Çok yakın bir dostum meşhur ChampX isimli ilaç ile sigaradan kurtuldu. Aranızda bu ilacı kullanmayı düşünenler olabilir diye kendisinin yazdığı hikayesini paylaşmak istedim...
http://badsector.org/2011/01/10/32Kı...MacerasıI.aspx
http://badsector.org/2011/01/15/32Kı...acerasıII.aspx
http://badsector.org/2011/01/27/32Kı...cerasıIII.aspx
10 küsür senedir sigara içiyorum. İçerken de çoğu zaman zevk alıyorum. Çay-sigara hayatımın en büyük keyiflerinden. Yalnız bir senedir işin bokunu çıkarıp günde iki paket sigara içmeye başladım. Eğer gece saat 01:00-02:00 lere kadar ayakta kalırsam 2. paketin dibine darı ekiyorum. Ehh o zaman da gece ve sabahleyin öksürürken ciğerimi yere düşürdüm mü acaba diye panik oluyorum. Durum buydu. Ta ki 3-4 ay evvel alakasız bir konu yüzünden hastanelere gidip ciğer filmi çektirmek için 60-70 yaşındaki insanlarla sıra bekledim. Orada sigortalar attı. Gaza geldim Champix aldım. Bırakma isteğim %50’ye vurmuştu… Sonra gaz uçtu bende ilaca başlamadım.
Ta ki Yağmur 1 Ocak günü yolda yürürken ‘’-Baba sen bana verdiğin bütün sözleri tutuyorsun’’ dedi. Bende peşinden ne geleceğini bilmeyerek saf saf ''-Evet kızım, tutuyorum'' dedim. Bizim ki tetikte bekliyormuş ''-Ama birşeyi tutmadın, sigarayı bırakmadın’’ dedi. Olay cumartesi günü oldu. Bitti-gitti diye düşünürken 02 Ocak 2011 Pazar günü öğlen evde mal mal otururken yine lafı sigaraya getirdi, bırak şunu dedi vs. vs. Gazı verdide verdi. Artık dayanamadım ‘’Getir şu ilacı da içeyim bari’’ dedim. İlaç dediğim Champix. Yani hiç hesapta kitapta yoktu. Ağzımdan birden, düşünmeden çıktı. Hoplaya zıplaya ilacı ve suyu getirdi. Gafletle ilacı yuttum gitti. Sonra durdum düşündüm, içimden bir ses ‘’-Zaten kafan işlere bozuk, stres hat safhada, ulan dangalak sırası değildi. Biraz beklesen çatlar mıydın? Moralman iyi durumda başlasaydın ya denyo...’’ demeye başladı. Valla hapı yuttum ama içimdeki sesi kesemedim. Yağmurum sevinçten bana resimler yapmaya başladı. Cin Ali serisinden bir baba, Cin Ali serisinden bir Yağmur, bir köşesinde çiçek, ortasında eciş-büçüş harflerle ‘’Baba, Yağmur’’ (Zaten okuma yazma bilmiyor, bildiği 6-7 kelime) yazıp durdu. Bu kompozisyonda ki resimlerden sanıyorum on kadar yaptı. Her seferinde 5-10 tane içiçe beze-örtüye sarıp hediye paketi yaptı ve bana hediye etti. Sonra durdu ‘’Babam sigarayı bırakacak nasıl yazılıyor ‘’ dedi. Bende tek tek harfleri söyledim b-a-b-a-m s-i-g-a-r-a-y-ı… Yağmur mutluluktan uçuyordu ancak ben… Kızıma baktım, durdum, düşündüm.
Prospektüsünü okumaya başladım. İlacıda için sigarayı da diyordu, çok hoşuma gitti, iyi bari dedim. 8 ila 14.gün bir gün belirleyip sigarayı bırakın diyordu, çok mutlu oldum. Muhtemelen ilaca başla hemen at deseydi ''-bi siktir git'' derdim. Bende pek tabii ki 14.günü seçtim. Seçtim seçmesine ama 14 gün boyunca sigara içebileceğimi Yağmur’a anlatmakta güçlük çektim. O zannetti ki ilacı içince sihirli bir değnek değecek ve ben pat bırakacağım.
Mal bu(maldan kasıt Champix yanlış anlaşılmasın). Gerizekalılar için nasıl kullanılacağı bile düşünülmüş. Sabah-akşam işaretleri... İlk üç gün 0,5 mg bombadan bir adet sabah, 4.günden sonra haplanmaya akşamda başlıyoruz. Anlaşılıyor ki Pfizer bizi maça hazırlıyor. 8. gün dozaj yükseliyor ve 1 mg'lıkları sabah akşam yuvarlıyoruz.
Şunlarda prospektüsden;
Eğer siz, aileniz ya da bakıcınız, sizin için atipik (alışılmadık) olan ajitasyon, depresif duygu durumu veya davranış, ve düşünce değişikliği farkederse ya da aşağıdaki belirtiler ortaya çıkarsa Champix kullanmayı bırakınız ve derhal doktorunuzu arayınız;
-İntihar veya ölüm düşüncesi, intihar girişimi
-Yeni ya da kötüleşen depresyon, kaygı hali veya panik atak-Ajite veya huzursuz hissetme
-Saldırgan, sinirli ya da öfkeli davranış
-Tehlikeli dürtülere göre hareket etme
-Aktivite ve konuşmada aşırı artış (mania)
-Anormal düşünce ve hisler
-Orada olmayan şeyler görme veya duyma (halüsinasyon)
-İnsanlarda size karşı olduğunu hissetme (paranoya)
-Kafası karışık hissetme
-Davranışlarda ve duygu durumlarında diğer değişiklikler.
Nasıl? Güzel mi? Şaka değil bunların hepsi prospektüsten alıntı. Açıklaması bence kolay. Sigara içmekten zevk alıyorsun, sonra bu bağımlılık yapıyor. Bu arkadaşta beyinde neresi zevk alıyorsa/bağımlılık yapıyorsa oranın içine sıçıyor.
(İlacı kullandığımın 16. günü gelen ekleme; bende sadece biraz iş-güç ile ilgili karamsarlık başladı o kadar. Yoksa intihar etmeyi vs. düşünedim, düşünmüyorum.)
Akşama kadar kafamda sigara konusu döndü durdu, döndü durdu. Ne yapacağım nasıl yapacağım vs. Hayatımda ciddi olarak sigarayı bırakmayı hiç denemedim. İki kez laf olsun diye;
1.) 5-6 sene evvel Zyban denen ilaçla ki halen piyasada ve onunla bırakanlarda mevcuttur. Ben bu ilacı aldım. Zyban'da da gerçekten nikotin krizine girmiyorsunuz.
(16.gün gelen ekleme, aradaki fark ne derseniz, Zyban'da Champix'de de canınız sigara istemiyor ve nikotin krizine girmiyorsunuz. Hatta Zyban'da biraz Polyanna'ya dönüyorsunuz çünkü kendisi bir anti-depresan. Hikayesini başka yerde okursunuz ancak özeti, testler sırasında deneklerden bazılarının sigarayı bıraktığı görülüyor vs. vs. Yani esas amacı anti-depresan. Karşılaştırmaya devam. Zyban'da benim aklımdan sigara hiç çıkmadı, Champix'de ara da bir geldi. Zyban'da sigaranın tadı değişmedi, Champix'de sigaranın tadı *** gibi oldu vs. vs.)
Neyse ben Zyban aldım canım sigara istemedi. Bekledim bekledim, saatler geçti, bekledim. Akşam oldu bekledim. Gece oldu bekledim. Yatarken bekledim. Sonra dedim lan bu nasıl bir ilaç bir tane içeyim gitsin. Böyle böyle ilaç çerez oldu 6-7 gün sonra babama verdim. O ne yaptı bilmiyorum.
2.) Diğer denemem 2010 yazında, sinirlenip sigara paketini bir müşterinin sistem odasında fırlattım gitti. Evet iki gün içmedim. Benim için büyük başarı, tarihte ilk. Ancak o iki gün boyunca içtiğim suyun, çiğnediğim sakızın ve çitlediğim kabak çekirdeğinin haddi hesabı yoktu. Iki gün cehennem azabı yaşadım. Konsantrasyonum bozuldu, yapmam gereken işleri yapamadım. Sonra önemli bir müşterimizle telefonda kibarca restleşince (ki senelerdir yapmadığım birşey, diplomatik olamadım) yaktım bir tane ve azap sona erdi. Durum buydu yani. Önceden ciddi olarak böyle bir işe yeltenmemiştim. Neyse dönelim pazar gününe. Mal mal oturdum, arada 1-2 tane sigara içtim. Akşam oldu Behzat'ı beklemeye başladım. Behzat saati geldi başladı. Birinci reklam arası oldu, kalkıp sigara içmedim. İkinci reklam arası oldu yine aynı. Üçüncü reklam arası, o da öyle. Ama aklıma sigara gelip gidiyor. Lan ne oluyoruz dedim. Normalde ben her reklam arasında mutfakta bir çay sigara yapıp geliyordum. Bir terslik oldu anlamadım valla. Canım da istemedi. Neyse o gün yani ilk gün ilaçtan mı psikolojiden mi 4-5 tane ancak içtim. Normalde bu 15'i bulurdu. Gece Yağmurla birlikte yattık. Öğlen kaç kilo hamsi yedim bilemiyorum gece saat 23'te bile yediklerim içimden geliyordu. Bir o tarafa döndüm bir bu tarafa uyuyamıyorum. Dalmışım, içim geçmiş... Sonra burnumdan kusmuklar gelerek uyandım. Ölüyorum lan dedim kendi kendime! Allah'a yalvardım ''-Ey yüce Tanrım tamam canımı al da böyle burnumdan kusmuklar gelerek alma...'' Allahım o nasıl bir azap. Benim böğürmelerime Yağmurda ayaklandı. Elimle ağzımı burnumu tuta tuta banyoya koştum, koştum ama burnumdan fışkıran kurmuklar yatağa-yorgana, yerlere döküldü. Peşimden Yağmur koştu. Anlamadı, bana baktı. Midemde fazlalık ne varsa lavaboya çıkarttım. Sonra içimden Champix'e ana avrat düz gittim. Yani tamam fazla yerim, göbeğim çatlar, ama hayatımda hiç burnumdan yediklerim gelerek uyanmadım. Ekşi’de Champix ile ilgili okuduğum yan etkiler aklıma geldi. Hd kalitesinde kabuslar, mide ağrıları vs. vs. Sonra bunları düşünürken uyuya kalmışım.
İkinci gün Sabah çok zor kalktım. Eşim herhalde elli kere seslenmiştir. Kahvaltımı yalandan edip, mutfakta dolabın içinde duran Champix’in kutusuna yan yan baktım. Yağmur’un çizdiği resimler aklıma geldi. İkinci günün tabletinide çaktım gitti. Boğazımda azıcık ağrı-yanma vardı. Kronik farenjitim nüksetti diye düşündüm.
İşe gittim, kendi kendime ‘’-madem bu boku yedim odamda bari içmeyeyim, ofis dışına çıkayım’’dedim. Girmeden bir tane Kent Grey içtim girdim. Bir saat geçti lan baktım sigara içmiyorum. Aziz Abi salonda tüttürüyordu. Gittim onun yanına bir tane yaktım. ''-Hay anasını bu Kent’in tadı *** gibi olmuş, naylon içiyorum galiba...'' Gittim arabada Marlboro Light vardı onu aldım. Ondan yaktım bir tane, o da ne; ''-Bu da *** gibi'' La havle daha Champix’le ikinci gün. Ben uyanmadım tabi bu duruma. Boğazımda az-biraz ağrı var ya ben onunla ilgili sanıyorum. Gün boyu ağzım gözüm yandı. Sigaranın tadı iğrenç… Ben halen sigaralar boktan diye düşünüyorum. Champix’den olabileceğine ihtimal vermiyorum. Akşam eve girmeden gittim bir Parliement Aqua Blue aldım. Ondan yaktım. ''-Hasstir bu ne ya, Parliement’te naylon gibi.'' O zaman kafam dank etti. Welcome to the Champix!!! İkinci gün gece yatana kadar yarım paket sigarayı ancak içebildim. Tadı iğrenç, zaten canım da istemiyor.
Üçüncü gün bu durum azaldı. Ama sigaranın tadı yine boktan, yine canım istemiyor. Bir-iki saat çalışıyorum aklıma geliyor ‘’-aaa sigara içmemişim’’ deyip gidip bir tane yakıyorum. Dördüncü gün, beşinci gün, altı, yedi, sekiz, dokuz. Bugün dokuzuncu gün gecesi. Seyir böyle. Canım sigara istemiyor. Zaten tadı da *** gibi. Ulan diyorum Pfizer sıçtın zevklerimin içine. Hayatta en çok zevk aldığım şeylerden biri çay-sigara, Türk kahvesi-sigara… İçine ettiler anlayacağınız. Gelelim ahval ve şeraite; İşe başlarken %10-20 bırakma isteğim şu an %50 ye çıktı. Hatta bırakabileceğime inanmaya başladım. Nikotin krizine girmiyorum. İş yaparken dikkatim pek dağılmıyor. Arada sigara içmediğim aklıma geliyor, gidip bir tane yakıyorum o da alışkanlıktan. Yani içmeyim desem sanıyorum şu an şu gece içmeyebilirim atarım bu pisliği hayatımdan. Ama kendimi kasmayayım 14.günü bekleyeyim diyorum. Yan etkilerine gelince, Ekşi’deki milletin yazdığı gibi HD kalitesinde kabuslar görmedim, midem bulanmadı-ağrımadı ancaaakkk hayvan gibi yemek yiyorum bu ilaçtan mı, sigarayı azalttım ondan mı (2. Günden itibaren 1 paket 2 gün gidiyor) doyduğumu biliyorum ama yemeğe devam ediyorum. Göbeğimin çatlayacağını hissediyorum yine yiyorum, böyle bir durum yani. Sanıyorum ilaç insanı balıklaştırıyor. Farkettiğim ve en gıcık kaptığım yan etkisi sabah kalkamıyorum.
(16.gün gelen ekleme, bu uyanamama durumu bir hafta on gün sürdü. Sonra normale dündüm)
Hakikaten benim için bir eziyet oldu. Üçüncü yan etkisi tesbih çekiyorum. Valla seneler evvel aldığım sedef tesbih artık elimden düşmüyor.
FDA'nın (ve sağda solda *** atanların) uyarısı gibi intihar etmeyi vs. düşünmüyorum. Sonuçta üreticiler bir milyon kişi de test yapsa , 999.999 kişiye bir *** olmasa ama bir milyon kişinin içinden bir kişi intihar etse bunu prospektüse yazıyorlar, yazmak zorundalar. Artı sigara sektörü gibi kapitalizmin silahlarından birinde, bir sürü dümenin döndüğü bir konuda bu ilaca *** atılmasını da gayet normal karşılıyorum. Hatta Amerika'da yasaklanırsa şaşırmam.
Durum budur. Bunları yazıyorum ki bu işe bulaşacak arkadaşlara bir fikir versin. Bir de eş dost soruyor 20 dakika telefonda anlatmak zor oluyor. Buradan okurlar.
Bırakma gününe 5 gün kaldı. Pazar günü büyük gün. Muhtemelen bırakırım. Muhtemelen diyorum çünkü belli olmaz bir durum olur kafamın tası atar vs. Tek düşündüğüm şu an canım istemese de aklıma geldiğinde gidip bir tane yakabiliyorum ama o zaman ne yapacağım? Kafama takılan tek konu bu...
Yarın sigarayı bırakma günüm. Ancak ben sigara içmeyeli 3 günü geçti. Yani 10. gün anormal birşey oldu. Nasıl oldu derseniz valla bende bir *** anlamadım. Olay şöyle gelişti; Çarşamba akşam saat 18 sularında şirketten çıkmadan bir tane içtim. Neyse bastım geldim evin önüne. İçimdeki o güzel ses ‘’-yak bir tane de öyle gir eve’’ dedi. Kendimi yokladım canım istemiyordu, yemekten sonra yakarım dedim. Akşam yemeğini yedim. Yak bir tane durumu daha oldu, çay ile yakarım dedim. Sonra çay içerken kendimi yokladım canım istemiyordu. Yani hem isteyip hem istememe durumu gibi ama istememe biraz daha ağır basıyordu. Bunda muhtemelen sigaranın tadının *** gibi olmasının etkisi vardı. Yani kalkıp gidip yakacağım ama tadı *** gibi biliyorum, bu nedenle salla gitsin dedim durdum. Gece yatarken az içesim vardı yine bu *** gibi durumundan yatıyım lan dedim ve zıbardım yattım. Kabus görmedim, yediklerim burnumdan, ağzımdan gelmedi (bakınız birinci bölüme) Belki bunda korkudan yastığı yarım metre kadar yükseltmemin bir etkisi olabilir. Perşembe sabahı biraz rahat kalktım. En azından ilk günlerdeki gibi kolumu bacağımı kesseler uyanmam modunda değildim.
Kalktım kahvaltı ettim. Şu dünyada en sevdiğim şeylerden biri olan sabah kahvaltısından sonra iki bardak çay ve iki sigara. Durdum 13-14 saat olmuş sigara içmiyorum. Ofisin önünde içerim dedim. Bastım gittim. Ofisin önüne geldim. Az biraz çalışayım sonra çıkar içerim dedim. Gittim çalıştım. 1-2 saat geçti. Aklıma geldi, ‘’-lan dedim içiceksin ama *** gibi sittir et gitsin.’’ Sonra aklıma çöldeki bahtsız bedevi geldi. Lan dedim şimdi kesin bir yerde bir server, bir firewall patlar ve ben sigara yakarım. Evet o kötü haber gündüz işte değil gece evde eşimden geldi. Birşey yapmam lazımdı ama ne yapmalıydım bilemedim. Cep telefonumu kapattım. Caner Başkan’a dedim ben dünyayla irtibatı koparıyorum. O sıra Erdoğan Abi aradı. Hadi çık gel dedi. Bastım yanına gittim. Bu arada not ilacı Erdoğan Abi ile birlikte aldık. O beni kobay yaptı. Ölmezsem, sigarayı bırakırsam o da başlayacak. Neyse Erdoğan Abi de ‘’-bilmem kaç saat oldu içmedim’’ deyip duruyor ama aklı halen sigarada. İlaçsız bu işin kesinlikle bir eziyet olduğunu biliyorum. Denediğim ve 2 gün içmediğim günleri bir önceki bölümde yazdım eşşekler kovaladı, o derece yani. Neyse Erdoğan Abi bilmem kaç saatin ardından yaktı bir tane. Bana da ver dedim. Vermek istemedi. Ver abi içmeyeceğim dedim. Verdi bir tane Dovidof. Aldım ağzıma. Yakmadım. Sigara öyle mal mal ağzımda duruyordu. Oynuyordum pezevenkle. Hep o benle oynamıştı. Şimdi sıra bende. Yakmıycam lan seni dedim. İçimden bir ses ‘’-sittir et oğlum bırakma günün pazar, yak bir dene’’ dedi. O sesi çok sevdim. Ama yakmadım. Sigayı kokladım, mis gibi kokuyordu, kokladım kokladım. İçime çektim kokusunu. Tekrar ağzıma aldım. Başladım içer gibi çekmeye. İçime o kadar çok çekmişim ki sigara deforme olmaya başladı. Öyle oynadım durdum. Birinci sınavı geçmiştim. Sonra çay geldi. Beynimden vurulmuşa döndüm. Dedim şimdi hapı yuttum. Çayı içmeye başladım. Sanıyorum bir milyon kere yakmak istedim ancak yakmadım. Bu içme isteği nikotin krizinden değil. Sadece alışkanlıktandı. Yani bu ilacın muhteşem ötesi bir özelliği kesinlikle nikotin krizine girmiyor oluşunuz. Evet sigara içmek istiyorsunuz ancak bu alışkanlıktan. Neyse nerede kalmıştım, haa çayı içtim. Sigarayı yakmadım. Çaydan birşey anlamadım. Bir kahve içelim dedim. Kahve tabii ki Türk Kahvesi. Kahve geldi. Mis gibi kokuyor. Bir yudum su bir yudum kahve. İçimdeki pezevenk başladı yine ‘’-Yaksana lan. Dangalak daha pazara var. Bugün perşembe. Yak bir tane’’ Allahım. Ya bu nasıl iğrenç bir alışkanlık. Canım istemediği halde yakasım var. Yakmadım. Aklıma hep kızım geldi. Ona söz verdim. Ve ona söz verdiğim herşeyi yapmıştım. Kızımın gözünde yalancı durumuna düşmek istemedim. 5 yaşındaki kızım biliyordu ki babası parka götüreceğine söz verirse götürür. Babası kıyafet alacağına söz verirse alır. Şuraya götüreceğine söz verirse götürür. Babası ona hiç yalan söylemedi, yalan nedir bilmedi. Eee sigarayı bırakacağım dedi. Şimdi Yağmur için olay bu kadar basit. Ya benim için? İşte aklımda bunlar dolanıp durdu. Yakmak istediğimde aklıma hep ‘’-kızımın yüzüne nasıl bakarım? Benim O’na yalan söylediğimi düşünürse’’ bunlar beni çok korkuttu. Yoksa eşe-dosta veya bu yazıyı okuyacaklara ayıp olmuş umrumda değil. Sadece kızıma söz verdim, tutamazsam kızımın yüzüne nasıl bakarım.
Perşembe akşamı oldu. Sigara içmeyeli 24 saat oldu. İçimdeki sigara içmek isteyen adamın çıkıp gelmesini bekledim, gelmedi. Olay böyle oldu yani. Hesapsız, kitapsız. Bu durumda sigaranın tadının iğrenç, naylon gibi olmasının ve Yağmur’a verdiğim bırakma sözünün muhtemelen büyük bir etkisi var.
Yani yanıyorum yanıyorum bileydim Çarşamba günü pofurdata pofurdata içerdim. Lan ben nerden bileyim olayın böyle sinsice ve haince gelişeceğini. Yani planım pazar günü şöyle 3-4 paket farklı farklı marka sigaraları alacaktım. Bahçeye masamı sandalyemi koyacaktım. Getirecektim demliğimi yanıma, sonra masanın üstüne sigara paketlerimi üst üste koyacaktım. Başlayacaktım tüttürmeye. Bir çaydaaaaannnn, bir sigaradaaannnn… bir çaydaaannnnnn, bir sigaradaaaannnn. Ankara’nın üstünde benden mütevellit bulutlar oluşuncaya kadar içecektim. Kusuncaya kadar içtikten sonra kalan sigaraları da bahçede bir taşın üstüne koyup başlayacaktım cenaze merasimine;
-Nasıl bilirdiniz?
-Kötü bilirdik ama severdik. (içmeyenler anlamaz böyle salak bir durum işte)
-Hakkınızı helal ediniz.
-Zehir zıkkım olsun, sidikliği dursun.
Üç kulvü bir elham eşliğine gömecektim. Kafamdaki bırakma töreni böyledi. Ama bu ilaç çaktırmadan, sinsinca kanıma girdi bende tören mören yapamadan bıraktım. Cenaze ortada kaldı.
Birinci gün akşamı evde bahtsız bedevi moduna geçiş yaptım. Eşim benden gizlemiş. Bir ay önce doktorlar kolon kanseri olabileceğinden şüphelenmişler vs. vs. Beynimden vuruldum. Lan dedim ‘’-kanser olmanın sırası mıydı?’’ Bir aydır gizlemiş. Tetkikler vs. Kolonoskopi gününe kadar kafamda bu urla yaşayacağım. Kesin sonuç kolonoskopiden sonra ortaya çıkacak. O an zannettim deprem oluyor. Dünyalar başıma yıkıldı. Sigara içmek istedim, kızıma baktım, ağlamak istedim.
Durum bu. Moralmen zaten *** gibiydim üstüne bu tuz biber oldu. Şimdi 3. gündür sigarasızım. İlk gün aklıma epey geldi. O zaman sigarayı ağzıma aldım. Yakmadım, içime çektim vs. İkinci gün fena geçmedi. Bugün üçüncü gün ve Cumartesi. Sabah kızımın jimnastik antremanına gittik. Yangın merdiveninde içtiğim yere baktım. Birileri tünemiş fosur fosur sigara içiyordu. Koşup onları yangın merdiveninden aşağıya yuvarlamak istedim.
Antreman salonunda camekanın arkasından kızımı izliyordum. Aklıma eşimin kolon kanseri şüphesi geldi. Hay böyle şüphenin. Ağlayacaktım. Etrafıma baktım. Bir sürü veli. Utandım. Gözlerim doldu. Kendimi zor tuttum. Kızıma uzaktan baktım. Hiçbirşeyden haberi yoktu. Mutlu mutlu egzersiz yapıyor arada bir dönüp bana doğru bakıyor, el sallıyor ve gülüyordu. Orada ağlamayı çok istedim. Hayatımda hiç bir zaman o kadar sigara içmek istememiştim. İçimdeki bir yanardağ patlamak üzereydi ve ben onu zor tutuyordum. Kafamda kızımı annesiz büyütme ihtimali geldi. Ödüm koptu. Allaha yalvardım. O’na ‘’-beni boşver kızıma acı’’ dedim. Kendimi yangın merdivenine gidip bir köşede, soğuk bir Ankara sabahında sigara içmemek için zor tuttum. Aklıma hep kızıma verdiğim söz geldi ,durdum. Tekrar tekrar içmek istedim, yine durdum. Antreman boyunca (bir buçuk saat) kendimle içip içmemek için savaştım durdum. Antreman bitsin diye yalvardım durdum, nasıl olsa Yağmur'un yanında içemezdim.
Neyse bugün böyle *** gibi geçti. Sabahtan beri boğazım inanılmaz yanıyor. Herhalde yüz kez sigara içmeye yeltendim. Bu canımın istediğinden değil, kafamın bozukluğundan. Sanki bir nefes çeksem içime... Sonra üflesem bütün bunlar geçecek. Hikaye tabi. Ama durum bu.
Gece saat 12’ye geliyor. Eşim ve Yağmur yattı. Sadece saatin tıkırtısını duyuyorum. Boğazım yanıyor. İçimden bir ses ‘’yak bir tane’’ diyor.
Yeniden doğdum…
Siddharta gibi bir ağacın altında (Tin ve Zeytun?) yıllarca oturabilirim, Nirvanaya ulaştım…
Rektefiye oldum…
Arındım…
Duruldum…
Bir ırmağın kenarında akşama kadar akıp giden sulara bakabilirim...
Kendimi bir ayıyla güreşecek kadar güçlü hissediyorum.
Artık siz buradan ne anlarsanız anlayın.
Herkes kendinden bir üç noktalı cümle kuruversin.
Ne mi oldu? Tam 15 gün oldu sigara içmiyorum. Nikotin krizine giriyor muyum? Kesinlikle hayır. Canım istiyor mu? Kesinlikle hayır. Aklıma geliyor mu? Arada evet. En korktuğun şey olan çay-kahve, rakı-şarap içerken ne yapıyorsun? Birşey yapmıyorsun, paşa paşa keyifle içiyorsun.
Evet kurtuldum. Kızıma verdiğim sözü tuttum, sigarayı bıraktım. Ne kadar sigarayı içmeyi sevsemde, istemeye istemeye sırf Yağmur için başlasam da, bu Champix var ya bu Champix… Bunu yapanlar cennetlik adamlar, yatacak yerleri yok bunların. İlacı aldığımda fiyatı (2010 yaz ortası) 180 TL idi ancak inanın bu ilaç milyarlara değer. Yatalım , kalkalım ve ilacın üreticisi Pfizer’a dua edelim.
Champix Rules
Kısa bir özet yapayım,
1.2.3. günler : Sigara canınız istemiyor, nikotin krizine girmiyorsunuz ancak aklınıza çok fazla geliyor ve bu insanı biraz rahatsız ediyor (bu durumda sakız ciğneyin, elinize birşeyler alın vs. vs. ben tespih çektim valla) Sabahları zor kalkma… Hafif bir mallaşma durumu. Sigaranın *** gibi tadından mütevellit azaltmalar...
4.5.6. günler : Yine canınız istemiyor, yine nikotin krizi yok. Aklınıza gelme durumu azalıyor, sıkıntı yapacak seviyede değil, çok az. Sabahları yine ölü modunda kalkma. Mallaşmaya devam… Sigaranın *** gibi tadından mütevellit azaltmalara devam.
6.7. günler : Yukarıdakilerin hepsi geçerli. Bırakma isteğinde yükselme (benim başlangıçta %10 iken bu günlerde %50 oldu) artık bırakabileceğinize inanma, özgüveniniz geri dönüyor.
8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. günler : Zaten *** gibi içmeyeyim bari moduna giriş ve özgürlük. Sabahları zımba gibi kalkmaya başlama, gün içerisinde bir enerjik olmalar, falan. Mallaşma terki diyar ediyor. İçinizdeki hayvan (bakınız hayvan için az aşağıya) büyüyor, daha çok yemeğe başlıyorsunuz. Bir de erkeklerin anlayacağı dilde yazarsam; motorunuzun pistonları kurum bağlamıştı ya, hah o kurumlardan yavaş yavaş arınıyorsunuz. Motorunuz artık tek basışta çalışıyor, gaza tepkisi çok güzel. Şanzıman çok seri, 1-2-3-4-5...
Sonrasını yazmama gerek yok. Artılar fazlalaşıyor, eksiler azalıyor.
Ne hissediyorsun dersen müthiş bir dinginlik, bomba gibi bir enerji, hayvani bir açlık… En kötü tarafı evet sonuncusu; sanıyorum bu ilacı kullanmaya başladığımdan beri içime ikinci bir kişi girdi ve bu sanıyorum insandan ziyade hayvan gibi bir şey. Madem laf lafı açtı, bendenizin yaşadığı yan etkileri yazayım
Yan Etki 1
İçimdeki Hayvan
Ben ne yiyorsam o da aynını yiyor. Mesela bugünü örnek vereyim, öğlen Alo Naci Nerdesin? (bu ayrı bir yazı konusu yakında yazarım) dedim. O da bana ''-Abi sen neredesin?'' dedi, ben de ''-Büklüm Sokaktayım, şu numaralı apartman şu numaralı daire'' dedim. ''-Kaç tane abi?'' dedi. ''-Iki dene'' deyiverdim. Bilen bilir Naci’nin ekmekleri ata ekmeğidir. Yani yediğiniz yarım ekmek normal bir ekmeğe denk düşer. Bendeniz Champix’in içime yerleştirdiği ayıyla birlikte 2 adet Alo Naci usülü Arnavut ciğeri yedim ki (dediğim gibi 2 adet normal ekmeğe denk düşüyor) daha da doymamıştım. İçimdeki hayvan beni tahrikle ‘’-Arasana lan Naci daha apartmanın önünde, gitmeden getirsin bir Arnavut ciğeri daha’’ dedi. Yani birinci ve ikinci bölümde göreceğiniz içimdeki yak bir cigara diyen tip gitti yerine doymak bilmeyen bir hayvan geldi. Habire aynı şeyi tekrarlıyor ''Ara Naci’yi, bak gidecek, acele et, hadi lan.'' Hay Allah. Dayanamadım ve bastım küfürü ''Bir sittir git yaaa, yeter be, daha ne yiyeceksin hayvan...’’ Bozuldu böyle dediğime. O anda tınn diye bir ses duydum.
Dün karnım toktu, bu şerefsizin yüzünden tok olduğum halde (üşenmedim saydım) 60 adet hamsi kızartması yedim. Bir önceki gün de hamsi yedim. O gün açtım. Yine bu şerefsizin yüzünden sayamadım ama sanıyorum 80-90 civarı hamsi yedim.
Bu akşam da karnım toktu bu nedenle yediklerim öncekilere nazaran biraz azdı;
-Bir tabak tarhana çorbası
-Bir tabak bezelye
-Bir tabak pilav
-İçimdeki hayvan doymadı bir tabak daha bezelye
-Bir tabak pilav daha
-Bir adet hindi taşlığı
-Yarım adet hindi ciğeri
-Biraz hindi eti
-Bir tabak yoğurt
-Bir tabak daha yoğurt (şerefsiz üstüne pekmez dök dedi, bende döktüm valla öyle yedik, güzeldi…)
Valla ne yalan söyleyeyim bir tabak yoğurt daha istedim eşim vermedi ‘’yeter’’ dedi, moralim bozuldu, halbuyse ben açtım. Bunları yerken durmaksızın çalışan bir makine gibi yediğimi gördüm. İçimdeki bu şerefsiz de yerken tıslıyordu, homurduyordu, korktum.
Bunların hepsi gerçek. Bu ilaca başlayacak olan arkadaşlar bunu göze alsın. Champix’e başladığınızın ikinci günü içinize aç bir hayvan giriyor ve siz onunla yaşıyorsunuz. Artık bu Champixden mi nikotin yoksunluğundan mı bilemem. Bu işi bilenlerin bilebileceği bir konu.
Not:
-Beni öğlen, akşam yemeğine davet eden eşe, dosta teşekkürler. Durumumum budur, lütfen tekliflerinizi buna göre yapınız.
-Şu an ben bu yazıyı yazarken o şerefsiz kabak çekirdeği, badem, beyaz leblebi, fıstık yiyor. Az önce de doğum günü pastamdan yedi. (bugün benim doğum günüm, kocuyoruz yavaş yavaş)
Yan Etki 2
Avanak Avni Aramızda
İlaca başladığınızdan itibaren ilk 7-8 gün mallaşma durumu oluyor. Sanıyorum örneklersem daha iyi anlarsınız.
İlacın ilk günleri Yağmur’un jimnastik antremanından çıktık, adet olduğu üzere ‘’-Baba hal’e gidelim Hamsi alalım’’ dedi. Gittik, akvaryumcular çarşısında dolandık, hal’e girdik Hamsi aldık. Eve geldim cebimdeki paradan 50 TL eksik. Lan nerde yok. Muhtemelen şöyle oldu, birine 5 TL veriyorum diye 50 TL verdim alan şerefsizde sesini çıkarmadı. Bu ilk mallığımdı. Hayatta hiç böyle birşey yapmadım, hiç para düşürmedim. Bu bana çok koydu.
İkincisi de ayrı bir olay Gürsel’e gidiyorum Öveçlerde bir sokağa girdim, sonra kafam dank etti, Gürsel’in bir üst sokağı burası dedim. Fazla ilerlemeden döneyim geri dedim. Aynalardan arkama baktım birşey yok. Arabanın kıçını yavaş yavaş apartmanın 5-6 arabalık garajına doğru veriyordum ki gümbürtü koptu. Aynada baktım garajdaki arabalara daha var. Kafamı camdan çıkardım ki ne göreyim, sokak lambası dikiliveriyor. İnmedim arabadan. Gürselin yanına gelince indim baktım. Arka sol stop’ı kırmışım, tamponun sol tarafını yukarıdan aşağı kırmışım, stopun kenarındaki sacı yamultmuşum. Sanıyorum 400-500 kağıt girdi. Gürsel ''-Abi cumartesi gider Yıldız'dan 150-200TL ye çözeriz'' dedi. Öyle duruyor, ellemedim.
Hadi üçleyelim de tam olsun, yine gidiyorum bir gün arabayla, Akay tünelindeyim, hızım 60-70 km. Sağ tekerden tır tır tır ses geliyor. Bu ses 1o saniye sürdü. Ne oluyoruz demem ile ayılmam bir oldu. Yolun sağındaki, kaldırımın hemen dibindeki metal-fosforlu küçük reflektör mü dersiniz, hahh işte onun üstünde sürüyordum arabayı. Yani kaldırımın bir kaç cm dibinde. 10 saniye kadar onun üstüne, kaldırımın dibinde sürdüm. Sanıyorum gözüm açık uyudum.
Buranın özeti, Champix kullananlarda ilk 7-8 gün bünyeye göre mallaşma durumu oluyor. Kullanacak arkadaşlara uyarımdır.
Yan Etki 3
Ego’ya ve Aski’ye Ortak Oldum
Nasıl mı? Anlatayım. Eğer gün içerisinde yanımda bir kişi bir sigara içse tamam. Akşam eve geldiğimde o kıyafetler yallah çamaşır sepetine… Sonra ben de banyoya. Tahmin edeceğiniz üzere bu durum artık hergün geçerli. Çünkü millet pofurdata pofurdata *** varmış gibi içiyor ya (anaa ne yazdım ben daha 15 güne kadar 2 paket içiyordum) üstüme, başıma, kafama, gözüme her yerime siniyor bu pisliğin kokusu. Yani kapalı alanda 3 metre ötemden sigara içmiş bir kişi geçsin kokusunu alıyorum. Geçen Vatan Bilgisayar’a gittim. Sıradayım. Yanıma bir karı-koca geldi. Tiplerine baktım kelli-felli. Aman Allahım kusacaktım, iğrenç kokuyorlardı. O an onlara kafa atmak istedim. Sanki yıllardır yıkanmamışladı. Neyse bu durumda böyle, sanki biraz titizlik perileri beni gördü gibi. Her Allahın günü kendimi eve zor atıyorum. Gelir gelmez hemen banyoya. Yani öyle duş-muş da değil, harbi yıkanıyorum. Alıyorum kabaktan lifimi köpürtüyorum ve derimi yüzercesine vücudumu yıkıyorum. Sanki bu koku ciğerlerime sinmiş ve ben elimden gelse onları da yıkayacağım. Bu durumdayım yani. Ve bu durum her gün tekrarlanıyor. Su ve gaz faturamda çoşkulu bir patlama bekliyorum.
Durum budur. Bırakmadım, kurtuldum! Evet, bu kelimeyi bilerek kullanıyorum;
Ben bir bağımlıydım ve artık kurtuldum!
Önemli Notlar:
- Bu konuyu kapadım, yeter, eğer bir daha içersem yazarım.
- Gazetelerde gördüm, hükümet Şubat ayında sigarayı bırakmak isteyenlere Champix'i ücretsiz verecekmiş. Gazetelerin yalancısıyım.
- Champix'in sloganı ''Bağımsızlık İçin'' Dikkatinizi celbederim.
- Sorulmadan söyleyeyim birinci paketim (toplam 28 gün oluyor kendisi) cumartesi bitiyor. Devam paketini alacak mıyım? Kesinlikle evet. 180-200 kaç papel ise umrumda değil. Riske edilebilir bir nokta değil. İlker Hoca'ya göre gerek yok, işlem tamamdır. Ancak ben yarın bir eczaneye gidip bayılacağım...
- Bana gaz verip kendi bu ilaca başlayan ve 14. - 15. gün 2-3 adete düşüren mikrop Salim kurtulamadı ve şu an içiyor.
- Erdoğan Abi benim bıraktığımı gördü, ölmediğime kanaat getirdi. En son ilaçsız bırakma gibi bir sado-mazo fantazi içindeydi. Aynı anda aynı yerden aldığımız ve zulaladığı Champixi çıkaracak gibi.
- Halil gaza geldi ''-Şubat ayı başında alacağım abi'' dedi, bekliyoruz.
- Aziz Abi hergün başının etini yememden sanıyorum bıktı ve Mardin'e kaçtı. Ben on gün gelmem dedi.
- Hasan Abi kıvama geldi yanına gidip bir-iki seans yaptım mı o da bu kervana katılacak.
- Pfizer'den benim gazımla eczanelere gidip alanlara iskonto, bana da komisyon talep ediyorum.
- Gürsel buna ilk başladığımı duyduğunda ''-Aman abi boşver, arkadaşım ondan içiyordu ve bıraktı, sebebi ise gece rüyasında kızını doğruyormuş'' dedi. Bölüm 1 ve 2 de yazdım. Allah'a çok şükür bende böyle kabus-mabus olmadı. Ancak Ekşi'de bazı kişiler HD kalitesinde rüya ve kabus gördüklerinden bahsediyor. Demek ki her bünyede bende ki gibi güllük gülistanlık olmayabiliyor.
- Babam 61 yaşında. Sanıyorum 50 senedir içiyordur. Ben beni bildim bileli günde 2 paket içer. Champix'in ilk ay paketi ile kurtuldu. 93 gün sigarasız yaşadı. 93. gün komşusu kılığına girmiş şeytanın ''yak memed abi bir deneden birşey olmaz'' demesine aldandı ve yaktı. Yeniden içmeye başladı. Geçen beni aradı ve ''-Oğlum anan beni sigara içiyorum diye evden kovuyor'' dedi. Ne yaptığını sordum. ''-Belli olmaz anan bu, kapıyı açmaz diye arabaya battaniye zulaladım'' dedi.
- Kurtulmaya niyetlenen arkadaşlara önemli not, hayatta hiç yalan söylemediğiniz, canınızı vereceğiniz, hiç kırılmasın istediğiniz birine söz verin. Sanıyorum ben 5 yaşındaki kızım Yağmur istemese ve onun gözünde yalancı durumuna düşeceğimi bilmesem bu pislikten kurtulamazdım. Bu sanıyorum işin moral-motivasyon-destek kısmı. İlaç işin %70-80'ni hallediyor, siz de gerisini bununla çözüyorsunuz diyebilirim. Bu nedenle bu konuda kendinize birşey bulun. Bu noktanız eksik kalırsa sanıyorum ilacı piç edersiniz. Zaten ilaçta sanıyorum bu nedenle gün seç o güne kadar fosur fosur iç diyor. Ve o gün geldiğinde bırak diyor. İrade o noktadan sonra devreye giriyor.
- Bendenizi tanıyanlar bilir, sigara konusundaki iradesizliğimi...Bu kadar boktan bir durumda, bu kadar kolonlu molunlu, kanserli manserli 10 şüpheli kara günde bunu başarabildiysem bu konuda azıcık iradesi olan sanıyorum daha rahat kurtulacaktır.
- Eşimin kolon kanseri şüphesinden kurtulduk, sonuç negatif. (telefon eden, eposta ile soran bütün eşe dosta teşekkürler)
- Teşekkürün en büyüğü tabi ki Champix'e ve onun üreticisi Pfizer'e... Sonsuz teşekkürler...
Alıntı
SOMEONESPECIAL Nickli Üyeden Alıntı
