Printable View
3 tane çocugum var hiç gelecek kaygısı duymadım Allah hepsini nasibiyle gönderiyor buna emin ol. Ben kendim evin tek çoçuğuyum hep bir kardeşlerim,abilerim ve ablalarım olsun istemişimdir. O yüzden annemle hep tartışırdık bu yüzden. Bende bir çocugun kardeşi ablası ve abisi olması lazım diye düşünüyorum.
Hocam 'Hiç' cocuk meselesini yanlış anlamışsınız.Alıntı:
Grimlord Nickli Üyeden Alıntı
Evde ki cocuk sayısı 1 den 2 ye çıkınca iş yükü 2 ye katlanmıyor. 4' e 10' a katlanıyor anlamında. Koşturması bağrışı.
2 yaşında bir kızım var. Gönlüm 3 cocuktan yana.
Sürekli 'okul taksidi' maddiyatından bahsedilmiş. Hiç umrumda değil. Gerekirse devlet okuluna gider. Önem verdiğim kısım kızımın kendini nasıl geliştireceği.
Kesinlikle doktor olsun, mühendis olsun düşüncem yok. Şarkı söylemeyi seviyorsa şarkıcı olsun. Spor seviyorsa mesleği edinsin.
Çok istiyorum dünya turuna çıksın 6 ayda bir olduğu ülkeye gideyim.
Benim baba olarak ona vereceğim. Sağlığı için elimden gelen, Özgüveni için elimden geleni vermek. Sonrasını o çözmeli. Dünyasını kendi kurmalı. Annesi ve babası gittiğinde tüm dünyası yıkılmamalı.
Tabi bu benim düşüncem. Bizim zamanımızda ÖSS sınavına hazırlanırken kullanılan bir tabir var. ' At yarışına, maratona hazırlanıyorlar' diye. Yaşıtlarımda cocuk yetiştirirken aynı şeyi görüyorum.
Sevdiği ve yeteneği olduğu şeyi yapsın.
Hah aynen bir de bu var. Enerjiyi, imkanı şunu bunu da geçtim, bazen kendi çocuğum için bu yönden üzülüyorum.Alıntı:
Sefa_vts Nickli Üyeden Alıntı
Hanım da çalışıyor, allahtan artık okula gidiyor da gündüz o da evde olmuyor, ancak önceleri kreşe bile gidene kadar hanım bir gün var bir gün yok, anneannede, babaannede. Evde oturttuğun düzeni bile onlar bozuyorlar zaten sağ olsunlar :)
Dönüp kendime bakıyorum, kızkardeşim var, annem ev hanımı idi, babam da kendi işinde çalışıyordu, bizlerle hep ilgilendiler ettiler, ben şu şartlarla bugün aynı şekilde ilgi gösterememekten yakınıyorum. Ki çocuğumla güzel zaman da geçiriyoruz ve geçirdiğimize inanıyorum. Ama hep bi "yetmiyor" gibi geliyor bana.
Sırf böyle bakınca bile ikinci çocuğu yapıp anneanne babaannenin eline atmak istemiyorum, zaten onlar da yaşlandı, artık bi günde iptal oluyorlar. Bir de kız kardeşiminkine bakıyor hatta annem :)
3 kuruş fazla kazanayım ve geleceği iyi olsun diye gurbette sürünüyoruz(ülkemizi özlüyoruz anlamında). 2nci çocuğa ben cesaret edemiyorum.
Ekonomi v.s pas geçtim artık, bizler gerçekten iyi anne babalar mıyız? Ben şahsen yeterli seviye de iyi anne baba olamadığımızı düşündüğüm için 2nciyi istemiyorum. Hanım sürekli baskı yapıyor ama ben bize güvenmiyorum.
Maalesef herkes kendini olabildiğince iyi anne baba sanıyor ve kimse kendine objektif bakamıyor.
Kötümüyüz bilmiyorum ama ben şahsen iyi baba olamadım diye düşünüyorum ve 2nci yi yapıp daha kötü olmak istemiyorum. Şimdi en azından kötünün iyisiyimdir.
Objektif şekilde kendinizi tartmaya çalışın, gerçekten iyi anne baba olabildiniz mi? Günümüz şartları ve ekonomik koşulları iyi anne baba olmamıza engel oluyor. Herşeyini alabilen kendini iyi anne baba oldum sanıyor. Herşeyini yapabiliyorsan vakit ayıramıyorsundur. Vakit ayırabiliyorsan herşeyini tam yapabilecek güce kavuşamayabilirsin. İki ucu kakalı değnek.
Herkes ebeveyn olarak yazmış bende tek çocuk olarak yazayım. Öncelikle annem babam memurdu çok şükür hiç bir şeyi eksik etmediler. Özel lisede okudum
Üniversiteye geç araba alalım yalanı bende gerçek oldu sağolsunlar :D bende onların yüzünü hiç kara çıkarmadım vs. halimden de çok memnunum. Bu nedenle asla bir kardeş istemedim. Kardeşim olsaydı tek çoçuğun getirdiği ayrıcalıklar olmazdı belki.
Kardeş eksikliği de hissetmedim çevremde kardeşim diyebileceğim arkadaşlarım oldu.
3 yaşında kızım var.
Gelecek kaygım yok çok şükür. Lakin bu kaygının oluşmaması için var gücümle çalışıyorum. Hiçbir unsurunu eksik etmiyorum. Ama baba olma aşamasında iyi olmadığımı düşünüyorum.
İş hayatı ve kariyer ile kafayı sıyırıp gerekli vakti kızıma ayırdığımı düşünmüyorum.
İkinci çocuk için kesinlikle enerjim yok. Maddiyat kısmından çok daha olan kısım enerji bence.
Evlatlarınızı koç, sabancı gibi özel okullara gönderemiyorsanız özel okula göndereceğim diye boşuna yorulmayın derim :) Gönderilen 2. sınıf özel okullar gibi aynı kalite de devlet okulları da var. Kızım okula başladı, oğlan henüz 4 yaşında. ilköğretim ve lise için harcayacağım parayı biriktirip üniversite öğrenimleri için yurtdışına göndermeyi planlıyorum.
Çocuk sahibi olmayanlar bu konuya yorum yapmasın neleri kaçırdıklarının farkında değiller. Çocuk sahibi olan insanlar hayatlarının büyük kısmında çocuksuzdu, iki durumunda farkındayız yani. O yüzden getireceği strese, sorumluluğa ayırmamız gereken vakite bir taramız yemiyor, evladım için gelip geçici heveslerimden feragat etmek istemiyorum bencillik ediyorum derseniz daha samimi olursunuz. Zaruri durumlar vardır, altından kalkamayacağı yükü olanlar vardır onları tenzih ediyorum. Ama anneniz babanız size kalkıp sen oldun diye şunlardan vazgeçtik keşke olmasaydın demiyorsa bu boş ayakları bırakın. Maddi kaygılar tamamen boş kaygılar, burada herkesin şuan bütçe ayırdığı 3-5 sene sonra ne kadar gereksizmiş diyeceği zevkleri vardır. Hayat çocuk varken de pahalı yokken de.
Kardeş bir çocuğa verebileceğiniz en değerli şey kardeş ne eğitim ne miras bunla kıyaslanabilir, iki kardeşim var birini değişmem bunların zerresine. Özel okul furyasıda çok anlamsız bir hal aldı. Benimde kızım okula başlayacak surilerin çoğunluk olduğu okulda okumasını istemediğim için özele mahkum kalacaz belki beylikdüzünde ama bu durum her yerde böyle değil. Ve emin olun bir çok özel okulun eğitimi beş para etmez, öğretmenlerin şartları ortada sonuçta. Devlete atanma ihtimali olsa bir gün çalıştığı okulda kalmayacak, açlıktan ölmeyecek kadar maaşı olan insan ne kadar mutlu olabilir ki çocuklara ne versin..
1 evladım olsun isterdim bu saatten sonra zor gibi içim de eksikliği kalıcak
Yaş 38Alıntı:
gökan Nickli Üyeden Alıntı
Bu kötülüğü kendinize yapmayın
Olabildiğince hızla uzaklaşın bu düşünceden
Ölümsüzlük dışında her şey ihtimal dahilinde şu hayatta
Maddiyat var ise 3, orta gelirli ise 2, ülkemizin genel seviyelerindeyseniz 1 tane çocuk bence. 2 kardeş olursa eğer gelecekte birbirlerine maddi, manevi ve sağlık açısından destek olabilirler. Burada konu açıldıysa eğer zaten kararınız belli, inşallah sağlıkla dünyaya gelir, birlikte bahtları açık olur :)
4 yaşında bir oğlum var. İkinci cocuğu kesinlikle düşünmüyorum.
Tüm sevgimi, enerjimi, sahip olduğum herşeyi ona vermek istiyorum. Maddi herhangi bir sorunum yok ama bu ülke şartlarında gerçekten iyi bir eğitim alsın, yetenekleri ortaya çıksın, iyi yetişsin istiyorsanız geleceklerini çok iyi planlamanız lazım.
Yoksa çocuk yapmak kolay, ananne babanne baktıktan sonra, sen çocukla 1-2 saat ilgilendikten sonra çocuktan kolayı yok. Çevremizde çok var böyle ardarda çocuk yapıp bir gün çocuğu okula götürmemiş okuldan almamış 2 resim çizdirmemiş 2 kez oyun oynamamış babalar...
Çocuğunla çok zaman geçiriyorsan, hayatından hobilerinden özelinden feragat edip onla her an ilgileniyorsan zaten 1 çocuk fazlasını pek düşünemiyorsun.
Bu planı yapan bir akrabam vardı çokta samimiyim tek evladını ülknin hatta yurt dışında en iyi yerler de okuttular. 4 yada 5 dil biliyor. Aile bağı desen zaten sıfır. Çocuk bu kadar maddi desteğin karşısında yapacaksınız tabi diyip işin içinden çıkıyor. Çok kırıcı bir durum. Aldığı para 40 lira özgüven sıfır. Hepimizin içinden geçen bu ama bu taktik her zaman işe yaramıyor. Kardeş önemli şu anda barış halinde kimsenin kimseye ihtiyaç duymadığı bir dönemden geçiyoruz. Allah korusun deprem, felaket, hastalık veya en kötüsü savaş gibi durumlarda. Herkes herkese muhtaç oluyor. Birde bana mantıksız geliyor bizim gibi insanlar aman çocuğuma güzel bir gelecek kurayım diye 1 çocuk yapıyor. Adamın aile kavramından haberi yok çocuğu yapıp dışarı salıyor bakıyorsun 10 çocuk yapmış. Biz ve bizim gibilerin yani iyi insanların 2 yada 3 çocuk yapması şart.Alıntı:
Dragger Nickli Üyeden Alıntı
ya hiç ya da 2 çocuk olması taraftarıyım.
Tek çocuk yapmak gelecekte istediği kadar parası, mal varlığı olsun yine de "tek" kalacak, bir şey olduğunda destek olacak kimsesi olmaması üzücü.
tek olan arkadaşlarımdan genelde hep duyduğum laftır, keşke bir kardeşim olsaydı diyen..
Bir de olayın maddiyat tarafı var tabi..
Tabi hepimiz en iyisini sağlamak isteriz ama en iyisi ne orası muallak. En basit örnek günümüz cahilinde ki mutluluk öz güven çoğu yetkin insanda yok. Aile ilgisi, vakit geçirmek gibi konularda haklısın 2 çocuk olunca da sağlanır onlar, ama para yatırayım, en iyi okullarda okutayım, 10 tane dil öğrensin gibi olaylar daha çok çocukta bitiyor, biraz imkan sağlansa yeter.Alıntı:
Dragger Nickli Üyeden Alıntı
Herkesin çocuk yetiştirme tarzı, karakteri vs farklı bu nedenle örneklerin birbirini tutmaması da normal. Her imkan sunulan çocuk şımarık veya özgüvensiz, her yurtdışına gönderilen çocuk aile bağları zayıf olmuyor.Alıntı:
melihyilmaz Nickli Üyeden Alıntı
Sizin nasıl büyüdüğünüz de önemli burada, ben mesela babamın durumu olmasına rağmen özel okullarda da okumadım, yurtdışına da gönderilmedim. Bunları geçtim 1 gün bir oyuncak alıp gelmedi bana bir araba sürmedik, hiçbir zaman beraber oyun bile oynamadım. Özel hiçbir anımız yok, ne bir top oynadım hayatımda ne bir maça gittim beraber. Birlikte bisiklete bile binmedim. Kısacası kendime yapılmayan herşeyi çocuğum için fazlasıyla yapmak istiyorum, yapıyorum da.
Tek çocuk da değilim, kardeş kavramının da farkındayım. Ama söylediğim gibi tek çocuk olsun, en güzel şekilde büyüsün kafasındayım ben. 4 yaşında şu an ve 6-7 üllke gezdi bile. Daha da büyüsün arkadaş gibi tüm dünyayı beraber gezelim, vizyonu olsun kendini geliştirsin istiyorum. Sıfırdan bir çocuk macerasına gerek yok, aynı yolları tekrar geçmeye gücümüz de yok zaten yaş 44. Düşünen genç arkadaşların da yolu açık olsun. Herkesin kendi tercihi...
tüm postları tek tek okumadım yazıldıysa affola, kendimden örnek vereyim(bekarım) 2 kardeşiz, küçük kardeşimde erkek, öyle çok aman aman anlaştığımız söylenemez yine ters zamanda vs. tabi ki her zaman yanımda ya da ben arkasındayım.
amma benim gibi orta direk(eskiden vardı :) ) bir gelirde iseniz ilk çocuğa sağladığınız tüm şartları eşit düzeyde küçüğede sağlayabilecekseniz bence 2. çocuk olmalı. ben ilk çocuk olmama rağmen bana yapılan alınan oyuncak vs. ya da yaratılan şartlar ne ise kardeşime de aynı şartlar sağlanmalıydı, sağlanmalı. sanıyorum çoğu post ebeveyn penceresinden yorumlardı, bi de çocuklar tarafından bakmak istedim :)
Söylediğim gibi herkesin kendi tercihi kardeşim :)Alıntı:
huseyinturk Nickli Üyeden Alıntı
Burada herkes yorum yapıyor ama herkesin yaşı farklı, işi farklı, eşinin işi farklı, aile durumu ve ortamları farklı. O nedenle uzlaşmak imkansız.
Konuyu açan arkadaş kendi hayat standartlarına göre değerlendirecek, hakkında hayırlısı olsun :)