Bunu bugün bir arkadaşımdan dinledim sizlerle paylaşmak istedim...
Birgün yıllarca gözü gibi bakıp büyüttüğü oğlunu evlendirmiş. Günlerden bir gün oğul babasının evine ziyarete gelmiş. Yalnızmış. Sohbet muhabbet ilerlemiş fakat oğul babasının geri kafalı muhabbetlerinden sıkılmış. Sürekli diken üstündeymiş. Bir fırsatını bulsamda evden çıksam diye aranıyormuş. Tesadüf o ki açık olan camın kenarına bir güvercin konmuş...
Güvercin camın önünde bir sağa bir sola gidip kendi kendine oyunlar yapıyormuş. Baba ile oğul güvercini izlerken baba sormuş:
Oğlum bu ne?
Güvercin baba... diye cevaplamış.
birkaç saniye sonra...
Oğlum bu ne?
Baba güverciiiin. demiş...
Oğul konuyu anlayamamışken baba tekrar sorar:
Oğlum bu ne?
Baba güvercin dedim ya!
Baba oğlunun yüzüne bakar birkaç saniye sonra:
Oğlum bu ne?
BABA SAĞIRMISIN!!! GÜVERCİN DEDİK YA!! der ağır bir şekilde babasını tersler...
Baba çok sakince yerinden kalkar... odasına gider... çekmecesinden yıllardır gününü gününe eksik etmeden tuttuğu günlüğünü çıkarır...
Günlükle birlikte oturma odasına gelir ve oğlunun yanına oturur... Oğlunun yeni konuşmayı öğrendiği 1.5 yaşında olduğu dönemlerde not tuttuğu sayfayı açar...
okumaya başlar...
"Oğlum bugün iyice konuşmaya başladı. Herşeye merakı var. Hatta bugün camın kenarına konan güvercinin ne olduğunu 38 kere sordu ve bende sabırla cevapladım..."
Oğlu geçirdiği büyük şok'un ardından birşey söyleyemezken... Babası oğlum ben sana yıllardır gösterdiğim sabrı sen bana sadece 4 kere güvercine bakarak ne olduğunu sorduğumda gösteremedin bide bana sağır muamelesi yaptın umarım sende evladın olunca beni anlarsın demiş...