Tükendim artık, Kasım ayından oldum olası nefret ettim, 2004 kasım ayında Babamı kaybettim yetti mi? Hayır yetmedi 2007 Kasım ayında MS hastası olduğumu çok ağır bir atak geçirerek öğrendim ve kabullenip toparlanıp hayatıma devam etmek tam bir yılımı aldı ama toparladım hatta bana göre dünyanın en güzel kadınıyla evlendim bileve dünyalar tatlısı bir prensesin babası oldum. Sonra gene bir kasım ayında işimi kaybettim ve biraz sıkıntı yaşadım maalesef Ailem'de benimle birlikte yaşamak zorunda kaldı bu sıkıntıları ama şükür toparlandım ve Ailemi alıştığı hayata yaşatmaya devam ettim.
Sonra tahmin edeceğiniz üzere gene bir Kasım ayında eşim bir sebep söylemeden benden boşanmak istediğini söyledi, çok ısrar ettim ama ne nedeni öğrendim ne de vazgeçirebilmiştim ve boşandık! Ev,araba, birikimlerimiz vesaire kendisine bıraktım çocuğumuza daha iyi bir gelecek sağlayabilmek adına "pişman değilim, gene olsa hiç düşünmeden bırakırım". Bu MS illet bir hastalık ve tedavisi yok psikolojik ve fiziksel etkileri büyük, neyse psikoloji zaten çökmüş durumda ve bir sabah kalkıp işe gitmek istemedi canım, 3 gün daha gitmeyince haliyle çıkarttılar "biliyorum en büyük hatam" sağlıklı düşünemiyorum yani düşünüyorum da daha çok gidip geliyor aklım. Dedim biraz dinleneyim aklımı toparlamam lazım, Ailemden kalma ufak bir hobi bahçesi ve içinde ufacık ahşap bir ev vardı, ona yerleştim.
Az bir birikim kalmıştı elimde ve kızımızın kreş artı nafakası benim için ilk sıradaydı fakat kredi kartı, ek hesap ve ufak bir kredim de beni ve önceliklerimi beklemiyorduhaliyle baskı vardı üzerimde ha bugün ha yarın derken maalesef Türkiye gerçeği olan yaşı ileri engelliye iş zor hatta yok engeline takıldım ve iş bulamadım, icralar mahkemeler derken elimde avucumda ne var ne yok tükendi gitti, bu arada araç yıkama dahil aklınıza gelebilecek her işi de yapıyorum fakat yetmiyor işte, bunca stres ne olacak nafaka, kreş ya borçlar derken bir de atak geçirdim
Taburcu olduktan sonra, bir moral yüklüyüm ki sormayın yaşama sevinciyle doluyorum, o gazla tekrar iş b akmaya başladım fakat nafile yani engelliye iş yok! Bu arada nafaka, kreş ve borçlarım için para bulamıyorum, kızımı bana göstermiyor ve konuşturmuyorlar, neden? para vermedin Emre nedeni bu. Ne ilginç değil mi? bir zamanlar aynı yastığa baş koyduğun hayat arkadaşın kreş parasını ben verdim deyip karakoldan yazı alarak mahkemeye şikayet ediyor ve bana ihtar geliyor. Sanırım hapse gireceğim çünkü veremiyorum ama bir yandan da seviniyorum en azından başımı sokacağım bir çatı olacak tepemde, maalesef bir akrabam yok yani bu insanlardan başka biri yok, sorana iyiyim şükür dedim, anlatıp da kimsenin canını sıkmayayım dedim, zaten durumumdan az haberdar olanlarda arayıp sormadı ***** Allah korusun ya para istersem! Sanki bu yaşıma kadar istedim de!
Kızımı aylardır göremiyorum ve yarın mezuniyeti var gidemiyorum, pazar günü babalar günü
Emre
Alıntı
B.Koçer Nickli Üyeden Alıntı
