Seneler geçtikçe yaşam kaygımız arttı,20'li yaşlarımı daha yeni bitrdim 30'lara başladım,eskiden burada forumdaki arkadaş ortamlarımızda çok güzeldi,işten çıktığımız gibi hemen birbirimizle buluşmak için can atardık muhabbet sohbet zamanın nasıl geçtiğini bilmezdik sanki sabah iş yokmuş gibi gecelere kadar otururduk veya dolaşırdık,hafta sonu olunca bir arkadaşımızın ufak böyle bir garajı vardı arabalarımızı yıkardık o kadar keyif aldığım bir şey yoktu,birimizden birine araba almaya gideceğimiz zaman veya bakmaya gideceğimiz kaç kişi gittiğimizi hatırlamıyorum,seneler geçtikçe insanın yaşam sevinci,yapılacaklar listesi felan tek tek silindi artık,akşam olsada çocuklarla buluşsam diye can atardım ilkokul çocuğu gibi,bu süre zarfında kayıplarımız oldu,maddi ve manevi çok yıpranmalarımız oldu kendi açımdan konuşuyorum,şu an robot gibi işe gidip geliyorum,hiçbirşey için hevesim kalmadı,bir araba aldım 2 sene felan oldu hala toz toprak içinde duruyor çok şeyden vazgeçtim,en ağır olan ise yakın zamanlarda babamı kaybettim o da biraz beni heveslerdi al yapalım edelim diye şimdi sadece kilo almaktan başka yemekten başka işe gidip gelmekten başka birşey yapmıyorum
Alıntı
