2014 sonunda ben de kredi ile arabamı aldım. 7 bin birikmisi vardı eşimin, o zaman sözlü idik, araba mecburiyetinden kendi istediğim aracı aldım. Bekarım, lojmanda kalıyordum, şartlar gereği sadece temel ihtiyaçlara para veriyordum ama etkilemiyordu. Fakat ilk hatamı yapmıştım, ikinci el arabayı alırken çıkabilecek rutin bakım ücretlerini hiç hesap etmemiştim, acemi olduğum için neyi nasıl yapmam gerektiğini de bilmediğimden yok kredi çekerken taksitlendirmeyi çabuk bitsin diye yüklü miktar yaptığım için plan dışı çıkan ilk harcamada patates oldum. Sonra krediyi kredi ile kapatmak gibi bir hataya düştüm. Totalde 2 tane o arabanın parasından harcayacak kadar param gitti ve kredi kartları vs ile bir dönem bayağı uğraştım.
Tamam farklı konular farkındayım, benim harcadığım paranın çoğu tuning işleri sebebiyle hep iyisi olsun diyerek gitti. Ama ona dikkat çekicem, benim küçük şehirde daha çok kazanç daha az giderle işin içinden çıkamadığım noktada siz istanbulda sadece ev ve çocukla hem de gezmeyi severek araba almak istiyorsunuz.
Kararıniza saygı duyuyorum. Ama çocuk farklı bi konu olsa gerek. Ne bileyim ben yiyeceğimden giyeceğimden ya da sosyal etkinliğimden kısabilirim eşim de kısabilir fakat çocuk varken bunu yaşamak. Mümkünatı varsa şirket aracını kullanın ya da sizi daha az yoracak güzel piyasalı bir araba alın.