

çanakkale'de hala var abi bundan

Mükemmel ya valla ordan geçerken arayıp bulurum askerliği geyiklide yapmıştım çanakkalede çok zamanım geçti

[TigeR]

şu sesi duymayan varmı 145 denmı ne baglanıoduk fatura gelınce fena dayak yemıstım ahauaha

hahaha 146

[Ahmet Saraçoğlu]

İlkokulda bikaç üst sınıf öğrencilerin ''bu sene aşı var , ama normal deil , kaynatıp yapıcaklar'' şeklindeki şehir efsaneleri ile devreciliği ilk kez okulda tadanlar varmı ?

[wolrath]

sobaya tukurmenın yasak oldugunu bılerek ınadına tukurmek (*** kokusu gıbı kokardı namussuz.ama bı o kadar da zevklıydı )


++


kafası bıtlenıp gaz yagıyla kafası bocalanan var mı aranızda

Bunu mu diyorsun abi?

aynen