Üniversitedeyken arabada sopa taşırdım, minibüsçü ve taksicilere eyvallahım yoktu, en ufak sıkıntıda ek frenini cart çeker arabadan inerdim. Babam bir gün kendini öldürtecen lan derdi, bi de onla kavga ederdik.
Sonra taksicilik yaptım bi dönem, bu dönemde semtten bi arkadaşım cezaevine girdi çıktı 9 ay. Taksici psikolojisine aşina oldum az çok, arkadaşım da çıktı o arada, oturduk muhabbet ettik. Öyle değişmişti ki, içeriye dair anlattıkları beni de çok etkiledi. Arabadaki sopayı çöpe attım, o gün bugündür arabadan inmiyorum, dişimi sıkıyorum.
Bir anlık sinir insana her şeyi yaptırır, sonrası hep pişmanlık. Şükür başıma bir iş gelmedi, inşallah da gelmez. Asıp kesmeye gerek yok, herkes ekmeğinin peşinde, biraz hoşgörülü olmak lazım.